علیرضا بدیع شاعر و از شاگردان محمدعلی بهمنی با تایید این خبر گفت: من با همسر ایشان تماس گرفتم و متأسفانه به دلیل سکته مغزی در بیمارستان جردن بستری شده و امشب قرار است، متخصص نورولوژی ایشان را معاینه کند و روند درمان ادامه باید. 

به گفته او: همسر محمدعلی بهمنی گفته است که این شاعر، قدرت تکلم خود را از دست داده است.

محمدعلی بهمنی متولد سال ۱۳۲۱ در دزفول است و «باغ لال»، «در بی‌وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»، «این خانه واژه‌های نسوزی دارد»، «شاعر شنیدنی است»، «چتر برای چه، خیال که خیس نمی‌شود» و «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» از دفترهای شعر او هستند.

او  دربارهٔ تولد خود می‌گوید: «دو ماه به زمان تولّدم باقی‌مانده بود که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام درج شد «متولد دزفول»، چون دایی من در ثبت احوال آن منطقه بود، شناسنامه‌ام را همان زمان می‌گیرد. البته زیاد آنجا نبودم، همان زمان ۱۰ روز یا یک‌ماه را در آنجا سپری کردیم، در اصل تهرانی هستیم. پدرم برای ده ونک و مادرم برای اوین است. در اصل ساکن خود بندرعباس بودیم. دوران کودکی را تهران  بودیم، چون پدرم شاغل در راه‌آهن بود، مأموریت‌های ایستگاهی داشتند. از سال ۱۳۵۳ به بندعباس رفتم.» 

 شعرهای بهمنی مورد توجه خواننده ها و آهنگسازان زیادی از جمله حبیب، ناصر عبداللهی، شادمهر عقیلی، همایون شجریان، علیرضا قربانی و... بوده است.

برای این شاعر آرزوی سلامتی داریم.