پس از مدت‌ها دعوا بر سر قضاوت های پر اشتباه داوران و جدال بر سر ورود وی ای آر دل خوش بودیم که خداداد افشاریان به عنوان رئیس کمیته داوران با چمدانی از توضیحات قانع کننده و نویدهایی برای آینده، آبی بر آتش انتقادات خواهد ریخت. اما او به برنامه «فوتبال برتر» رفته بود تا از نظام الیگاریشی که با حضور پرتعداد اطرافیانش در داوری فوتبال حاکم کرده، دفاع کند. او مقابل افکار عمومی نشسته بود تا از حضور پر شائبه برادرِ زنِ برادرش ، دامادش و پسرش دفاع کند و بگوید چون زورش می‌رسد دوست دارد در داوری هر ابلاغی بزند و روی هر تخلفی چشم بپوشد.او در گاه دفاع از عملکرد خود اتفاقاً از فساد جاری در قضاوت فوتبال ایران هم ناخواسته پرده بر می‌داشت و تأکید می‌کرد اگر تخلف نابخشودنی مثل دست‌کاری شناسنامه صورت بگیرد، به راحتی می‌توان آن را نادیده گرفت.
رئیس بالاترین مرجع قضاوت در فوتبال در حالی از حضور پرتعداد ایل و طایفه‌اش در داوری دفاع می‌کرد که توضیحی برای پشت خط ماندن داوران با استعداد و بدون پشتوانه در سایر استان ها نداشت. در آن میان اما تمام مدت سؤالی که در ذهن ما رژه می‌رفت این بود که مگر در داوری که حقوقش صدای همه را درآورده چه منافعی وجود دارد که یک نفر تمام ایل و فامیلش را به هر طریقی شده وارد این حرفه پردردسر می‌کند؟
داوری فوتبال چقدر سود دارد که یک نفر حاضر می‌شود این همه تخلف کند و باز با تمام انتقادها و گاه فحش‌ها برای ماندن در آن چشم بر همه چیز بپوشد؟
تنها جمله قابل دفاع افشاریان زمانی زده شد که او با عصبانیت رو به میثاقی کرد و گفت این میزها به قبلی‌ها هم وفا نکرد و به شما هم وفا نمی‌کند. این جمله البته دقیقاً در مورد خودش هم صادق بود. او که با مدیریت عجیبش حالا کار را به جایی رسانده که هر هفته در لیگ برتر و لیگ‌های پایین‌تر به دلیل سوت‌های پراشتباه و گاه شبهه‌دار، بازیکنان و مربیان گلادیاتوروار به جان هم می افتند باید بداند میز ریاست کمیته داوران هم به او وفا نخواهد کرد و کارنامه مردود او برای همیشه در اذهان خواهد ماند. اوج فاجعه جایی است که این همه فساد و اشتباه در جایی رخ داده که در نهاد ناظر بر قضاوت‌هاست و خرده گرفتن ما با این احوال بر داوران در واقع آب در هاون کوبیدن است.
شوربختانه در فدراسیون هم نهاد مطمئن دیگری یافت نمی‌شود که نظارت و بازخواست از کمیته داوران را از او بخواهیم؛ چراکه همین حالا در مورد عملکرد سایر ارکان فدراسیون کلی حرف و حدیث هست و تاج به عنوان نفر اول خودش در مظان‌اتهام‌های مختلف است. دوئل افشاریان و میثاقی که هر دو اشغال‌کننده جایگاهی هستند که در قواره‌اش نیستند، نشان‌دهنده فلاکت فوتبالی است که تنها بلعنده میلیاردها تومان پول بیت‌المال در سال است، بدون اینکه افتخاری نصیب مملکت و بدون اینکه نهاد ناظری از مدیری بازخواست کند.
نظر شما