بهروز جلالی درباره آخرین وضعیت سلامت محمدعلی بهمنی توضیح داد: چهارشنبه شب -۳۱ مرداد ۱۴۰۳ - حال محمدعلی بهمنی ناخوش و به بیمارستان منتقل شد. همان شب به دلیل خونریزی نیم‌کره مغزی‌اش به شکل اورژانسی مورد عمل جراحی قرار گرفت. در این عمل پزشکان سعی کردند تا به بافت مغز آسیب نزنند و خون را تخلیه کنند.
این شاعر با اشاره به اینکه بهمنی بعد از عمل جراحی در بخش ICU (مراقبت‌های ویژه) بستری است، ادامه داد: سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیکنام حسینی‌پور مشاور مدیرعامل صندوق اعتباری هنر به شکل تلفنی جویای حال این غزلسرا هستند.
او از مردم و اهالی فرهنگ و ادب خواست تا برای بهبود سلامت بهمنی دعا کنند.
پزشک معالج محمدعلی بهمنی درباره وضعیت این شاعر می‌گوید: وضعیت خوب نیست و هوشیاری مناسبی ندارد.
هاشمیان، فوق تخصص بخش مراقبت‌های ویژه، استاد دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی و پزشک معالج محمد علی بهمنی درباره وضعیت این شاعر، گفت: وضعیت ایشان خوب نیست. به علت خونریزی شدید مغزی دو شب پیش (۳۱ مرداد) به بیمارستان مراجعه کرد و به علت وسیع بودن خونریزی سریعا به اتاق عمل منتقل شد. عمل جراحی‌اش حدود پنج ساعت طول کشید.
او افرود: اکنون که بالای سر آقای بهمنی هستم، هوشیاری مناسبی ندارد و وضعیت او پیشرفت قابل توجهی نداشته است. وضعیت تنفسی‌اش نیز با دستگاه وِنتیلاتور است.
هاشمیان که پیشتر نیز پزشک معالج بهمنی بود در بخش دیگری از سخنان خود گفت: دفعه پیش (خرداد ۱۴۰۳) که آقای بهمنی به علت عارضه مغزی مراجعه کرده بود، مشکلات زیادی نبود و نیاز به عمل جراحی پیدا نکرد. اما این‌سری به‌نظر دیر مراجعه کرده و حدود یک‌چهارم مغز او دچار آسیب جدی شده است و خونریزی وسیعی داشت.
«باغ لال»، «در بی‌وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»، «این خانه واژه‌های نسوزی دارد»، «شاعر شنیدنی است»، «چتر برای چه، خیال که خیس نمی‌شود» و «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» از دفترهای شعر محمدعلی بهمنی هستند.
محمدعلی بهمنی اواخر خرداد ۱۴۰۳ در اثر سکته مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد، پزشکان اعلام کرده بودنداین شاعر قدرت تکلم خود را از دست داده است. اما در روزهای بعد وضعیت سلامت او رو به بهبود رفته و قدرت تلم خود را بازیافته بود.
بهمنی شاعر و غزل سرا، متولد ۱۳۲۱ در دزفول است. فریدون مشیری نخستین کسی بود که توانایی شعرگویی را در بهمنی، پیدا کرد و او نخستین شعرش را در ۱۰ سالگی برای مادرش سرود و مجله «روشن فکر» در سال ۱۳۳۱ آن را چاپ کرد.
بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و و برنامه صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داده است. او از سال ۱۳۵۲ ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدد به سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و در حال حاضر نیز، ساکن همانجاست.
وی یکی از توانمندترین و موثرترین ترانه سرایان این دوره است و تاکنون با هنرمندان زیادی در عرصه موسیقی همکاری داشته است که از جمله شاخص‌ترین آنها زنده یاد ناصر عبدالهی است.
نخستین مجموعه بهمنی به نام «باغ لال» را انتشارات بامداد در سال۱۳۵۱ منتشر کرد و درپی آن آثار بسیاری از وی به دست مخاطبانش رسید. دو مجموعه «گاهی دلم برای خودم تنگ می شود» و «شاعر شنیدنی است» از آثار بسیار مشهور در کارنامه بهمنی، به چاپ دهم نیز رسیده است. بهمنی سال ۱۳۷۸ غزل سرای نمونه کشور شد و سال ۱۳۸۵ در نخستین دوره جشنواره شعر فجر به اتفاق حسین منزوی برگزیده بخش شعر کلاسیک شد و در فهرست چهره‌های ماندگار شعر قرار گرفت.
در بین آثار بهمنی «گاهی دلم برای خودم تنگ می شود» در رشد غزل معاصر، مجموعه‌ای تأثیرگذار است. عشق از جمله مضمون غزل‌های اوست. بسیاری بر این عقیده‌اند که غزل‌های او وام‌دار سبک و سیاق نیما یوشیج است.
آنچنان که خود او می‌گوید: «جسمم غزل است اما روحم همه نیمایی است در آینه تلفیق این چهره تماشایی است.»
نظر شما