روایت زیر از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌شود.

امام صادق علیه السلام:

یا زُرارَةُ! اِنْ اَدْرَکْتَ ذلِکَ الزَّمانَ فَاْلزِمْ هذَا الدُّعآءَ:

اللّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی نَفْسَکَ لَمْ اَعْرِفْ نَبِیَّکَ

اللّهُمَّ عَرِّفْنی رَسُولَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَکَ

اللّهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی.

ای زُراره: اگر زمان غیبت را درک کردی، این دعا را همیشه داشته باش:

خدایا، خودت را به من بشناسان؛ چون اگر خودت را به من نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت.

خدایا رسول خود را به مـن معرّفی کن؛ چون اگر رسول تو را نشناسم حجّت تو را نخواهم شناخت.

خدایا حجّت خود را به من معّرفی کن. زیرا اگر حجّت تو را نشناسم از دین خود گمراه شده ام.

بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۴۶