به گزارش قدس آنلاین، او پیش از این تجربه بازی در نقش‌های مکمل فیلم‌های سینمایی «ردپایی بر شن»، «یک بار برای همیشه»، «آبادانی‌ها»، «نجات‌یافتگان»، «شانس زندگی» و سریال‌های «سنگ و شیشه» و «وکلای جوان» و... را داشته است. رضوی در سریال «گناه فرشته» برخلاف کارهای قبلی خود، این بار در قالب یکی از شخصیت‌های اصلی نقش آفرینی کرده است. علاوه بر صداپیشگی در آثار سینمایی و تلویزیونی، صدای او به عنوان راوی مجموعه «مستند ایران» یکی از آثار ماندگار در روایتگری مستند محسوب می‌شود. با اضافه کردن گویندگی ده‌ها کتاب صوتی در سال های اخیر، کارنامه‌ این هنرمند پیشکسوت پربارترشده است. به بهانه ایفای نقشی که در سریال «گناه فرشته» داشته با این صداپیشه، مجری و گوینده درباره تجربه بازیگری اش در یک سریال شبکه نمایش خانگی گفت و گو کردیم که می خوانید:

تجربه بازی در سریال «گناه فرشته» چطور بود و چطور به گروه بازیگران سریال اضافه شدید؟

از طرف آقای عنقا (کارگردان اثر) دعوت به همکاری شدم. پیش از این با کارهای ایشان آشنا بودم و سریال «آقازاده» را دیده بودم به همین دلیل علاقه مند به همکاری با این کارگردان بودم. امیدوارم که کار موفقی شده باشد و مخاطبان از آن استقبال کنند.

ایفای نقش پدر حامد در این سریال برای شما چه چالش هایی داشت و همبازی شدن با شهاب حسینی چطور بود؟

آنقدر انتخاب های بجا و مناسبی برای ترکیب بازیگران این سریال اتفاق افتاده بود که بازی در کنار آنها به من قوت قلب می داد و من با چالش خاصی در نقش آفرینی روبرو نشدم. ایفای نقش در کنار این بازیگران حرفه ای، کار را برای من آسان کرده بود و بازی در کنار شهاب حسینی عزیز هم برایم لذت بخش بود.

نقشی که در این سریال آن را بازی می کنید چه ویژگی هایی دارد و قرار است در ادامه سریال، نقشتان پررنگ تر شود؟

طبیعتا این نقش در ادامه پررنگ تر می شود و نقشی دراماتیک و موثر در سریال است و امیدوارم که تماشاچی ها بپسندد. پرونده ای از گذشته باز می شود و نقشی که من ایفا می کنم در پیشبرد قصه موثر است.

شما عرصه های مختلف هنری را تجربه کرده اید از صداپیشگی و گویندگی گرفته تا اجرا و بازیگری، کار کردن در کدام حوزه برایتان عزیزتر است؟

با توجه به تجربه های مختلفی که داشتم شخصا کار در رادیو را بیش از همه دوست دارم شاید دلیلش این باشد که شروع کارم با رادیو بوده و انس بیشتری با آن دارم، این عرصه کاری از جنس من است به همین دلیل با رادیو صمیمی تر هستم.

این روزها مردم کمتر رادیو گوش می دهند؟

کسانی که اهل رادیو بوده اند همچنان به این رسانه شنیداری، وفادار هستند و رادیو گوش می کنند. شنوندگان پروپاقرصی که دلمشغولی شان رادیو است و به آن اهمیت زیادی می دهند.

شما صداپیشگی نقش های مختلف را هم برعهده داشته و سابقه بازیگری هم دارید، به نظر شما صداپیشگی و بازیگری به هم نزدیک هستند؟

به نظرم این دو حرفه خیلی بهم نزدیک هستند البته تفاوت هایی دارند اما از یک دسته و قماش هستند. برای من فعالیت در بازیگری و صداپیشگی منافاتی با هم ندارد.

یعنی صداپیشگی تنها تکیه بر موهبیت ذاتی صدای خوب نیست بلکه مهارت در بیان، کنترل لحن و نمایش احساس در بیان، آن را شبیه به بازیگری کرده است؟

همینطور است. من از سال ۴۹ در عرصه صدا، مشغول به کار هستم و بیش از ۵ دهه کار، علاوه بر اینکه انس و علاقه ام به این حرفه را بیشتر کرده، مهارت ها و ضرورت هایی که این کار لازم دارد را در من تقویت کرده است. با وجود اینکه عرصه های  مختلف هنری را تجربه کردم ولی  رادیو، خانه اول و آخر من است و از سایر رسانه ها برای من اولویت بیشتری دارد.

این روزها در رادیو چه برنامه ای دارید؟

برنامه های مشخصی را در رادیو فرهنگ و رادیو تهران دارم. برنامه «کتاب شب» در رادیو تهران، طولانی ترین برنامه در عمر رادیو است و کسی برنامه ای حدود ۳۰ ساله را نداشته است. حدود هزار و ۴۰۰ هفته می شود که هر هفته خلاصه کتابی را در این برنامه رادیویی می خوانم. برای من بخت بزرگی است که از طریق یک برنامه رادیویی، دائما در جریان کتابهای جدید و انتشارات روز بوده ام.

در گذشته صدا در آثار تصویری مهم بود مثلا در دهه شصت فیلم ها و سریالهای ایرانی  دوبله می شدند، چه شد که دوبله آثار ایرانی کنار گذاشته شد؟

چون صدای سر صحنه متداول شد و بعد از این ماجرا، مسئله دوبله کمرنگ شد. اساسا وقتی کار سر صحنه و زنده باشد، هم برای عوامل تولید دلچسب تر است و هم برای بینندگان. همیشه به صدا در بازیگری اهمیت داده شده و می شود. بسیاری از نقشها را به خاطر صدای خاص یک بازیگر به او پیشنهاد می کردند. نقشی که من در «گناه فرشته» بازی می کنم هم بیشتر به خاطر صدایم بوده است. پر بیراه نیست که در بسیاری از آثار دیگر هم به صدای بازیگر اهمیت داده شود. بازیگران هم باید روی صدایشان، تمرین و تمرکز کرده و صدایشان را تربیت کنند.

در گذشته نسلی از دوبلورها را داشتیم که صدایشان برای ما بسیار خاطره ساز بود، چرا آن نسل طلایی دوبلورها دیگر تکرار نشدند؟

متاسفانه نسل جدید، آنچنان جدی و عاشقانه که نسل گذشته کار می کرد، کار نمی کنند و مسائل را سرسری می گیرند شاید دلیلش به اقتضای جوانی و وضعیت روزگار باشد وگرنه ضرورت دارد که به حرفه دوبله توجه شود و آن را جدی بگیرند.

به نظر شما صداپیشگی و گویندگی بازنشستگی دارد؟

بنظرم کار صدا تا زمانی که نفس آدم درمی آید و می تواند حرف بزند، ادامه دارد مگر اینکه فرد خسته یا از او سلب علاقه شود. در این حرفه هرچه جلوتر بروید آمادگی و مهارت بیشتری پیدا می کنید و اجرای این کار برایتان راحت تر و کار کرد هم دلنشین تر می شود.

چه عواملی باعث دلسردی و سلب علاقه فعالان عرصه صدا می شود؟

کمتر اتفاق می افتد که صداپیشگان از این حرفه کنار بروند چون بسیاری از آنها عاشق کارشان هستند. البته عوامل دلسردکننده زیادی وجود دارد ولی کسی که عاشق کارش است، آلوده و آمیخته به این حرفه می شود و جریان کار، او را با خودش می برد.

شرایط این حرفه از نظر مالی و معشیتی چطور است؟

متاسفانه خوب نیست و این حرفه جذابیت های مالی ندارد. کار صداپیشگی و اجرای رادیویی، جوابگوی معیشت نیست و درآمدش برای گذران زندگی کارساز نیست. خود من کارهای دیگری از جمله گویندگی و اجرای برنامه های خصوصی دارم و دستمزدهای مشخصی می گیرم. کار در رادیو هم بخاطر عشق و علاقه ام است. من معمولا کارهای رادیویی را قبول می کنم چون فضای رادیو از نظر روحی به من نزدیک است.

پیشنهاد بازی در یک فیلم و سریال را با چه شرایطی قبول می کنید؟

باید نقش را بشناسم و مطمئن باشم که از پس ایفای آن برمی آیم. ضمن اینکه کاراکتر را دوست داشته باشم، به نظرم این پیش شرط ها را هر بازیگری دارد. دوست دارم مردم سریال «گناه فرشته» را بیبنند و منتظر نظر مردم درباره ایفای نقش خودم هستم. سریال هم کار خودش را می کند چون فیلمنامه ای خوب با عوامل و بازیگران حرفه ای دارد.