محسن خوش‌نیت افزود: بحث عدالت و دسترسی به خدمات سلامت خصوصاً دارو برای بیماران دیابتی که جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون نفر را شامل می‌شوند بسیار اهمیت دارد. این موضوع در همه دنیا مطرح است و روزبه‌روز داروهای جدیدی نیز به بازار عرضه می‌شود. داروهایی که در حوزه دیابت طی دو دهه گذشته به بازارهای ایران و جهان وارد شده بسیار زیاد است و هر دارویی که وارد بازار می‌شود می‌تواند فواید زیادی را به دنبال داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه داروهای جدید نسبت به داروهای قدیمی قیمت بیشتری دارند، خاطرنشان کرد: هزینه فناوری و تولید این داروها بسیار زیاد است و درواقع این داروها با کمک به کنترل راحت‌تر بیماری، تحول بزرگی در درمان دیابت ایجاد کرده‌اند و به همین دلیل بیشتر دولت‌ها در این بخش سرمایه‌گذاری می‌کنند تا از هزینه‌های بعدی و عوارضی که عدم کنترل دیابت می‌تواند به بار بیاورد جلوگیری کنند. اگر درمان یک دیابتی به‌درستی انجام نشود ممکن است به عوارضی مانند مشکلات قلبی و عروقی، کلیه و چشم دچار شود. به همین دلیل اگر با داروهای جدید بتوانیم بیماری را مدیریت کنیم درواقع توانسته‌ایم جلوی هزینه‌های زیادی که می‌تواند به خانواده‌ها و جامعه تحمیل شود بگیریم.

خوش‌نیت ادامه داد: برای آنکه بتوانیم این عدالت را ایجاد کنیم و همه افراد جامعه بتوانند به این داروها دسترسی پیدا کنند بهترین کار این است که این داروها در سبد بیمه قرار گیرند؛ آن هم در بیمه‌های پایه مثل بیمه سلامت و تأمین اجتماعی و خدمات درمانی، نه بیمه‌های تکمیلی؛ چرا که همه به بیمه‌های تکمیلی دسترسی ندارند و بازهم به این طریق عدالتی که باید به مرحله اجرا گذاشته نمی‌شود. اما چون طیف زیادی از مردم به بیمه‌های تأمین اجتماعی و سلامت دسترسی دارند می‌توانند با این بیمه‌ها هزینه‌های درمان خود را کاهش دهند. اما متأسفانه اکثر این بیمه‌ها پوشش کاملی نسبت به این داروها ندارند و نسخه بیمار دیابتی که هر بار برای سه ماه به بیمار داده می‌شود، چند میلیون تومان هزینه دارد و این برای بیمار دیابتی که مجبور است چند دارو برای کنترل قند، چند دارو برای قلب و چند دارو برای کنترل چربی و فشارخون مصرف کند و هزینه بالایی را پرداخت می‌کند، دشوار است که هرماه برای بیش از یک میلیون تومان هزینه مصرف این داروهای جدید را هم بپردازد است. در واقع در حال حاضر بیمه‌ها تنها ۳۰ درصد از این هزینه‌ها را پرداخت می‌کند درحالی‌که اگر بخواهیم در این بخش عدالت برقرار شود باید بیمه‌ها پوشش بیشتری داشته باشند چرا که بیش از ۹۵ درصد از بیماران نمی‌توانند این داروها را به‌صورت آزاد تهیه کنند.

وی در خصوص تفاوت داروهای نسل جدید نسبت به نسل قدیم، افزود: داروهای نسل جدید هم خوراکی هم تزریقی است. اما گروهی از داروهای جدید که اثرگذاری بیشتری نسبت به سایر داروها در این بیماری دارد اصولاً تزریقی هستند. البته هنوز در کشور ما همه داروهای نسل جدید وارد نشده است و اجازه واردات به آن داده نشده است. آن داروها موثرترند و هم راحت‌تر تزریق می‌شود و مدت‌زمان اثر گذاری آنها بیشتر است. مثلاً در داروهای نسل جدید یک دارو یک‌بار یا دو بار تزریق می‌شود، در حالی که در داروهای نسل قدیم بیمار ناگزیر بود یک دارو را ۴ تا ۵ بار در روز تزریق کند. داروهایی داریم که هنوز وارد ایران نشده‌اند اما اثر گذاری آنها آن‌قدر بالا است که تزریق یک‌بار برای بیمار در طول یک هفته کافی است و این کاهش تعداد تزریقات می‌تواند سبب بالا رفتن کیفیت زندگی بیمار شود.

خوش نیت بر این باور است که شرکت‌های تولیدکننده و یا واردکننده این داروها باید قیمت دارو را پایین بیاورند. در واقع باید قیمت‌ها با درآمد سرانه مردم ایران همخوانی داشته باشد. ما نمی‌توانیم دارویی را که در آمریکا چند دلار است در ایران نیز به همین قیمت بفروشیم و شرکت‌های مختلف باید تلاش کنند ضمن پایین آوردن هزینه‌های خود، زمینه دسترسی مردم را به این داروها فراهم کنند. هرچند که برخی از این شرکت‌ها در تلاش هستند تا این اتفاق در کشور ما رقم بخورد چرا که در حال حاضر قیمت این داروها در کشور ما از بسیاری از کشورهای همسایه پایین‌تر است، اما دولت نیز باید هزینه‌های اضافه به واردات را کاهش و مالیات‌ها را از بخش واردات کاهش دهد.