مرضیه برومند، کارگردان خاطره‌ساز و محبوب سینما و تلویزیون ایران که در طول چهار دهه گذشته آثار ماندگار بسیاری را در قاب تلویزیون و پرده نقره‌ای سینما به ثبت رسانده، در زمستان سال گذشته، با پیشنهاد مدیرعاملی خانه سینما از سوی محمدمهدی عسگرپور مواجه شد و با وجود تردیدهای جدی‌ای که داشت، آن را پذیرفت.
انتصاب مرضیه برومند به مدیرعاملی «خانه سینما» آن قدر اتفاق مبارکی بود که تعداد قابل توجهی از چهره‌های معتبر سینما، پس از مدت‌ها برای مراسم معارفه او در خانه هنرمندان گرد هم آمدند.
مرضیه برومند در روز معارفه خود گفت: «قول می‌دهم تلاش کنم تا تعادلی بین احساسات و عقلانیت خود برقرار کنم تا در آرامش واقع‌گرایانه و بدون سیاست‌زدگی برنامه‌های خانه سینما را دنبال کنم. به خاطر منافع خانه سینما اهل تعامل و گفت‌وگو هستم و از درون خانه سینما از نظرات تمام صنوف بهره‌مند می‌شوم».
حدود سه ماه پس از مراسم معارفه، مرضیه برومند در یک نشست رسانه‌ای مقابل خبرنگاران از دغدغه‌ها و اولویت‌های خود در «خانه سینما» گفت و بیان کرد درباره «مشکلات مالی خانه سینما» کابوس می‌بیند و مجبور به استفاده از قرص‌های آرامبخش شده است. همان جا بود که تأکید کرد با مسئولان سازمان سینمایی و ارشاد بر سر «ماهیت خانه سینما» اختلاف نظر جدی دارد.
مهم‌ترین چالش مرضیه برومند در کسوت مدیرعاملی خانه سینما، حل اختلافات مسئولان با هنرمندان بود علاوه بر این، اختلاف‌های درونی خانه سینما و نبود تعامل درست میان صنوف سینمایی هم در این خستگی بی‌تأثیر نبود، چه اینکه استعفای ناگهانی فرهاد توحیدی از ریاست جشن خانه سینما و معلق ماندن این رویداد هم نشانه‌ای از همین اختلافات پشت پرده بود.
در این میان حاشیه‌هایی همچون سخنرانی برومند در آیین بدرقه پیکر زنده‌یاد داریوش مهرجویی هم سبب شد تا برخی جریان‌های رسانه‌ای و محافل سینمایی تصمیم به تسویه‌حساب با او بگیرند. البته به استناد متن منتشر شده از مرضیه برومند، تاریخ استعفای او ۱۰ مهرماه و پیش از ماجرای تشییع پیکر مهرجویی و تبعات پس از آن بوده و باید اعتراف کرد آنچه در پشت پرده جریان داشته، گویی در خستگی خانم کارگردان، مؤثرتر از حاشیه‌های بیرونی بوده است.
برومند در متن استعفایش بر دو نکته تأکید کرد: «پیچیدگی و تناقض‌های درون خانه سینما» و «لجبازی، عناد و بی‌مهری مسئولان».
به قول محمود گبرلو، همین دو نقد منصفانه مرضیه برومند سال‌ها گریبان صنعت سینمای ایران را گرفته، نه تماشاگر از آن سود برده، نه مسئولان بهره‌ای بردند و نه اهالی سینما به سر و سامانی رسیدند.
گبرلو در واکنش به استعفای مرضیه برومند بر نگرانی‌هایی که او در قامت مدیریتی داشته، صحه گذاشته و گفته است: «تا کی این جنگ و دعوا و اختلاف‌های فرسوده و پوچ ادامه دارد؟ چرا اهالی سینما به خود نمی‌آیند و مسئولان عامل وحدت و همدلی نمی‌شوند؟ «خانه سینما»یی که قدرت ندارد نقشی در پیشبرد سرنوشت اهالی سینما داشته باشد و «مسئولی» که نمی‌تواند از حضور اهالی سینما درست برنامه‌سازی کند، نباشد بهتر است».
نظر شما