به گزارش قدس خراسان، همیشه هم طبل، سنج، کتل و علم لازم نیست، برای عرض ارادت، همیشه هم لازم نیست زنجیر بزنی تا بگویی عاشق این خاندانی، شاید فکر کنی برای سینه زدن یک دست سالم می‌خواهی و برای هیات رفتن پاهای سالم و قامت رعنا، اما  سه‌شنبه ۲۱ شهریور ماه، کاروانی برای عزاداری دهه آخر صفر از چهارراه شهدا راهی حرم مطهر رضوی شد تا بگوید برای هیات رفتن فقط یک دل می‌خواهی و دیگر هیچ! معلولان موسسه خیریه فیاض بخش، قلب‌هایشان را برداشتند و راهی شدند تا به پنجره فولاد حضرت مهربانی‌ها گره بزنند و دخیل ببندند، تا به امانت پیش انیس النفوس بماند که آرام بگیرد. 

اتوبوس‌هایشان چهارراه شهدا را رد کردند و همان اول جلوی بازار مرکزی ایستادند، از شیشه‌ها بیرون را نگاه می‌کردند، مددکاران و پرستارانی که همراهی‌شان می‌کردند درها را باز کردند و با کمک هم آنها را سوار ویلچرهایشان کردند و یکی یکی در پیاده رو گذاشتند تا بقیه را سر و سامان دهند. صدای مداحی‌ها بلند شد، رهگذرانی که هر کدام به مسیری میرفتند دور آنها را گرفتند شاید پاهایشان دیگر یارای رفتن نداشت وقتی دل‌هایشان پر کشید و چشم‌هایشان را بارانی کرد. 

بعضی با گوشی‌های همراه این لحظات را به یادگار برمی‌داشتند و عده‌ای با دیدن وضعیت هیاتی که با پای دل آمده بود بغض کرده بودند. 

مسئول روابط عمومی و امور فرهنگی خیریه توان‌بخشی شهید فیاض بخش در این باره گفت: این هیات که شامل حدود ۲۵۰ مددجو و مددکار بیشتر از ۱۵ سال است که در قالب هیات امام هادی(ع) در دهه پایانی صفر به حرم مطهر امام رضا(ع) مشرف می‌شود.

سیده حشمت نبوی ادامه داد: این افراد دچار معلولیت‌های جسمی حرکتی مختلف هستند. 

او در بین حرف‌هایش به نکته‌ای اشاره کرد که فهمیدم این هیات خیلی غریب است، افرادی که در شهر و دیار خود به خاطر معلولیت از خانواده دور افتاده‌اند و حالا به غریب الغربا پناه آورده‌اند. 

کم کم هیات کامل شد و آرام آرام به سمت حرم حرکت کرد، خیلی از رهگذران هم تا مسیری با آن‌ها همراه شدند، همه، چه آن‌ها که روی ویلچر بودند چه آن‌ها که روی پا حرکت می‌کردند چه جوان و میانسال و حتی بچه‌های کوچکتر هیات مثل طوبی و پارسا چشمشان به گنبد طلای امام رئوف(ع) بود و مداح جلوی هیات گاهی قصه کوچه‌های مدینه و چادر خاکی مادر را میگفت و زمانی در وسط گودی قتلگاه ناله‌های حضرت زینب(س) را روایت میکرد؛ عکاس‌ها و خبرنگارها برای ثبت لحظات معنوی این هیات گاهی روی زمین جلوی ویلچرها زانو می‌زدند و گاهی تمام نقطه اوج تصاویرشان قطره زلالی بود که از گوشه چشمی روان می‌شد. 

به حرم مطهر که نزدیک شدیم اما نواها امام رضایی‌تر شد و سوز صداها بیشتر؛

" قربون کبوترای حرمت امام رضا!

قربون این همه لطف و کرمت امام رضا

یا علی موسی الرضا؛ یا علی موسی الرضا

یا علی موسی الرضا میشه به من نگاه کنی؟

اونقدر رضا میگم تا دردمو دوا کنی!

یا علی موسی الرضا؛ یا علی موسی الرضا" 

هیات با همه سختی به حرم مطهر رسید و بعد از عبور از گیت بازرسی، وارد صحن و سرای غریب الغربا شد، زائران علی بن موسی الرضا(ع) برخی با بهت و تعجب، عده‌ای با محبت شاهد نجواهای عاشقانه این هیات بودند، حالا همه با هم می‌خواندند یا علی موسی الرضا، خادمان امام رضا(ع) مسیرشان به سمت پنجره فولاد را باز کردند تا دلهای شکسته‌شان را به آن دخیل ببندند و آرام شوند.

ویلچرها همه در یک ستون قرار گرفتند تا زیارت کنند، مانی پسر جوانی بود که اگرچه خانواده‌اش او را به مرکز فیاض بخش سپرده بودند اما وقتی به پنجره فولاد رسید به امام رضا گفت:" یا امام رضا فقط سلامتی خانواده‌ام رو میخوام، کاری کن همیشه سالم باشن" 

موسسه خیریه شهید فیاض بخش با بیش از ۵۸۰ مددجوی مقیم و یک هزار و ۲۰۰ مدد جو خارج از مرکز، بزرگترین مرکز توانبخشی و نگهداری معلولان جسمی حرکتی کشور است، در این مرکز بیش از ۱۴۰ نفر اطفال و ۷۰ نفر محصل دختر و پسر و ۱۵ دانشجو معلول حضور دارند. در این موسسه علاوه بر نگهداری، خدمات درمانی، فیزیوتراپی، روانشناسی، آموزشی، فرهنگی و هنری و... برای تمامی مددجویان مرد و زن از شیرخوارگی تا کهنسالی ارائه خدمت می‌شود.معلولان در کارگروه‌های نقاشی، قرآن، خوشنویسی، موسیقی، داستان نویسی و فن بیان و تیم‌های ورزشی فعالیت می‌کنند.

خبرنگار: معصومه مومنیان