به زعم کارشناسان، بهره برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی پیام های اقتصادی و سیاسی مهمی برای منطقه و جهان داشت. واقعیت این است که در نهایت بهره برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی توسط یک پیمانکار داخلی صورت گرفت. راه اندازی این فاز توسط یک شرکت ایرانی افتخاری برای پیمانکاران داخلی بود و توانمندی های کشورمان را در زمینه ی فنی و مهندسی حوزه ی انرژی نشان داد.

پیش بینی شده است که فاز ۱۱ پارس جنوبی روزانه ۵۶ میلیون متر مکعب به ظرفیت تولید گاز کشور اضافه کند که به سهم خود می تواند در رفع ناترازی گاز کشورمان موثر باشد. تولید روزانه یک میلیون تن اتان و سالانه یک میلیون تن ال پی جی نیز انتظاری است که از این فاز داریم. به زعم کارشناسان، اتان تولیدی این فاز می تواند به عنوان خوراک پتروشیمی ها مورد استفاده قرار بگیرد و ال پی جی نیز صادرات شود و منافع کشور را تأمین کند.

تجربه ی موفق ما در بهره برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی نشان  داد که توانمندی های بالایی در صنعت نفت و گاز با اتکا به توان و سرمایه ی داخلی کسب کرده ایم. به زعم بسیاری، حالا وقت استفاده از این دستاورد است و می توانیم با استفاده از دانش بومی و سرمایه گذاری صنایع به سمت بهره برداری بیشتر از میادین مشترک گام برداریم و مشکل ناترازی صنایع را حل کنیم.

نظرات محمدرضا کارگذار را به عنوان یک کارشناس انرژی در خصوص این مسائل جویا شدیم که در ادامه می آید.

 تکنولوزی برداشت گاز را داریم اما معطل تامین مالی هستیم

کارگذار با اشاره به این موضوع که فاز ۱۱ پارس جنوبی بعد از بهره برداری دیتای بسیار خوبی مبنی بر اینکه به تکنولوژی برداشت گاز دست پیدا کرده ایم، به ما داد، تصریح کرد: از اینجا به بعد موضوع تأمین مالی در میان است. الان سازنده ی داخلی سکو داریم و موضوع اصلی تأمین مالی است.

وی ادامه داد: بعد از بومی سازی فناوری که در حوزه ی برداشت گاز از میادین مشترک روی دریا انجام دادیم، به خصوص با توجه به اینکه فاز ۱۱ در لایه ی مرزی اتفاق افتاد که پیچیده ترین بخش کار به دلیل مرزبندی هاست، به تکنولوژی لبه ی دانش دست یافته ایم.

این کارشناس انرژی خاطنشان کرد: صنایع از یک ناترازی رنج می برند. ذخیره سازی گاز را می توان برای صنایع استفاده کرد، اما ظرفیت این ذخیره سازی در درازمدت بالا می رود و حداقل دو الی سه سال طول می کشد، به حدی برسیم که صنایع را پوشش دهیم. همزمان مصرف افزایش می یابد. بنابراین، بهتر است که ذخیره سازی برای بخش خانگی و نیروگاهی را مدنظر قرار دهیم و در زمینه ی صنایع به سمت توسعه ی برداشت گاز حرکت کنیم.

مبرداشت از میادین مشترک گاز با تکنولوژی بومی راهکار رفع ناترازی صنعت 

محمدرضا کارگذار ادامه داد: با توجه به آنچه در بالا توضیح داده شد، راهکار ما برای بخش صنعت نمی تواند ذخیره سازی باشد. البته شرکت های فولادی می توانند منابع ذخیره سازی احداث کنند، اما بررسی هزینه و فایده نشان می دهد که این روش ها بسیار گران هستند و صرفه ندارند.

این کارشناس انرژی خاطرنشان کرد: راهکار بهینه‌تر و اقتصادی‌تر برای رفع ناترازی صنایع در دسترس است. در زمینه میادین مشترک گازی اتلاف داریم و طرف مقابل در حال برداشت است. چنانچه بتوانیم با فناوری بومی که به دست آورده ایم و تأمین مالی که صورت می گیرد، افزایش برداشت داشته باشیم، گام مهمی در راستای رفع نیاز صنایع برداشته ایم.

بعد از اتمام مذاکرات نیازمند برداشت از میدان مشترک گازی آرش هستیم

وی ادامه داد: می توانیم از صنایع کمک بگیریم و به جای اینکه منابع مالی شان را صرف ایجاد زیرساخت های ذخیره سازی کنند، آن را در بخش افزایش برداشت از میادین مشترک به کار بیندازند.

محمدرضا کارگذار گفت: به طور مثال، در ارتباط با میدان آرش مذاکرات اولیه میان ایران، عربستان و کویت جریان دارد. بعد از این مذاکرات نیازمند برداشت هستیم. برداشت از میادین مشترک با استفاده از تکنولوژی بومی و تأمین مالی صنعت راهکار بهینه تری برای رفع ناترازی صنعت در زمستان است.

پیشگیری از ضرر ۱۵ میلیارد دلاری ناترازی گاز صنایع با سرمایه ۳ میلیاردی

این کارشناس انرژی خاطرنشان کرد: در زمستان ناترازی گاز برای صنایع در حدود ۳۰ الی ۴۰ روز کاری است که بالغ بر ۱۰ الی ۱۵ میلیارد دلار برایمان ضرر ایجاد می کند. می توانیم با سرمایه ای در حدود ۳ میلیارد دلار در زمینه ی برداشت گاز، این ضرر را به صفر برسانیم یا اینکه حداقل آن را بسیار پایین بیاوریم.

وی در ادامه گفت: به طور کلی، ذخیره سازی راهکار رفع ناترازی برای بخش خانگی است. اما برای صنایع در شرایط فعلی توان سرمایه گذاری نداریم و گزینه ی مناسب تر این است که به افزایش برداشت از میادین مشترک فکر کنیم.