عباس محمدی در گفت و گو با قدس آنلاین با بیان اینکه شاید مازوت متهم شماره یک آلودگی هوا در کشور و کلان شهرها نباشد، اما یکی از مهمترین عوامل آلودگی هوا به شمار می رود، می گوید: این ماده که هیدروکربنی بسیار سنگین است، ارزان‌ ترین سوخت به‌ شمار می‌رود و قبل از تحریم‌ها بخش عمده‌ای از این ماده صادر می‌شد، اما پس از تحریم دو اتفاق رخ داد؛ نخست اینکه مازوت ایران، مشتریان خارجی خود را مثل چین و روسیه از دست داد و دیگر اینکه موارد مصرف داخلی آن به‌ عنوان مثال برای تولید قیر و...، به مرحله اشباع رسید و امکان مصرف داخلی آن‌ هم به‌ شدت پایین آمد.

وی ادامه می دهد: مسئله این نیست که در پاییز و زمستان گاز کم می شود و ما مازوت می سوزانیم، مسئله این است که مازوت ته مانده پالایشگاه ها را نمی توانیم بفروشیم؛ چرا که دنیا مبادلات خود را با ما کم و یا قطع کرده است.

وی با بیان اینکه تفاوت مازوت با دیگر سوخت ها این است که نه می شود آن را نگه داشت و نه می شود در جای مصرف کرد، می افزاید:سوزاندن مازوت برای صنعت نفت ما به یک ضرورت تبدیل شده که این اشکال بزرگی است و باید مشکلات مربوط به سیاست خارجی و تحریم ها رفع شود وگرنه این موضوعات تشدید خواهد شد.

وی با تأکید براینکه مازوت ممکن است برای بخش کوچکی از سوخت نیروگاه ها مصرف و یا فرآوری شود و از دل آن محصولات دیگر بیرون آید،عنوان می کند: بنزین مصرفی داخلی ما بسیار زیاد است یعنی در کشور بنزین زیاد تولید می کنیم در حالی که می توانست اینگونه نباشد و وسایل حمل و نقل عمومی را گسترش دهیم تا هم به نفع هوای شهرها باشد و هم مصرف سوخت کنترل می شد.

محمدی ادامه می دهد:وقتی بنزین زیاد تولید می کنیم، تولید مازوت هم زیاد می شود و چون نمی توانیم مازوت را ذخیره کنیم و حجم گسترده ای از مازوت ایجاد می شود که نمی توانیم بفروشیم، در نتیجه آن را در نیروگاه ها می سوزانیم و متأسفانه این چرخه باطل دائم در حال تکرار است که نتیجه آن چیزی جز آلودگی هوا و مازوت سوزی نیروگاه ها نخواهد بود.

آلودگی از دهه ها پیش وجود داشته

این کنشگر محیط زیست با تأکید بر اینکه مشکل آلودگی هوا از چند دهه پیش وجود داشته و الان به درجه بحرانی و به معضلی بسیار بزرگ و کشنده تبدیل شده،می گوید:مدیران ارشد ما به جای اینکه مشکلات را حل کنند               فقط آن ها را به تعویق می اندازند؛ به عنوان مثال منتظرند دو روز تعطیلی به وجود بیاید و عده ای از شهر خارج شوند و یا اینکه بادی بیاید و هوا کمی تلطیف شود.

محمدی ادامه می دهد:این راه حل رفع معضل آلودگی نیست؛ الان شهرهای بسیار بزرگ تری در دنیا مثل شانگهای در چین هستند که هم جمعیت بیشتر و هم خودروهای بیشتری دارند و معضل آلودگی هوا ندارند و این مشکل را با توسعه حمل و نقل عمومی و البته جلوگیری از سوزاندن بیش از حد بنزین و گازوییل و مازوت غیراستاندارد حل کرده اند.

این فعال محیط زیست با بیان اینکه در زمینه ناوگان حمل‌ و نقل چه ریلی و چه جاده‌ای در شکل کلان آن‌ هم دستاورد چندانی نداشتیم، می افزاید: در کشورهای بزرگ، چه در حمل‌ و نقل ریلی، چه باربری و چه مسافری؛ هم سرعت حمل‌ و نقل بالا رفته و هم انرژی مصرفی آن از سوخت‌های فسیلی به‌ سوی سوخت‌های تمیز سوق یافته و بیشتر از برق استفاده می‌کنند.

محمدی می گوید: یکی دیگر از دلایل عمده آلایندگی هوا فعالیت‌های معدنی، مصرف بالای سوخت در کارخانه‌های قدیمی است که با فناوری های سال‌های گذشته و ماشین ‌آلات کهنه و فرسوده‌ ای که مصرفی بیش ‌ازحد استاندارد دارند کار می‌کنند و متأسفانه در حال ‌حاضر میزان مصرف انرژی در کشور ما حداقل ۳ برابر استاندارد جهانی است.

این کنشگر محیط زیست با بیان اینکه به نظر می رسد هیچ عامل بازدارنده ای برای جلوگیری از مازوت سوزی غیراستاندارد پالایشگاه ها وجود ندارد، تأکید می کند: وقتی براساس آمار وزارت نیرو، نیروگاه های ما با استاندارد بسیار پایین و راندمان ۳۰درصد در حال کار هستند و سوخت های غیراستاندارد وارد آن می شود،۷۰ درصد آن به حرارت غیر قابل کنترل تبدیل می شود و تنها ۳۰ درصد آن تبدیل به برق می شود.

وی تأکید می کند: اشکال دیگر به تحریم ها و سیاست خارجی نامناسب ما بر می گردد که نتوانستیم با فناوری روز جهان پیش برویم؛ در واقع داریم سوختمان را را می سوزانیم و به معنای استعاری کلمه در حال آتش زدن ثروت های ملی هستیم.

محمدی با تأکید براینکه این چیزی جز از بین بردن سهم آیندگان و در نتیجه تشدید آلودگی نیست، ادامه می دهد: از کنار هر نیروگاهی در کشور که عبور می کنیم دود طولانی که در برخی اوقات به ۳۰ کیلومتر هم می رسد به چشم دیده می شود؛مثلاً در نیروگاه نکا به سمت بهشهر این دود به وضوح دیده می شود.

وی می افزاید:این نشان می دهد که این نیروگاه ها با فناوری خارج از استاندارد کار می کنند و باز مسئولان مشکلات و معضلات را نادیده گرفته و هر طور که بخواهند اداره می کنند و تأمین برق حال را در نظر می گیرند و نگاهی به آلودگی ندارند.