حسین الهام، تهیه کننده و کارگردان مستند گفت: پرداخت به مسئله فلسطین در مستندها کم‌وبیش اتفاق افتاده‌است اما در سینما و فیلم‌های داستانی کمتر اتفاق افتاده و این، در درجه اول به دلیل مسئله سیاستگذاری است و  در درجه دوم مربوط به این است که ما به این مسئله از نگاه انسانی و اجتماعی نزدیک نشده‌ایم؛ عموما ما با رویکرد احساسی و شعاری به این مسئله پرداخته‌ایم. اگر حلقه‌های اول مواجه رسانه‌ای ما با فلسطین، یعنی «خبر» و «مستند»، همینطور پژوهشگران حوزه فلسطین و علوم سیاسی، باعث نزدیکی بیشتر مردم با موضوع فلسطین از نظر اجتماعی و انسانی می‌شدند، به احتمال قوی، سینما نیز به خوبی وارد این مسئله می‌شد.

وی افزود: مواجهه ما با مسئله فلسطین در رسانه‌ها، خیلی سیاسی، امنیتی و نظامی است. حتی در زمینه سینمایی نیز سیاستگذاران ما به سمت ساخت و فیلم و سریال با این نوع مواجهه‌ها رفته‌اند.

این مستندساز حوزه فلسطین ضمن تاکید مجدد بر اهمیت سرمایه‌گذاری و سیاستگذاری درست برای ایجاد تحول در آثار سینمایی با محوریت فلسطین، گفت: از طرفی، این دغدغه باید در بدنه اصلی سینمای ایران شکل بگیرد که متاسفانه یک نوع از «آرمان گریزی» وجود دارد. من در «برنامه به افق فلسطین» نیز اشاره کردم، سیاستگذار اصلی سینمای ایران، جشنواره‌های خارجی هستند و جشنواره‌های خارجی حتما در مقابل آرمان فلسطین قرار دارند؛ از کن و ونیز و برلین گرفته تا خود اسکار.

الهام پیرامون مستند خود به نام «آن‌ها وجود دارند» که در اصل در مورد هویت تصویری و تاریخ تصویری گمشده فلسطینان بود، اشاره کرد: اگر «تصویر» حامل قدرت نبود، شاید آن آرشیو تصویری، خیلی دارای اهمیت نمی‌شد که کسی آن را بدزدد یا مثلا در انبار ارتش اسرائیل خاک بخورد یا حتی معدوم شده‌باشد. تصویر، هم قدرت رویاسازی دارد و هم این توانایی را دارد که باورهایی غلط ایجاد کند. افسانه‌هایی که در مورد ظلم به یهودیان در باور بسیاری از افراد وجود دارد، افسانه‌هایی هستند که از همان زمان شکل‌گیری دولت یهود در سرزمین‌های فلسطینی، به وسیله تصویر ایجاد شده‌اند. از زمان ایجاد این رژیم، این بار بر روی دوش سینمای آمریکایی بوده‌است که با تصویرسازی و ایجاد ایماجی از مظلومیت، به دولت یهود کمک کند. پس از آن هم در هر برهه‌ای، فیلم‌های مهم و حتی فیلم‌های ضعیفی بوده‌است که مورد لطف جشنواره‌های خارجی قرار گرفته‌اند.

الهام در پایان گفت: علاوه بر اینکه خود هالیوود توسط یهودیان بنا شده‌است، این خدمت دائمی به افسانه‌های یهودی اعم از افسانه «اگزدوس» و متاخر آن‌ها در قرن بیستم به نام «هولوکاست»، همواره بوده است. سینمای آمریکا همیشه در خدمت این افسانه‌ها بوده و به نوعی این باورهای غلط را در ذهن مردم کاشته‌ که یهود مظلوم است و مخالفانش، تروریست‌های بَربَری هستند که جز با زبان اسلحه و خشونت، نمی‌توان با آن‌ها صحبت کرد.