اقتباس یکی از مهمترین نقاط مغفول در سینمای ایران است. در حالی که بسیاری از آثار مهم سینمای جهان بر پایه اقتباس از کتاب هایی که پیشتر از آنها نوشته شده‌، ساخته می‌شوند؛ سینمای ایران با وجود ضعف عمیق در حوزه فیلمنامه، کمتر به سراغ اقتباس می‌رود. در جشنواره فجر امسال اما دو کارگردان فیلم اولی برای ساخت نخستین اثرشان به سراغ اقتباس رفته بودند؛ «آپاراتچی» و «باغ کیانوش» که دومی بیشتر توانست نظر مخاطبان را به خود جلب کند.

با وجود حضور چند فیلم و پویا نمایی با محوریت کودکان در چهل و دومین دوره از جشنواره فیلم فجر، اما «باغ کیانوش» تنها فیلم جشنواره است که مخاطب هدف آن نوجوان‌ها محسوب می‌شوند. داستان فیلم در دهه شصت و همزمان با سال های پایانی جنگ تحمیلی، در یک روستا و حول رقابت دو نوجوان برای یافتن درخت موز در باغ یکی از روستاییان آغاز می‌شود، اما با پیشرفت قصه، روند اتفاقات رنگ و بویی متفاوت گرفته که باعث می‌شود قهرمانان نوجوان اثر در خلال این ماجراها به آدمهایی بزرگتر و دغدغه مندتر نسبت به ابتدای فیلم تبدیل شوند.

اما آن چه باغ کیانوش را از آثار نوجوانانه مشابهش متمایز می‌کند تلفیق هنرمندانه فانتزی و واقعیت در خلال روایت داستان فیلم است. به نحوی که می‌توان باغ کیانوش را یکی از معدود آثار سینمای ایران برشمرد که در ژانر فانتزی ساخته شده است. جالب اینجاست که کارگردان اثر با وجود تجربه کم به خوبی از پس ساخت یک اثر نوجوانه فانتزی بر آمده و همین موضوع باعث می‌شود که مخاطب سخت پسند سینمای ایران نیز بتواند ارتباط خوبی با فیلم برقرار کند.

از دیگر نقاط قوت باغ کیانوش می‌توان به بازی خوب بازیگران کودک و نوجوان فیلم اشاره کرد که عمده بار فیلم بر دوش آن‌ها روایت می‌شود و این بازیگران به خوبی توانسته اند از پس نقش‌هایی دشوار بر بیایند که این موضوع به طور حتم نتیجه انتخاب درست بازیگران و همچنین بازیگردانی دقیق تیم کارگردانی است.

در مجموع می‌توان گفت «باغ کیانوش» یکی از بهترین فیلم های ساخته شده در چند سال اخیر سینمای ایران برای مخاطب نوجوان یا به اصطلاح «تینیجر» است که با روایت شیرین و رعایت اصول فیلمسازی هم می‌تواند مخاطبان هدف خود را راضی کرده و هم با مخاطبان عام سینما به زبانی مشترک دست پیدا کند.