به گزارش قدس آنلاین، زیارتنامۀ حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام از متون مأثور شیعه است که از امام صادق علیه‌السلام برایمان به یادگار رسیده است. امام در قالب این زیارتنامه به معرفی برخی از ابعاد شخصیتی این شاگرد مکتب وحی می‌پردازد. در یکی از فرازهای این زیارتنامه خطاب به حضرت عباس علیه‌السلام می‌خوانیم «فَنِعْمَ الْأَخُ الْمُواسِی»؛ یعنی چه خوب  برادری که اهل مواسی بود. مواسی یعنی کسی که به مال و جان، یاری می‌کند و غمخوار است.  از این فراز این نکته برداشت می‌شود که یک شیعه باید نسبت به امام خود آمادگی بذل جان و مال داشته باشد و قلباً و از جهت احساس، خود را غمخوار امام عصر خود بداند.

به عنوان نمونه در عصری هستیم که دشمنان، جوانان و نوجوانان ما را در این جبهۀ نرم به اسارت گرفتند و از آنها در راستای سناریوی خود بهره‌برداری می‌کنند. هرچند این مسئله برای قشر مؤمنین فشارهای روانی زیادی وارد کرده، اما به طور حتم برای حجت زمان و امام عصر سنگین تمام می‌شود و نگرانی‌هایی را برای آن حضرت فراهم آورده است. یک شیعه در چنین عصری باید غمخوار امام خویش باشد و به دنبال راهی برای اصلاح وضع موجود باشد.  چنین تصور و چنین نیتی به اعمال و رفتار فرد مؤمن نورانیت می‌بخشد و زندگی او را هدفمند می‌کند. حضرت عباس علیه‌السلام در چنین فضایی می‌زیست. او همواره آمادۀ بذل جان در راه امام خویش و به دنبال رفع دغدغه‌های ایشان بود تا آن حدی که امام با وجود او نگرانی نداشت.   

در فراز دیگر می‌خوانیم: «فَنِعْمَ الصَّابِرُ الْمُجاهِدُ الْمُحَامِی النَّاصِرُ وَ الْأَخُ الدَّافِعُ عَنْ أَخِیهِ الْمُجِیبُ إِلیٰ طاعَةِ رَبِّهِ»؛  پس چه نیکو صبرکننده، جهادگر، حامی، یاری‌دهنده و برادر دفاع‌کننده از برادرش بودی و پاسخ‌دهنده طاعت پروردگارش. 

در این فراز از زیارتنامه حضرت ابوالفضل العباس با چند ویژگی دیگر معرفی می‌شود: صابر؛ یعنی در تمام طول زندگی در قبال مسائل مختلف صبر داشت، به این معنی که حوادث زندگی سبب شکستن ساختارهای شخصیتی و به دنبال آن کاهش معنویتش نمی‌شد بلکه با صبوری از این چالش‌ها عبور می‌کرد. منتها صبر ایشان هم جهت‌دار بود به این صورت که به خاطر رضایت امام خویش صبر می‌کرد. او مجاهد بود؛ این جهاد شامل جهاد اکبر و جهاد اصغر می‌شود. به تعبیر روایت، جهاد اکبر مبارزه با نفس است که مقدمۀ جهاد اصغر یا مبارزه در میدان نبرد  و حمایت و نصرت امام عصر محسوب می‌شود.

اما ویژگیِ دیگری که در معرفی شخصیت حضرت عباس علیه‌السلام در این زیارتنامه آمده، عبارت «الْمُجِیبُ إِلیٰ طاعَةِ رَبِّهِ» است؛ یعنی او اجابت‌کنندۀ امر پروردگار بود. این فراز از زیارتنامه ذیل آیۀ24 سورۀ انفال قرار می‌گیرد، آنجا که خداوند فرمود «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما یُحْییکُم‏ ...؛ یعنی ای اهل ایمان، هنگامی که خدا و پیامبرش شما را به حقایقی که به شما [ حیات معنوی و ] زندگی [ واقعی ] می‌بخشد، دعوت می‌‏کنند اجابت کنید.» حضرت عباس علیه‌السلام به همراه سایر کاروانیان، دعوت خدا و رسول الله صلی الله علیه و آله را اجابت کردند؛ آنها با اجابت دعوت امام حسین علیه‌السلام که همان دعوت خدا و رسول است، به حیات جاودانه آن هم در معیت امام حسین علیه‌السلام دست یافتند.

انتهای‌پیام/