آیت‌الله هاشمی علیا قناعت را نقطه مقابل و ضدّ حرص معرفی کرده و بیان فرمود: کم‌قناعتی در انسان، به مرور منجر به حرص می‌شود. به همین خاطر، امام(ع) از این صفت به خداوند پناه می‌برد. پناه بردن به خدا از «قلة قناعت» یعنی اینکه انسان تا می‌تواند در زندگی قناعت پیشه کند و در هیچ امری اسراف و زیاده‌روی نکند.

ایشان مهم‌ترین عامل قناعت‌پیشگی را توکل بر خداوند دانسته و خاطرنشان کرد: انسان قانع همه امور را از جانب خدا و در دست خدا می‌داند لذا چنین انسانی هرگز برای دنیا در مقابل دیگران خضوع نمی‌کند. توجه به سیره ائمه علیهم‌السلام مؤید این مطلب است. آنان هرگز حاضر نبودند برای دستیابی به بهره‌های دنیوی و کسب موقعیت و رسیدن به اهداف خود، در برابر خلفای زمان، ذره‌ای خضوع و همراهی نشان دهند؛ چراکه اصلاً طالب دنیا نبودند.

این عالم دینی در ادامه بیان کرد: در اقبال الاعمال نیز آمده است که پیامبر گرامی اسلام(ص) در یکی از فرازهای دعای نیمه شعبان، در طلب دوری از همّ و غم دنیا به درگاه الهی عرضه می‌دارد: «اَللَّهُمَّ...لاَ تَجْعَلِ اَلدُّنْیَا أَکْبَرَ هَمِّنَا وَ لاَ مَبْلَغَ عِلْمِنَا؛ بار خدایا! ...دنیا را بزرگ‌ترین همّ و غمّ ما و نهایت دانش و شناخت ما قرار مده». همچنین امام سجاد(ع) در دعای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان، دوری از دنیا را از خدا طلب کرده و عرض می‌کند: «اَللَّهُمَّ اُرْزُقْنِی اَلتَّجَافِیَ عَنْ دَارِ اَلْغُرُورِ وَ اَلْإِنَابَةَ إِلَی دَارِ اَلْخُلُودِ؛ بار خدایا! دوری گزیدن از خانۀ غرور و فریب را روزی من فرما و همچنین بازگشت به سوی خانۀ جاویدان را».

آیت‌الله هاشمی علیا با تاکید بر روایتی از زادالمعاد تصریح و تاکید می‌کند: نه تنها دنیا نباید بزرگ‌ترین همّ آدمی باشد، بلکه باید توجه او معطوف به اخلاق، معنویت، آخرت و علم به نیازهای اخروی باشد. زیبایی‌ها و لذایذ دنیا فریب دهنده است و آدمی را به سوی خود می‌کشاند بنابراین انسان باید چشمش را بر روی آنها ببندد تا به سمتشان میل و رغبت پیدا نکند و حریص دنیا نشود.