هامون سبطی اظهار کرد: کمیسیون آموزش دیده‌بان به دلیل ماهیت کاری خود ارتباط نزدیکی با دانشجویان و دانش‌آموزان دارد؛ در واقع ما بطور مستقیم با بخش جوان، فعال و نخبه کشور در ارتباط هستیم؛ قشری حساس و فعال که برای ساختن آینده دلخواه خود از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند؛ بنابراین وقتی ناعدالتی‌هایی را مشاهده کنند، هر چه سریعتر نسبت به آن عکس‌العمل نشان داده و اعتراض می‌کنند و می‌خواهند به حق خود برسند.

وی ادامه داد: بنابراین جوانان آینده ساز ایران از مسؤولان امر به ویژه دیوان عدالت اداری که نهادی مترقی و مایه افتخار در نظام قضایی - اداری کشور است و نوعی مجلس قضایی به شمار می‌آید، انتظار دارند که نسبت به خواسته‌های به حقشان عکس‌العمل سریع نشان دهند؛ در حالی که برخی از مسؤولان بسیار با آرامش برخورد می‌کنند و خیال می‌کنند خیلی برای تغییر یک قانون فرصت دارند و به این فکر نمی‌کنند که این تعلل چه مشکلاتی می‌تواند برای دانش‌آموزان یا دانشجویان پدید آورد.

این فعال حوزه آموزش ادامه داد: با کمی دقت به مصاحبه مسئولان در رسانه‌ها، در می‌یابید که نوع گفتمان وزرا و معاونان آموزش و پرورش نسبت به موضوعات مورد اعتراض خانواده‌ها و ذی نفعان با دیگر معاونان وزیر و وزرای دولت تفاوت می‌کند. به طوری که هم اکنون کار به جایی رسیده که اجرای آرای قطعی دیوان عدالت اداری را به تأخیر می‌اندازند یا به آن تمکین نمی‌کنند. در واقع آن ها با این عمل خود سیستم قضایی کشور و اعتبار قانون را در نگاه جوانان زیر سؤال می‌برند.

وی اضافه کرد: وزارت آموزش و پرورش در این چند دهه، در جذب نخبگان و همچنین علاقه‌مندسازی کودکان، نوجوانان و جوانان به دانش و علم، فرهنگ ایرانی - اسلامی، ادبیات فارسی و ... ، ضعیف عمل کرده است.