در این مطلب کوتاه، نیم نگاهی به شخصیت سیدالشهدا(ع) از دیدگاه آن حضرت داریم. حسینی که جناب ابن عباس صحابی بزرگ پیغمبر او را به رسول خدا(ص) تشبیه می‌کرد. ابن عساکر دمشقی شافعی مذهب متوفای ۵۷۱ قمری در کتاب تاریخ دمشق (ج ۱۴،ص ۱۳۵) با سندی از عاصم بن کلیب از پدرش نقل می‌کند که رسول خدا را در عالم خواب دیدم. آن را برای ابن عباس نقل کردم. می‌گوید که ابن عباس به من گفت: آیا در عالم رؤیا حسین بن علی را یاد کردی؟ گفتم: بله به خدا، او را با دو دست او یاد کردم که در حال راه رفتن بود. گفت: ما او را به رسول خدا تشبیه می‌کردیم. محمد بن ضحاک حزامی می‌گوید: صورت حسین بن علی شبیه صورت رسول خدا و بدنش شبیه بدن رسول خدا بود. (تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۳۹)

ریحانه رسول خدا(ص)

ابن عساکر با سندی از ابن ابی نعیم نقل می‌کند که شخصی از عبدالله بن عمر درباره خون پشه سؤال کرد. ابن عمر به او گفت: از کجا هستی؟ گفت: از عراق. گفت: ببینید از من درباره خون پشه سؤال می‌کند در حالی که پسر رسول خدا را به قتل رساند. من از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: آن دو ریحانه‌های (گلهای) من از دنیا هستند. (تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۴۱؛ سنن ترمذی، ج ۴، ص ۳۳۹)

سید و بزرگ جوانان اهل بهشت

حارث همدانی از امیرالمؤمنین(ع) روایت نقل می‌کند که فرمود: رسول خدا(ص) فرمود: حسن و حسین سید و بزرگ جوانان اهل بهشت هستند. (سیر أعلام النبلاء، ج ۳، ص ۳۸۲؛ تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۴۲)

جابربن عبدالله می‌گوید که رسول خدا(ص) فرمود: کسی که دوست دارد به سید و بزرگ جوانان اهل بهشت نگاه کند، باید به حسین ابن علی بنگرد. (تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۴۶) این حدیث را ابوسعید خدری و جابربن سمره و انس بن مالک و مالک بن حویرث و حذیفة ابن یمان و عبدالله بن عمر که همگی از صحابه‌اند، نقل کرده‌اند.

دشمنی و بغض نسبت به حسین(ع) دشمنی با رسول خدا(ص) است

ابن عباس از پیغمبر اکرم(ص) نقل کرده که حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند و کسی که آن دو را دوست بدارد مرا دوست داشته است و کسی که با آن‌ها دشمنی داشته باشد، با من دشمنی کرده است. (تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۴۳؛ حلیة الأولیاء، ج ۵، ص ۷۱)

حسین(ص) از رسول خدا(ص) است

یعلی بن مره می‌گوید: همراه رسول خدا(ص) بودیم. ما را به مهمانی دعوت کردند. در راه به حسین(ع) برخورد کردیم در حالی که مشغول بازی بود. رسول خدا(ص) جلو رفت و با او خندید و او را گرفت و بغل کرد و بوسید و فرمود: حسین از من است و من از حسینم؛ هر کس او را دوست بدارد خدا را دوست می‌دارد. (تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۵۸؛ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۳۷)

جنگ با حسین(ع) جنگ با رسول خدا(ص) است

طبرانی متوفای ۳۶۰ قمری در کتاب المعجم الوسیط (ج ۶، ص۹) و ابن ماجه در سنن خود از صحابی رسول خدا(ص) زید بن ارقم روایت نقل کرده‌اند که رسول خدا به علی و فاطمه(ع) و حسن و حسین فرمود: من با کسی که شما با او در صلح باشید، در صلح و صفا هستم و با کسی که شما با او دشمنی می‌کنید، دشمن هستم. طبق این روایت تمام کسانی که در سال ۶۱ هجری به جنگ امام شتافتند در واقع به جنگ رسول خدا رفته‌اند.

جایگاه حسین(ع) در روز قیامت

امیرالمؤمنین(ع) می‌گوید: روزی رسول خدا(ص) به دیدن ما آمد و نزد ما ماند در حالی که حسن و حسین(ع) خواب بودند. حضرت زهرا(س) به پدر گفت: گویا حسن و حسین خیلی نزد شما محبوب هستند. حضرت فرمود: به درستی که من و تو و این دو فرزند و علی در روز قیامت در جایگاه واحدی خواهیم بود. (مسند ابی یعلی، ج ۱، ص ۳۹۳؛ مسند بزار، ج ۳، ص ۳۰؛ تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۶۸)

حسین(ع) میوه دل پیامبر(ص)

ابن عباس می‌گوید: با دو گوش خود از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: من درخت و فاطمه شاخه آن و علی مایه باروری درخت و حسن و حسین میوه آن و محبان اهل بیت برگ‌های آن درخت هستند.

حسین(ع) برگزیده خدا

ابن عباس می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمود: در شب معراج دیدم بر روی در بهشت نوشته شده است: خدایی جز الله نیست، محمد رسول خداست، علی محبوب خداست، حسن و حسین برگزیدگان خدا هستند و فاطمه نزد خدا بهترین است و لعنت خدا بر کسانی باد که بغض‌ ایشان را دارند. (تاریخ بغداد، ج ۱، ص ۲۷۴؛ مقتل خوارزمی، ج ۱، ۴)

حسین(ع) بهترین انسان‌ها است

حذیفه بن یمان صحابی بزرگ رسول خدا(ص) می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمود: این حسین بن علی بهترین مردم است هم از جهت پدر و هم از جهت مادر. (تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص۱۷۶)

گریه رسول خدا(ص) بر حسین(ع)

امیرالمؤمنین(ع) می‌گوید: روزی بر رسول خدا(ص) وارد شدم. دیدم چشمان آن حضرت پر از اشک شده است. گفتم: یا رسول الله آیا خبری شده؟ فرمود: جبرئیل به من خبر داد که حسین(ع) در کنار شط فرات کشته می‌شود. سپس فرمود: آیا دوست داری که تربت او را به تو نشان دهم؟ گفتم: بله. پس مشتی از خاک آن را در دست من ریخت و من نتوانستم جلوی سرازیر شدن اشکم را بگیرم. (تاریخ دمشق، ج ۱۳، ص ۱۹۰)

از این روایت دو مطلب مهم قابل استفاده است. اخبار رسول خدا(ص) از به شهادت رسیدن امام حسین آن هم ۵۰ سال قبل شهادت آن حضرت و دیگری جواز گریستن بر سیدالشهدا(ع). حضرت(ع) نگاهی به تربت کربلا انداخت و چشمانش پر از اشک شد و بی‌تردید اگر در کربلا بود بر مصائب آن امام گریه می‌کرد.

تربت حسین(ع) نزد ‌ام سلمه

ام سلمه همسر باوفای رسول خدا(ص) می‌گوید: روزی پیغمبر اکرم(ص) وارد منزل من شد و فرمود: اجازه نده احدی وارد بشود. می‌گوید صدایی شنیدم، وارد شدم دیدم حسین بن علی نزد اوست و اندوهناک است و گریه می‌کند. گفتم: یا رسول الله چرا گریه می‌کنید؟ فرمود: جبرئیل به من خبر داد که امت من بعد از من او را خواهند کشت. در روایتی دیگر پیغمبر وقتی امام حسین(ع) را دید گریه کرد و او را به سینه چسبانید و فرمود: ‌ای‌ام سلمه این تربت نزد تو ‌امانت است هر وقت دیدی که به خون مبدل شد، بدان که فرزندم کشته شده است. (تاریخ دمشق، ج ۱۴، ص ۱۹۲)

تربت کربلا نزد رسول خدا(ص)

زید بن جُهمان می‌گوید: جبرئیل نزد رسول خدا آمد در حالی که تربت کربلا را به همراه داشت. رسول خدا فرمود: کرب و بلا.(تاریخ دمشق، ج ۱۴، ص ۱۹۶)

تاریخ به شهادت رسیدن امام(ع)

ام سلمه می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمود: حسین پس از سال شصتم از هجرت کشته می‌شود. (مجمع الزوائد، ج ۹، ص ۱۹۱)

یاری دادن حسین(ع)

انس بن حارث یکی از شهدای کربلا می‌گوید: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: این پسرم حسین در سرزمینی که کربلا نامیده می‌شود کشته خواهد شد، پس هر کس از شما که شاهد باشد باید او را یاری کند. (اسد الغابة، ج ۱، ص ۱۲۳؛ ذخایر العقبی، ص ۱۴۶؛ تاریخ دمشق، ج ۱۴، ص ۲۱۷)