حضور شما در بیمارستان خبر ناگواری برای اهالی ورزش بود. در حال حاضر شرایط بیماری شما چگونه است؟
قبل از هر چیز باید به هموطنان عزیزم سلام عرض کنم و از اینکه مردم و ورزش‌دوستان را نگران کردم، عذرخواهی می‌کنم. الان وضعیت بهتری دارم. مقداری کسالت از ناحیه شکم داشتم و با توجه به تشخیص پزشکان در بیمارستان بهمن و شهید رجایی باید به قلبم مقداری توجه شود. قبل از آن باید از عزیزانی همچون حسین رضازاده، علی پاکیزه‌جم، سیدمحمد پولادگر و حتی مسئولان وزارت ورزش و ورزشکاران سایر رشته‌ها که به ملاقاتم آمدند و به من روحیه دادند، تشکر کنم و امیدوارم همه سلامت باشند.
به غیر از رضازاده و پاکیزه‌جم کسی از خانواده وزنه‌برداری به ملاقات شما آمد؟
تنها رضازاده و پاکیزه‌جم به ملاقاتم آمدند. برخی از مسئولان و ورزشکاران وقتی متوجه بیماری من شدند همان روز اول به دیدنم آمدند و بیمارستان بسیار شلوغ شد.
مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری نیامدند؟
کسی از فدراسیون نیامد.
چه علائمی داشتید که به بیمارستان بهمن رفتید؟
دو ماه بود که مشکل تنفسی داشتم و به پزشک مراجعه نکردم و تصور می‌کردم که امری عادی است. حتی به مدت ۶ روز مدام از بدنم آب دفع می‌شد تا اینکه یک روز احساس کردم که دیگر نمی‌توانم نفس بکشم و پسرم گفت که به بیمارستان برویم و با جدی شدن شرایطم مجبور شدم به بیمارستان بهمن بروم. غلامرضا نوروزی کمک کرد تا در آن بیمارستان بستری شوم. بعد از آن به من گفتند که باید به بیمارستان قلب بروم.
مشکل از قلب بود؟
بله. استرس‌های زیادی در دوران مدیریتم داشتم و بیماریم حاصل همان فشارها و استرس‌هاست. شرایطم به گونه‌ای است که منتظر تصمیم پزشکان هستم.
روند درمان شما در بیمارستان شهید رجایی چگونه است؟
وقتی به اینجا آمدم شکمم متورم شده بود و بسار اذیت شدم. چند روز گذشته احساس درد سنگینی از ناحیه شکم داشتم. وقتی دکتر من را ویزیت کرد، گفت که همین الان باید عمل شوم و اگر عمل نشوم روده‌هایم سیاه می‌شود. به سرعت عمل جراحی شدم و دردهای شکمم رفع شد. پس از جراحی برای آنژیو قلب رفتم و گفتند سه تا از رگ‌هایم بسته است و دکتر تقوی گفت که باید جراحی شوم.
پیامی برای وزنه‌برداران دارید؟
امیدوارم همیشه موفق باشند.
کتابی درباره وزنه‌برداری می‌نوشتید، درباره جزئیات آن صحبت می‌کنید؟
این کتاب در واقع برای دفاع پایان نامه دکترای من است و پیش‌دفاع را انجام دادم و این کتاب در ارتباط با تدوین الگوی توسعه وزنه‌برداری در آسیاست. الان وزنه‌برداری در آسیا مقداری افت کرده است. این افت ناشی از عدم توجه به مسائل مختلف است. قبلا آسیا در وزنه‌برداری پیشرو بود و تحقیقات بین‌المللی را در این زمینه انجام دادم و نتایج خوبی هم از این تحقیقات به دست آمده است. به امید خدا اگر انتشار آن انجام شود، می‌توانید کتابم را بخوانید. جا دارد از غلامرضا شعبانی بهار بی‌نهایت سپاسگذاری کنم که به عنوان استادیار در این زمینه به من کمک کرد.
چه زمانی از این کتاب رونمایی می‌کنید؟
به امید خدا دو ماه دیگر در دانشگاه آزاد اسلامی شوشتر بتوانم از پایان‌نامه‌ام دفاع کنم و بعد از آن کتابم قابل انتشار است. تمام کشورهای آسیایی را ارزیابی کردم. یک سری از کشورها در وزنه‌برداری منفعل هستند.
در مسابقات جهانی و آسیایی اخیر که وزنه‌برداران ایران شرکت کردند، چینی‌ها رکوردشکنی‌های خوبی داشتند. ارزیابی شما در این خصوص چیست؟
چینی‌ها به شدت پیشرفت می‌کنند و به روزهای قدرت خود برمی‌گردند. برای کشورهایی که صاحب کیفیت بالا هستند وزنه‌برداری و مدال‌ها اهمیت زیادی دارد. هر چند در آسیا وزنه‌برداری مقداری افت کرده است؛ اما چینی‌ها به شدت برای رسیدن به اوج تلاش می‌کنند.
فکر نمی‌کنید که وزنه‌برداری ایران از روزهای اوج خود دور شده است؟
اینگونه نیست. وزنه‌برداری ایران توانسته در سطح المپیک شرایط خود را ارتقا دهد و حفظ کند. ما از دو سهمیه در المپیک توانستیم به مدال برسیم. شنیده‌ام کمیته ملی المپیک خوشبختانه بودجه وزنه‌برداری را سه برابر کرده است. در آن زمان هم در حد توان خود به ما کمک می‌کردند، اما وظیفه داشتیم تا جلوی ریخت و پاش‌ها را بگیریم. به خدا قسم که این چیزهایی که درباره دوران مدیریتم گفته شد که به ما غذا نمی‌دادند، درست نیست. واقعیت این بود که اطلاعات اشتباهی به افکار عمومی می‌دادند و واقعیت‌ها را مطرح نمی‌کردند.
یعنی الان شرایط وزنه‌برداری ایران خوب است؟
شرایط وزنه‌برداری خوب است و امیدوارم وزنه‌برداران ما همواره موفق باشند و از پیشکسوتانی که بودند و الان هم با علاقه در این عرصه کار می‌کنند، سپاسگزاری می‌کنم. امیدوارم با واقعیت‌ها جلو برویم تا در مسابقات بزرگ مانند بازی‌های المپیک یک سری مسائل را تحریف نکنیم که استعدادیابی نداشتیم. این همه استعداد داریم و کارهای زیادی باید انجام شود. تمام تلاش ما این بود که وزنه‌برداری شخصیت واقعی خود را در سطح جهانی کسب کند. دو مدال المپیک در سیدنی و دو مدال المپیک در ریو کارهای بزرگی بوده است. خوشبختانه عزیزانی متولی ورزش شدند و امیدوارم به دور از حاشیه‌ها و به اصل کار بپردازند. می‌توانیم نه تنها دو مدال طلا بلکه سه مدال طلا را به دست بیاوریم. حتی استعدادهای جوانان و نوجوانان برای مدال‌آوری زیاد است.
در دوران شما پست‌های آسیایی خوبی گرفته شد. فکر می‌کنید بتوان بار دیگر در وزنه‌برداری آسیا پست گرفت؟
مقداری الان زود است تا این حرف را بزنیم و باید به آنها زمان دهیم و این موقعیت‌ها دوباره تکرار می‌شود. ۱۲ سال رئیس فدراسیون بودم و همان زمان دبیرکل کنفدراسیون آسیا شدم و رسیدن به این کرسی زمان برد. جوان‌ترها هم باید بیایند و سکان این ورزش را به دست بگیرند. امیدوار بودم مقداری حوصله می‌کردند این یکسال هم تمام می‌شد و حداقل این عزیزان خاطره خوبی از خود به جا می‌گذاشتند. ما که خدمات خود را نزدیک به ۳۰ سال ارائه کردیم. آنچه که وظیفه ما بوده در حد توان انجام دادیم. برخی از ما کدورتی داشتند و امیدوارم من را حلالم کنند و به مسئولان وقت توصیه می‌کنم مقداری با نسل جدید وزنه‌برداری مهربان باشند.
منظور از مهربانی چیست؟
انتظار دارم مثل خانواده خود به آنها نگاه کنند. بالاخره اینجا وظیفه‌ای دارند و قضاوت با خداوند متعال و مردم است. امیدوارم بتوانند همین مسیر را طی کنند و موفق باشند.
وزنه‌برداری زنان را الان چطور می‌بینید؟
کار بسیار بزرگی در وزنه‌برداری کشور با احیای وزنه‌برداری زنان انجام شد البته تمام هیئت‌های وزنه‌برداری و مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای احیای آن حمایت کردند. وزنه‌برداری زنان ورزش نوپایی است و بسیار خوشحالم که روندی که می‌تواند ورزش کشور را به موفقیت‌های بسیار تاریخی برساند، ایجاد کنند. از همین جا به تمام بانوان و مردان وزنه‌بردار کشورمان واقعا افتخار می‌کنم که تمام تلاششان را می‌کنند که مدال‌های بسیار خوشرنگی بگیرند تا دل مردم شاد شود.
صحبت پایانی.
مجددا از همه ورزش‌دوستان و مردم عزیز و رسانه‌های صادق مانند شما سپاسگزاری می‌کنم. مجددا از مسئولان کشورم و آنهایی که به ورزشکاران جوان محبت می‌کنند و از سیدحمید سجادی وزیر ورزش و محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک و سیدمحمد پولادگر تشکر می‌کنم و جا دارد از دکتر تقوی و دکتر نوروزیان هم تشکر کنم.
نظر شما