به گزارش مدیکال نیوز، بیماری پارکینسون یکی از علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان است، و در حالی که گزینه‌های درمانی در دسترس هستند، اما با گذشت زمان تاثیرشان کمتر شده است.

به گفته کارشناسان، این مطالعه می‌تواند راه را برای تحقیقات بیشتر در مورد نقش میکروبیوم روده در شرایط تخریب کننده عصبی هموار کند.

یک کارآزمایی بالینی کوچک که در بیمارستان دانشگاه گنت، بلژیک انجام شد نشان داد که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که یک دوز پیوند مدفوع را از یک اهداکننده سالم دریافت کرده بودند، در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، علائم شأن بهبود یافته بود.

نتایج منتشر شده نشان می‌دهد که امتیاز حرکتی افرادی که پیوند اهداکننده دریافت کرده‌اند پس از ۱۲ ماه ۵.۸ امتیاز بهبود یافت، در مقایسه با بهبود ۲.۷ امتیازی در افرادی که پیوند دارونما دریافت کرده بودند.

علائم گوارشی خفیف یک عارضه جانبی منفی رایج در زمان پیوند بود و بیشتر در افرادی که پیوند اهداکننده را دریافت کردند مشاهده شد. دریافت کنندگان پیوند اهداکننده نیز احتمال بیشتری داشت که پس از ۱۲ ماه خستگی شان تشدید شود.

برای این مطالعه، در مجموع ۲۲ شرکت کننده مبتلا به بیماری پارکینسون در مراحل اولیه، پیوند را از اهداکنندگان سالم دریافت کردند و ۲۴ نفر دارونما دریافت کردند.

پیوند مدفوع برای هر دو گروه درمان شده و گروه دارونما از طریق لوله‌ای که در ژژنوم، بخشی از روده کوچک، قرار داده شده بود، انجام شد.

محققان شرکت کنندگان را در ۳، ۶ و ۱۲ ماه پس از پیوند پیگیری کردند. آن ها داده‌هایی را در مورد علائم گوارشی، علائم غیرحرکتی، افسردگی و اضطراب، خواب و خستگی و شناخت جمع آوری کردند.

در حالی که افرادی که از اهداکنندگان سالم پیوند مدفوع دریافت کرده بودند، بهبودی در علائم حرکتی خود داشتند، به نظر می‌رسید خستگی بیشتری را تجربه کردند.

«پاتریک سانتنز»، محقق ارشد و استاد عصب شناسی در بیمارستان دانشگاه گنت، گفت: «دلیل این تأثیر منفی نامشخص است. ما توضیح خوبی برای این پدیده نداریم، اما گمان می‌کنیم که مکانیسم‌های التهابی ممکن است دخیل باشند. خستگی در اختلالات التهابی روده شایع است.»

محققان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارند.