به گزارش قدس آنلاین، فتح الله بیات, رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با  اشاره به اهمیت ساماندهی بحث شرکت های نیروی انسانی گفت: نیروی انسانی و کارگر؛ چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، باید قرارداد مستقیم با کارفرما داشته باشد. چرا پیمانکار باید در یک شرکت خیمه بزند و با کارفرما هماهنگ کند و بخشی از درآمد کارگر را تصاحب کند و مطالبات کارگر، معوق بماند؟

وی ادامه داد: به نظر می رسد دلیل اصلی این بوده که در همه این سال ها، کارفرمایان برای فرار از پرداخت دیون کارگر، میدان را به شرکت های پیمانکاری سپرده اند و پس از آن هم، هیچ توجهی به تضییع حق کارگران ندارند، با وجود آنکه مصادیق سوءاستفاده پیمانکاران از حق کارگران، فراوان است و بسیاری از پیمانکاران با روابط مشکوک در مناقصه ها برنده می شوند.

بیات با بیان اینکه امروز هیچ یک از کارگران کشور، امنیت شغلی ندارند چون بیش از ۹۶درصد جامعه ۱۵ میلیونی کارگران کشور، با قرارداد موقت مشغول کار هستند گفت: بخشی از کارگران قرارداد ۸۹ روزه، قرارداد یک ماهه و سه ماهه و ۶ ماهه و حتی با قراردادهای سفید امضا و سفته گذاری و تعهدسپاری بابت اینکه هیچ مطالبه و معوقه ای از کارفرما ندارند مشغول به کارند.

رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه بیش از ۹۶درصد قراردادهای شغلی ناایمن هستند گفت:این نوع قراردادها به معیشت و کارگاه های ناایمن منجر می شود. از سال ۱۳۷۹، ما همین ها را فریاد زدیم اما متاسفانه تا امروز نه دولت ها و نه نمایندگان مجلس، صدای کارگر را نشنیده اند.

وی با بیان اینکه بارها  از ادارات درخواست کرده ایم که بازرسی بر کارگاه ها و نحوه عقد قراردادها را تشدید کنند ادامه داد: هر بار در جواب ما می گویند، نیروی کافی برای افزایش بازرسی نداریم و هزینه بازرسی برای مان سنگین است. علاوه بر این، بازرس، زمانی می تواند بر فعالیت یک کارگاه و نحوه عقد یک قرارداد شغلی نظارت داشته باشد که کارگاه و بنگاه اقتصادی، ثبت شده و دارای تابلو و نشان باشد، در حالی که امروز تعداد بسیار زیادی از کارگاه ها و بنگاه های اقتصادی، هیچ تابلو و نمادی ندارند و ما امروز می دانیم که علاوه بر جمعیت کارگران دارای قرارداد موقت که بیش از ۱۵ میلیون نفرند و برای شان حق بیمه ولو به شکل ناقص و مخدوش پرداخت می شود، بیش از ۵ میلیون کارگر در کارگاه های زیر پله ای و زیر زمینی و پنهان از هرگونه نظارت کار می کنند و این کارگران، هیچ گونه مزایای شغلی و صنفی جز دستمزد روزانه یا هفتگی دریافت نمی کنند.