به گزارش قدس آنلاین، با این حال، السیسی و اردوغان پس از سالها تیرگی روابط، سال گذشته در جریان برگزاری جام جهانی فوتبال به میزبانی قطر، دیدار کوتاهی داشتند. حال اینکه چه عواملی قاهره و آنکارا را به سمت نزدیکی دوباره تجدید مناسبات سوق داده، پرسشی مهم است.
دکتر رحمان قهرمانپور، کارشناس مسائل بینالملل در گفتوگو با قدس در این باره اظهار میکند: مهمترین دلیلی که سبب شد ترکیه به دنبال احیای روابط خود با مصر برود، سیاست این کشور در مسئله اکتشافات نفتی و گازی دریای مدیترانه است. در سالهای گذشته اکتشاف منابع توسط آنکارا منجر به شکلگیری یک جبهه واحد علیه این کشور بین مصر، رژیم اسرائیل، لبنان، قبرس و یونان در دریای مدیترانه شد و حال اردوغان به دنبال تغییر این شرایط است.
او مسئله احیای روابط میان مصر و ترکیه را از چند جهت بررسی کرده و میافزاید: احیای مناسبات از چند سال گذشته آغاز شده بود بهطوریکه مصر درخواستهای مبنی بر توقف فعالیتهای شبکههای اخوان المسلمین و تمدید نکردن ویزای برخی از رهبران این جنبش را از آنکارا خواسته بود و در مقابل نیز ترکیه این درخواستهای قاهره را اجرایی کرد.
کارشناس مسائل بینالملل یکی دیگر از مسائلی که منجر به احیای روابط بین آنکارا و قاهره شده را موضوع لیبی میداند و میگوید: با آرام شدن اوضاع در لیبی و تثبیت روند صلح، ترکیه دیگر تمایلی برای حضور در این کشور ندارد بهطوریکه در آینده نزدیک در طرابلس شاهد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خواهیم بود. آنکارا و قاهره در نبرد لیبی در دو اردوگاه قرار داشتند؛ ترکیه از حکومت ملی حمایت کرد و در مقابل، کشورهای روسیه، مصر و فرانسه از ژنرال خلیفه حفتر پشتیبانی میکردند. حال با توجه به اینکه قطر روابطش را با امارات و عربستان بهبود داده ترکیه هم تلاش میکند رقابت خود با مصر را در لیبی کاهش دهد و از طرف دیگر، ترکها به دلیل بحث اقتصادی که در کشورشان به وجود آمده دیگر نمیتوانند هزینه حضور در لیبی را بپردازند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا چالشهای اقتصادی ترکیه منجر به ارتقای روابط میان قاهره و آنکارا شده، میافزاید: مصر از لحاظ اقتصادی جزو اقتصادهای ورشکسته دنیا محسوب میشود و میزان حجم بدهی خارجــی آن در سال ۲۰۲۲ بــه ۱۴۳میلیــارد و ۳۰۰میلیون دلار رســید کــه نســبت بــه ۱۲۹میلیــارد و ۸۰۰ میلیون دلار در ســال۲۰۲۰ روند افزایــشی داشته است. اما ترکیه برای بهبود اقتصادش هم به جذب سرمایه از امارات و عربستان نیازمند است و هم اکتشافات زیرزمینی در دریای مدیترانه که تنها میتواند از طریق مصر به آن دست یابد.
او به موضع اخوانالمسلمین در مصر و حمایت ترکیه از این جریان اشاره کرده و میافزاید: با توجه به شکستهایی که اخوانالمسلمین در صحنه سیاسی مصر در دوران محمد مرسی متحمل شدند، دیدگاه آنکارا به این جنبش اسلامی تغییر کرده، البته آنکارا از حمایت اخوانالمسلمین دست نکشیده است.
قهرمانپور در پایان تصریح میکند: نبود توازن قدرت یکی از موانع اصلی بین آنکارا و قاهره است، نکتهای که باید به آن توجه کرد این است که گسترش روابط طرفین مقطعی است. مهمترین بستر برای ارتقای روابط، موقعیت راهبردی مصر در شاخ آفریقا و نزدیکی به کشورهای لیبی، سومالی و از همه مهمتر همسایگی با غزه و گروههای مقاومت است.
نظر شما