ایشان فرمود: انسانی که ملکه صبر دارد عاقل است. او سعی می کند در تمام امور، آنچه مطلوب خداست انجام دهد؛ یعنی تمام واجبات را انجام داده، تمام محرمات را ترک کند. انسان نمی‌داند خدا چه برنامه ای برای کمال او و رساندنش به مقامات عالیه انسانی دارد. علی بن طاووس فرزند امام موسی بن جعفر(ع) شخصی عابد و زاهد از علمای بزرگ دین بود. او برای روز تکلیف خود جشن گرفت؛ یعنی پیدا کردن قابلیت دریافت فرمان الهی، تا این حد اهمیت و ارزش دارد؛ زیرا انسان با اختیار خود این راه الهی را انتخاب کرده، تسلیم فرمان الهی می‌شود. اصلاً طاعت همین است؛ خاضع بودن در برابر خدا و رسول او در آنچه مطلوب خداست و ذره ای تکبر و اراده در برابر خداوند نداشتن. کسی که حقیقتاً خدا را دوست داشته باشد چنین خواهد شد، زیرا هر محبی که در ادعای دوستی‌اش صادق باشد، مطیع محبوب خود می‌شود.

آیت‌الله هاشمی علیا با اشاره به حدیثی که در بحارالانوار آمده توضیح داد: از امام کاظم(ع) به هشام بن حکم فرمود: «اِصبِرْ علی طاعَةِ اللّه ِ وَ اصبِرْ عن مَعاصِی اللّه ِ فإنّما الدنیا ساعَةٌ...» ایشان این نکته را تذکر داد که باید از لحظه به لحظه عمر برای طاعت الهی و ترک معصیت استفاده کرد، زیرا دنیا لحظه ای بیش نیست. آنچه از دنیا گذشته، جای شادی و غم ندارد و از آنچه نیامده نیز آدمی خبر ندارد.

این استاد اخلاق در ادامه با ذکر آیاتی از قرآن مجید، اجر بی‌حساب کسانی که در راه اطاعت از خدا و رسول گرامی اسلام(ص) صابرند و نیز سرنوشت متمردان را بیان فرمود و افزود: خداوند در آیه شریفه 17 سوره فتح می‌فرماید «وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَنْ یَتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِیمًا یعنی هر کس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغهای (از بهشت) وارد می‌کند که نهرها از زیر(درختانش) جاری است و آن کس که سرپیچی کند، او را به عذاب دردناکی گرفتار می‌سازد». در واقع از آنجا که نفس انسان تحت حکومت و فرمان دیگران و زیر بار ضوابط و نظم نمی‌رود، خدای تعالی به وسیله بشارت به بهشت و پاداش و نیز انذار از جهنم و عقاب الهی، بندگان را به اطاعت از خود تشویق کرده، از نافرمانی برحذر می‌دارد. همچون پدر و مادری دلسوز و مهربان که در جهت تربیت فرزندشان از تشویق و تنبیه استفاده می‌کنند.