به گزارش قدس آنلاین، روزنامه یدیعوت احارانوت در سرمقاله اش نوشت: افزایش تنش در کرانه باختری بازتاب وسیعی در اسرائیل پیدا کرده است، اما در حال حاضر در دایره محدود امنیتی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و اصولا مسئله (بمب‌ها و آزمایش موشک در شمال کرانه باختری) مد نظر این محافل قرار دارد و روش‌های تعامل اسرائیل و طبیعتا نحوه واکنش به آن مورد بررسی قرار می‌گیرند.

میخائیل میلیشتاین سرمقاله نویس یدیعوت احارانوت در بخش دیگری از آن نوشت: نشست‌ها و بررسی‌های صورت گرفته در اسرائیل تقریبا چالش راهبردی موجود در پس خطرات جاری را لحاظ قرار نمی‌دهد که در راس آنها ضعیف شدن روز افزون تشکیلات خودگردان در مقابل قدرت گرفته هرچه بیشتر حماس است، گروهی که در حال سبک و سنگین کردن موعد تثبیت قدرت خود در مناطق کرانه باختری است.

این رسانه عبری زبان بعد از آن نسبت به افول و اضمحلال تشکلات خودگردان هشدار داد و تاکید کرد این امر می‌تواند یک خلا حاکمیتی به وجود آورده و اسرائیل را در مقابل دو گزینه بد و بدتر قرار خواهد داد.

در این شرایط یا حماس این خلا را پر خواهد کرد یا اینکه اسرائیل مجبور می‌شود به شکل خودکار مسئولیت زندگی 2.85 میلیون شهروند فلسطینی را در کرانه باختری به عهده بگیرد.

به اعتقاد این رسانه: افزایش تنش در شمال کرانه باختری باید یک پالس هشدار دهنده به جامعه اسرائیل باشد تا به شکل ژرف تری در مورد آینده خود فکر کنند، این امر صرفا به دلیل افزایش قدرت (مقاومت) در مبارزه نیست که به خودی خود نگرانی‌ها از تکرار شرایط و وضعیت انتفاضه دوم را باز می‌گرداند، بلکه به دلیل تصاویر جدید منتشر شده از درگیری شدید شهرک نشینان و فلسطنیان که احتمالا در روزهای آینده به شکل روزمره‌ای شاهد آن خواهیم بود.

یدیعوت احارانوت با اشاره به فرا رسیدن سی‌مین سالگرد امضا توافقنامه اسلو پرسید: شرایط اسرائیلی ـ فلسطینی بدون حضور تشکیلات خودگردان یا در سایه حضور آن در شرایطی که قادر به انجام ماموریت‌های محوله خویش نیست، چگونه خواهد بود؟ زندگی اسرائیلی‌های بدون حضور یک مانع مادی و فیزیکی بین دو گروه متخاصم با یکدیگر که رؤیاها و اهداف متضادی با یکدیگر دارند، چگونه خواهد بود؟ راستی جایگزین‌های چنین شرایطی چیست؟

در پایان سرمقاله هم آمده است: گفتگو در مورد این مسئله حیاتی باید با احساس کمبود وقت همراه باشد، چون به گفته یگال آلون، در مورد (مناطق فلسطینی 1967) این شرایط نمی‌تواند تا ابد ادامه پیدا کند، در بهترین شرایط این وضعیت به یک بحران منجر شده و در شرایط عاقلانه تر باید منتظر یک فاجعه فراگیر باشیم.