دکتر فاطمه قاسم زاده می افزاید: پیمان نامه حقوق کودک حدود ۱۶سال قبل تنظیم شد و کشور ما نیز از همان سال ها آن را پذیرفته است. در این پیمان نامه پایان سن کودکی، ۱۸سالگی است اما متأسفانه در کشور ما پایان سن کودکی از ۱۵سالگی محسوب می شود.

استاد دانشگاه علوم بهزیستی ادامه می دهد: از سال ها قبل برخی سازمان های دولتی از جمله شهرداری آیین نامه ای تنظیم کردند که بر اساس آن بچه های زیر ۱۵سال باید یک سری فناوری را آموزش ببینند تا هنگامی که به ۱۵سال تمام رسیدند وارد بازار کار شوند. بنابراین یکی از دلایلی که روز به روز بر تعداد کودکان کار افزوده می شود وجود چنین دیدگاهی است. این در حالی است که از منظر روانشناسی و بر اساس تحقیقات انجام شده در حوزه رشد کودکان، سن ۱۸ سال به عنوان معیار در نظر گرفته شده چراکه جنبه های مختلف رشد کودک تا ۱۸سالگی ادامه دارد.

فعال و پژوهشگر حوزه کودک تصریح می کند: درباره حقوق کودک، بین قوانین ما و قوانین بین المللی اختلاف نظر عمیقی وجود دارد که متأسفانه سبب بروز مشکلاتی در حوزه ازدواج کودکان، کار کودکان، بلوغ کودکان و غیره شده است.

کدام نهادها مسئولند؟

عضو هیئت مدیره انجمن پژوهش های آموزشی پویا در پاسخ به پرسش ما درباره اینکه چه نهادی مسئول ساماندهی کودکان کار است می گوید: سال ها قبل برای نوشتن پیمان نامه حقوق کودک در سازمان یونیسف از مذاهب و کشورهای مختلف از جمله کارشناسان ایرانی حضور داشتند تا بتوانند با کمک ادیان مختلف، نظرات متفاوت و علوم مختلفی مانند روانشناسی، جامعه شناسی، اقتصاد دان ها و غیره پیمان نامه ای قابل اجرا بنویسند و در نتیجه پیمان نامه حقوق کودک مورد قبول همه کشورها از جمله ایران قرار گرفت اما متأسفانه هنوز در کشور ما قوانین این پیمان نامه به درستی اجرا نمی شود. 

وی تأکید می کند: تنها بهزیستی متولی جمع آوری و رفع مشکل کودکان کار نیست بلکه هر نهادی باید به نوبه خود به این مسئله مهم توجه داشته باشد و مادامی که همه سازمان های دولتی و غیردولتی از جمله بهزیستی، شهرداری، وزارت کار، انجمن های حمایت از حقوق کودکان و ... پای کار نیایند مشکل کودکان کار همچنان پابرجا خواهد بود.

نقش مافیای کودکان کار

استاد دانشگاه علوم بهزیستی می گوید: ممکن است در مواردی علت افزایش کودکان کار مافیا باشد اما فقر اصلی ترین و مهم ترین دلیل افزایش کودکان کار است.

قاسم زاده ادامه می دهد: بیشتر کودکان کار مهاجرانی هستند که به دلیل فقر خانواده به هر طریقی بدون خانواده به ایران آمده اند تا کار کنند و برای خانواده شان پول بفرستند که گاهی ممکن است مورد سوء استفاده مافیا نیز قرار گیرند. اما درباره همه کودکان کار اعم از ایرانی یا اتباع باید بپذیریم که بیش از نقش مافیا، این فقر است که آنان را مجبور به کار کرده است. بنابراین تنها راهکار این است که هم با مافیا مبارزه کرد و هم اینکه وزارت کار برای والدین این کودکان کار تعریف کند تا خانواده مجبور نباشد کودک خود را برای کار به خیابان بفرستد.