مریم بحرالعلومی، کارگردان «قطع فوری» درباره موضوع این فیلم گفت: مهم‌ترین هدفی که این فیلم دنبال می‌کند انسان بهتر آن هم به واسطه مرگ‌باوری است. اگر ما این باور را داشته باشیم که مرگ چقدر نزدیک است و به نوعی در ستایش مرگ، زندگی کنیم می‌توانیم انسان‌های بهتری باشیم و زندگی را با لذت بیشتری همراه کنیم. در این صورت از اساس جهان بهتری هم خواهیم داشت. این کاملاً نگاه و نظریه شخصی من نسبت به زندگی است که سعی کردم در این قصه گنجانده شود.

بحرالعلومی با اشاره به چالش‌های ساخت سومین فیلم بلندش بیان کرد: ما در اوج کرونا یعنی زمستان 1399 کار را آغاز کردیم، به همین خاطر چالش‌های فراوانی را پشت سر گذاشتیم. با وجود اینکه بیشتر لوکیشن‌های ما خارجی بود، اصرار داشتم تمام دستورالعمل‌ها در صحنه رعایت شود و این موضوع کار را برای تیم سخت می‌کرد. با وجود اینکه با ماسک و... شرایط کار برای تیم به ویژه عوامل پشت صحنه سخت بود اما همه تیم این سختی‌ها را به جان خریدند تا فیلم به بهترین شکل ممکن تولید شود.

وی افزود: پس از فیلم‌برداری هم مراحل پس‌تولید را هم با همین شیوه‌نامه‌ها به سختی گذراندیم. متاأفانه از دست دادن علی انصاریان عزیز در مرحله پس‌تولید، کار را برای ما سخت‌تر کرد و مجبور شدیم چند ماه تدوین را متوقف کنیم چون دست و دلمان به کار نمی‌رفت.

این کارگردان درباره موانع و مشکلات اکران گفت: در این مورد هم فرایند پیچیده‌ای داشتیم. دو سال از تولید «قطع فوری» می‌گذرد و توانستیم با سانس‌های محدود در هنر و تجربه اکران بگیریم. به هر حال امیدوارم اتفاق‌های خوبی برای فیلم بیفتد و مردم آن را دوست داشته باشند.

انصاریان شخصیتی بی‌تکرار داشت

کارگردان فیلم «قطع فوری» با اشاره به همکاری‌اش با زنده‌یاد «علی انصاریان» عنوان کرد: من افتخار آشنایی با علی انصاریان را از زمان فوتبالیست بودنش داشتم. علی انصاریان از نامی‌های پرسپولیس بوده و هست. همیشه از دوستی با او لذت بردم و افتخار کردم. با وجود آشنایی قدیمی تا زمان «قطع فوری» قسمت نشده بود با هم همکاری داشته باشیم، علی سال‌های زیادی بود که در عرصه بازیگری درخشیده بود و به نظر من در این زمینه بسیار مستعد بود. او به من افتخار داد و در سکانس‌هایی از فیلم من پا به توپ شد. هر چند این اتفاق تلخی و زخم کهنه‌ای تا همیشه برای ما شد. 

وی افزود: به نظر من علی انصاریان شخصیتی مردمی و بی‌تکرار داشت. من به او پهلوان می‌گویم چون به شدت مردم‌دوست و خیّر بود. او حتی در سال‌هایی که فوتبال را کنار گذاشته بود روحیه پهلوانی و ورزشی خود را حفظ کرده بود. علی به عنوان بازیگر بسیار باهوش بود و به رشد بازیگری‌اش خیلی امیدوار بودم اما متأسفانه قسمت نشد. حرف فیلم ما هم همین است که ما نمی‌دانیم چقدر زمان داریم پس بهتر است در حال بهترین خودمان را زندگی کنیم. فکر می‌کنم علی انصاریان هم در 43 سال عمری که از خدای بزرگ گرفت بهترینِ خودش را زندگی کرد و شاید برای همین هرگز فراموش نمی‌شود.

حمایت از فیلمساز مستقل

بحرالعلومی با تأکید بر اینکه سینمای هنر و تجربه حامی‌ای در تولید ندارد، گفت: امروزه به اشتباه سینمای هنر و تجربه را به آثاری اطلاق می‌کنند که هنری و تجربی نیست و بهتر است بگوییم سینمای مستقل. هنری و تجربی بودن هیچ ارتباط مستقیمی در سینمای دنیا با فیلم گیشه، غیرگیشه و فیلم بازیگرمحور ندارد و این اشتباهی است که در عام  و خاص دیده می‌شود. خوشبختانه امروز فیلم‌های هنر و تجربه، گروهی دارند که برای عرضه بهتر این آثار تلاش می‌کنند و فیلم‌ها حمایت می‌شوند. اما به نظرم بهتر است این حمایت فراتر از عرضه شود و به زمان تولید برگردد. در واقع یک فیلم مستقل باید تولید شود و بعد به عرضه برسد. فیلم‌های مستقل به خصوص با محتوای فرهنگ‌سازی و نه گیشه‌محوری به شدت نیاز به حمایت در تولید دارند. متأسفانه با توجه به شرایط پیچیده اقتصادی در ایران و دنیا ممکن است از تولید چنین آثاری محروم شویم. امیدوارم حمایتی که در عرضه در گروه سینمای هنر و تجربه از سوی مسئولان و بخش خصوصی می‌شود در تولید این آثار هم شاهد باشیم.

وی درباره اکران برخط فیلم «قطع فوری» اظهار کرد: فعلاً برنامه‌ای برای اکران برخط فیلم نداریم. منتظر خروجی و بازخورد اکران در سینماها هستیم. اولویتمان مخاطبی است که ترجیح داده فیلم را در سینما ببیند. بخش بین‌الملل فیلم هم مشغول فعالیت است، به همین علت باید با یک برنامه‌ریزی دقیق همه برنامه‌ها را کنار هم پیش ببریم.

بحرالعلومی درباره تجربه تهیه‌کنندگی این فیلم عنوان کرد: دو فیلم قبلی‌ام را هم تهیه‌کننده اجرایی بودم، برایم کار خیلی تازه‌ای نبود، اما در قطع فوری تهیه‌کننده اصلی بودم. پس از این کار هم آثاری را تهیه کردم. تهیه‌کنندگی برای من بخشی از حرفه‌ام محسوب می‌شود و هدفمند به تهیه‌کنندگی رسیدم. به عنوان یک فیلمساز مستقل در ساخت سه فیلم بلندم خیلی سختی کشیدم و به خاطر همین سختی‌ها فکر کردم شاید بتوانم با تهیه‌کنندگی آثار همکاران دیگرم به خصوص کسانی که فیلم‌های اولشان را می‌سازند، باری از دوش آن‌ها بردارم و خلأهایی که خودم در آغاز راه احساس می‌کردم با توجه به تجربیاتم، پر کنم.

او در پایان گفت: امیدوارم مخاطبان با فیلم ارتباط برقرار کنند و به واسطه این توجه، فیلمسازان مستقل به مسیرشان ادامه دهند.