به گزارش قدس آنلاین، استقرار این ناو نیروی دریایی انگلیس در پی سفر یکی از مقامهای وزارت خارجه این کشور به گویان در ماه جاری میلادی صورت میگیرد؛ در این سفر، لندن پیشنهاد حمایتش را از گویان که متحد و مستعمره سابق بریتانیا بوده، اعلام کرد.
به نقل از خبرگزاری رویترز، گویان و ونزوئلا اوایل ماه جاری میلادی توافق کردند که از هرگونه استفاده از زور خودداری کنند و تنشها را در مناقشه طولانی مدت تشدید نکنند.
"ولادیمیر پادرینو"، وزیر دفاع ونزوئلا در رسانه اجتماعی اعلام کرد که کاراکاس همچنان در پی اقدامات تحریک آمیزی که میتواند صلح و ثبات در منطقه دریای کارائیب و نواحی اطراف را به خطر بیندازد، هشیار است.
منطقه اسکیبو با مساحت ۱۶۰ هزار کیلومتر مربع به صورت کلی بخشی از گویان است اما در سالهای اخیر و پس از کشف منابع عظیم گاز و نفت، دولت ونزوئلا مدعی مالکیت این منطقه و سواحل اطرافش شده است.
وزارت دفاع انگلیس در بیانیهای و بدون اشاره به ادعای دولت ونزوئلا یا این مناقشه مرزی، اعلام کرد که قصد دارد تا ناو "اچ.ام.اس ترنت" مربوط به نیرو دریایی سلطنتی را در اطراف گویان مستقر کند.
در این بیانیه همچنین آمده است: این ناو قرار است در گویان اواخر ماه جاری میلادی و به عنوان بخشی از مجموعه اقدامات در منطقه مستقر شود.
اختلاف ونزوئلا و گویان بر سر اسکیبو به دوران استعماری باز میگردد اما طی سالها آتش زیر خاکستر بود تا اینکه شرکت نفتی آمریکایی "اکسون موبیل" در سال ۲۰۱۵ در این منطقه ذخایر عظیم نفتی را کشف کرد. از آن زمان، دولت "عرفان علی"، رئیسجمهوری گویان روند مناقصه اکتشاف نفت در آبهای اسکیبو را توسعه داده و این اقدام با واکنش ونزوئلا مواجه شده است.
کاراکاس معتقد است گویان با پیوستن نیروهای "فرماندهی جنوبی آمریکا" در حال تهدید ثبات منطقه است.
در سال ۱۸۴۵ پادشاه اسپانیا استقلال ونزوئلا که شامل منطقه اسکیبو میشد را بعد از سالها جنگ ونزوئلاییها بر سر آزاد شدن از حاکمیت استعماری اسپانیا به رسمیت شناخت.
اما در سال ۱۸۹۹ طبق سند "حکمیت پاریس" این وضعیت تغییر کرد و این منطقه تحویل بریتانیا شد.
در سال ۱۹۶۶ ونزوئلا و گویان بریتانیایی، سند توافق ژنو را برای حل و فصل درگیری مرزی خود امضا کردند اما کشور گویان نزد دیوان دادگستری بینالمللی شکایتی را ثبت کرد و از این دیوان خواست سند حکمیت ۱۸۹۹ که به این کشور کنترل کامل بر این منطقه را داد، به رسمیت بشناسد.
نظر شما