به گزارش قدس آنلاین، استقلال در یک سال گذشته با بدهی‌های خارجی و داخلی زیادی روبه‌رو شده است. این موضوع تبعات زیادی برای این باشگاه داشت که بزرگ‌ترین آن حذف از لیگ قهرمانان آسیا بود. با وجود اینکه بسیاری از بدهی‌های خارجی پرداخت شده اما این باشگاه همچنان با حجم بزرگی از بدهی‌ها رو به روست.  

این در حالیست که قرار بود با فروش سهام‌های باشگاه استقلال، مبلغی درآمدزایی شود و این مبلغ در حسابی سپرده شود تا از تسهیلات جانبی آن برای مصارف باشگاه‌ها هزینه شود؛ بر اساس مصوبه کمیته مصارف، باشگاه استقلال می‌توانست تا سقف ۲۵٪؜ از این محل معادل ۹۰ میلیارد تومان نسبت به پرداخت بدهی‌های خودش اقدام کند اما در دوره مدیریت آجورلو مجموعاً ۲۳۰ میلیارد تومان از این منابع برداشته شد که قربان زاده، رییس وقت سازمان خصوصی سازی معتقد بود مجوز کمیته مصارف برای استفاده از این مبلغ دریافت نشده بود.

مجموع مبلغ دریافت شده پس از فروش حدود ۱۱٪؜ از سهام باشگاه استقلال ۳۵۹ میلیارد تومان بوده که با کسر برخی کسورات قانونی و هزینه‌های مربوط به فروش سهام مبلغ ۳۵۵ میلیارد تومان به حساب باشگاه استقلال واریز شد.

درآمدهای بورسی استقلال تعریف و ضوابط خاص خودش را داشت و باشگاه نمی‌توانست برای پرداخت بدهی‌های خودش از این درآمدها استفاده کند. بخش اعظمی از درآمدهای بورسی باید صرف هزینه‌های سرمایه‌گذاری و زیرساختی می‌شد و بخش دیگرش باید به صورت سپرده در حساب باشگاه بلوکه می‌شد.

به علاوه اینکه آجورلو در کنار پول بورس، نقشه‌های درآمدزایی دیگری را پیش می‌برد.

استقلال به مدیریت مصطفی آجورلو در لیگ بیست و یکم با سازمان لیگ فوتبال وارد چالش جدیدی شد و اعلام کرد که این باشگاه خودش قصد دارد تبلیغات محیطی بازی‌های خانگی‌اش را انجام دهد تا باشگاه استقلال منفعت بیشتری از این بابت ببرد؛ نهایتا پس از کش و قوس‌های فراوان تبلیغات محیطی بازی‌های خانگی استقلالی‌ها در اختیار این باشگاه قرار گرفت. با این حال پروژه تبلیغات محیطی استقلال به آن خوبی که تصور می‌شد پیش نرفت!

با این که قرار بود مصطفی آجورلو در ازای تبلیغات محیطی هر بازی خانگی لیگ بیست و یکم ۳ میلیارد تومان به سازمان لیگ فوتبال به عنوان سهم این سازمان و باشگاه‌های دیگر پرداخت کند اما تعهدات استقلال آن طور که باید عملی نشد تا جایی که در پایان لیگ بیست و یکم بدهی ۳۳ میلیارد تومانی روی دست آبی‌پوشان تهران تلنبار شد.

فصل با قهرمانی استقلال به پایان رسید و در پنجره نقل و انتقالاتی تابستانی با حفظ ستاره‌های فصل قبل، استقلال ترکیبش را با یک مربی خارجی و ستاره‌هایی مثل قایدی تقویت کرد تا همه فراموش کنند چه بدهی عظیمی روی دوش باشگاه افتاده است!

البته مدیران استقلال اعتقاد داشتند که به دلیل سنگ‌اندازی سازمان لیگ در اجرای تبلیغات محیطی دو بازی خانگی ابتدای فصل، آن‌ها متضرر شده‌اند و به خاطر همین هیچوقت بدهی ۳۳ میلیاردی به سازمان لیگ را قبول نکردند.

رویه به همین ترتیب پیش رفت و با شروع لیگ بیست و دوم اختلاف بین استقلال و سازمان لیگ حل که نشد هیچ، بدهی به روی بدهی هم اضافه شد تا جایی که پرونده تبلیغات محیطی باشگاه استقلال برای تصمیم‌گیری به کمیته وضعیت فدراسیون فوتبال فرستاده شد. در نهایت رای کمیته وضعیت درباره این پرونده علیه باشگاه استقلال صادر شد.

در این حکم آمده است: «طی نامه شماره  ۱۴۰۱۳۵۵۷ مورخ ۲۹ دی ماه ۱۴۰۱ دبیرکل محترم فدراسیون فوتبال به مبادی ذی ربط ابلاغ گردیده است، باشگاه فرهنگی ورزشی استقلال به دلیل عدم اجرای تعهدات در قرارداد فی مابین با سازمان لیگ در فصل ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مبلغ ۲۶۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال معادل ۲۶ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان بابت اصل خواسته به تعداد ۸ مسابقه به میزبانی باشگاه مربوطه محکوم گردیده است. »

البته این پرونده همچنان بسته نشده و در کنار اعتراض استقلالی‌ها، سازمان لیگ هم مدعی است که استقلال باید ۳۳ میلیارد و ۷۵۰ میلیون تومان پرداخت کند چرا که جریمه ۲۶ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومانی بر اساس تعداد بازی‌های خانگی استقلال در زمان طرح این دعوی حقوقی بوده اما تا زمانی که رای صادر شود، آبی‌پوشان دو دیدار خانگی دیگر هم برگزار کرده بودند.

به عنوان جمع‌بندی، پروژه تبلیغات محیطی آجرلو برای استقلال بدهی ۵۹ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومانی به جا گذاشته است که با قیمت دلار سر به فلک کشیده این روزها هم مبلغی بیش از یک میلیون دلار می‌شود. البته اگر سازمان لیگ فوتبال بتواند ادعای ۳۳ میلیارد و ۷۵۰ میلیون تومانی‌اش در کمیته وضعیت را محقق کند، این بدهی به ۶۶ میلیارد و ۷۵۰ میلیارد تومان افزایش می‌یابد.

بریز و بپاش‌های ادامه دار!

در لیگ بیست و دوم باشگاه استقلال به سازمان خصوصی سازی اعلام کرد مجموعا برای قرارداد تیم‌های پایه و بزرگسالان ۳۰۶ میلیارد و مجموع قرارداد کادرفنی ۳۶ میلیارد هزینه کرد تا ۳۴۳ میلیارد هزینه، حتی از تیم امسال هم گران‌تر بسته شود!

ضمن اینکه قرارداد بازیکنانی نظیر محبی، مهدی قائدی و یزدانی در آن گزارش اعلام نشده بود.

خود رفت و آمد قایدی به استقلال از آن دست «شاهکارهای» مدیریتی است که فقط از عهده مسوولان ایرانی برمی‌آید؛ این بازیکن دو فصل قبل و پس از درخشش در ترکیب استقلال، راهی فوتبال امارات شد تا عضو جدیدی از باشگاه شباب الاهلی باشد. 

در شرایطی که این بازیکن با استقلال قرارداد داشت، تیم اماراتی ابتدا رقم ۱٫۵ میلیون دلار به استقلال پیشنهاد داد که این موضوع با مخالفت مسئولان وقت این تیم روبه‌رو شد. مذاکرات ادامه پیدا کرد و دست آخر طرفین برای انتقال این بازیکن با رقم ۱٫۸ میلیون دلار به توافق رسیدند و در دوره مدیریت احمد مددی قایدی راهی لیگ امارات شد. بعد از نهایی شدن و واریز مبلغ به حساب باشگاه استقلال، مددی از مدیریت استقلال کنار رفت و جای خود را به مصطفی اجرلو داد؛ آن روزها بحث بدهی این تیم به آندرآ استراماچونی داغ بود. استقلالی‌ها وعده دادند از کنار پول انتقال مهدی قایدی، نه‌تنها بدهی استراماچونی را پرداخت خواهند کرد، بلکه چند بازیکن جدید دیگر هم برای تقوبت تیمشان خواهند خرید. شرایط ولی آن‌طور که باید پیش نرفت. قایدی نتوانست در تیم اماراتی خودی نشان دهد. او بیشتر بازی‌های فصل را بیرون از زمین، نظاره‌گر بازی هم‌تیمی‌هایش شد. مدیران وقت استقلال که می‌خواستند به هواداران نشان دهند چقدر توان مدیریتی بالایی دارند، این بار دست به ابتکاری عجیب و غریب زدند که بعید است تا سال‌های دیگر هم قابل هضم باشد. قایدی در شرایطی از استقلال با رقم ۱٫۸ میلیون دلار جدا شد که باشگاه اماراتی با او قراردادی پنج‌ساله منعقد کرد و با قرارداد قرضی و یک‌ساله مهدی قایدی با استقلال یک میلیون ۲۵۰ هزار دلار آب خورد. برای بررسی عمق فاجعه مدیریتی که در این زمینه رقم خورده باید یک بار دیگر شرایط بررسی شود: استقلال ۱٫۸ میلیون دلار قایدی را به‌طور قطعی با قراردادی پنج‌ساله فروخت ولی این بازیکن را یک فصل دیگر با قراردادی قرضی برای یک سال ۱٫۲ میلیون دلار خرید.

علاوه بر این‌ها افشای حقوق و پاداش‌های عجیب برای کارکنان باشگاه استقلال در زمان مدیریت وی باعث جنجالی‌های زیادی شد.

در حالی که سازمان خصوصی سازی از مدیران وقت استقلال درخواست کرده بود ۷۵٪؜ باقیمانده این مبلغ را سرمایه‌گذاری کنند که البته در زمان مدیریت آجورلو به جای سرمایه گذاری از منابع فروش سهام، بدهی‌های سال‌های گذشته پرداخت شده آن هم در شرایطی که طلبکاران خصوصی و دولتی با دریافت احکام قضائی در قبال مطالبات خودشان می‌توانستند مبالغ مورد نظرشان را از حساب برداشت کنند و در نهایت با توافق مسوولین باشگاه این بدهی‌ها پرداخت شد.

استقلال در زمان آجورلو با گذاشتن سپرده پولی از سهام استقلال در بورس، از یکی از بانک‌ها تسهیلات دریافت کرد. قسط ماهیانه این وام حدود هشت میلیارد و ۵۰۰ میلیارد تومان بوده و به غیر از سه، چهار قسط، مابقی اقساط این وام پرداخت نشده است.  

هزینه آژانس‌های مسافرتی، هتل‌ها، اشخاص و… ۱۵۰ میلیارد تومان بوده و روی بدهی‌های باشگاه انباشته شده است. بدهی به سازمان امور مالیاتی ۴۴ میلیارد تومان بوده و بابت تأمین اجتماعی نیز رقم حدودی ۳۰ میلیارد تومان تخمین زده شده است.

به اینها باید طلب ریکاردو ساپینتو و مطالبات رافائل سیلوا و عزیزبک آمانوف را اضافه کنبد. 

در خوش‌بینانه‌ترین حالت استقلال بتواند حدود ۵۰ میلیارد تومان از مبالغ درخواستی آنها را کم کند اما بدهی‌های دیگری نیز وجود دارد که اسناد آن در باشگاه استقلال نیست.

این بدهی‌ها با رُند شدن اعداد تخمین زده شده و ممکن است کم یا زیاد باشد اما با یک برآورد کلی بدهی‌های باشگاه استقلال حدود ۹۰۰ میلیارد تومان است.

این کارنامه یکساله مدیری است که سودای ریاست بر فدراسیون فوتبال ایران را در سر داشت و خدا می‌داند اگر او بر کرسی ریاست فدراسیون می‌نشست، بعد از ویلموتس گیت چه بلایی بر سر فوتبال ما می‌آورد!