به گزارش قدس آنلاین، این فیلم با بازی مهران احمدی، مرتضی امینی‌تبار، مهران غفوریان، سارا حاتمی، روح‌الله زمانی، علی‌اکبر اصانلو و کاظم هژیر آزاد دومین سینمایی بلند «خواجه پاشا» پس از فیلم موفق «در آغوش درخت» است که تلاش دارد در قالب ارائه مضامینی در حوزه سینمای اجتماعی، به مباحث روان‌شناسانه مرتبط با مفاهیم انسانی و معنوی نیز بپردازد.
کاظم هژیر آزاد، بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که نقشی کوتاه در این فیلم سینمایی ایفا کرده است درباره تجربه حضورش در این فیلم و نیز تجربه‌های متعدد خود در نقش‌های مکمل و کوتاه و دلیل ماندگاری آن‌ها می‌گوید.  

او درباره نقش‌آٰفرینی اش در این فیلم که از تولیدات سازمان هنری اوج است به خبرنگار ما توضیح می دهد: ‌ آقای کیومرث مرادی، بازیگردان و مسئول انتخاب بازیگران این فیلم بود که به پشتوانه سابقه چندین ساله رفاقتی که در سینما و تئاتر با هم داشتیم، ایفای این نقش را به من پیشنهاد کرد و پس از رایزنی با کارگردان به توافق رسیدیم.

وی با اشاره به اینکه آشنایی قبلی با بابک خواجه ‌پاشا به‌ عنوان کارگردان این فیلم نداشته است، می‌گوید: براساس آنچه در این همکاری تجربه کردم، متوجه شدم آقای خواجه‌پاشا جوانی تحصیلکرده و دارای تفکر است که کار فنی سینما را هم به خوبی بلد است. در عین حال که تجربه کار در سینما را داشته و از مسیر دستیاری وارد عرصه کارگردانی شده است.
این بازیگر پیشکسوت با بیان اینکه این نقش، نقش کوتاهی بود و از آنجایی که در زمینه میزان حضور یک نقش در قصه، سخت‌گیری زیادی ندارم، آن را پذیرفتم، می‌گوید: به دلیلی کوتاهی نقشم، زمان کمی با این تیم در حوالی شهرستان فومن که محل تصویربرداری بود همراه بودم. در همین فرصت کوتاه، بسیار خوشحال شدم که با بابک خواجه پاشا همکاری داشتم و احساس می‌کنم این جنس همکاری‌ها و آشنایی‌های تازه، به نفع جامعه هنری است و تلاش کردم آنچه کارگردان برای این نقش مدنظر دارد را اجرا کنم. 

موفقیت بازیگر در گرو گروه خوب
این بازیگر که در بیش از ۸۰سریال تلویزیونی بازی کرده است درباره تجربه‌های متعدد خود در ایفای نقش‌های مکمل و کوتاه عنوان می‌کند: بعضی از نقش‌ها براساس متن خوبی که نویسنده نوشته است و کارگردان به خوبی از آن شناخت دارد، به خوبی خلق می‌شوند. 
به باور هژیر آزاد، بخش عمده‌ای از موفقیت یک بازیگر در ایفای درست یک نقش مربوط به گروه خوبی است که در کنار او قرار گرفته‌اند. چه بسا زمانی یک نقش بلند به یک بازیگر داده می‌شود و خیلی هم برای اجرای آن وقت می‌گذارد اما دیده نمی‌شود و مخاطب استقبالی از آن نمی‌کند اما بعضی نقش‌های کوتاه و منفی، این ویژگی را دارند که اگر همه عوامل به درستی در کنار هم قرار گرفته باشند، کار بازیگر هم دیدنی شود.
وی با بیان اینکه دیده شدن بازیگر در چنین نقش‌هایی به شانس هم بستگی دارد، می‌افزاید: گاهی یک نقش در فیلمی بسیار کوتاه است اما تأثیری کلیدی در داستان دارد. نقش‌های دیگری هم هستند که تکمیل‌کننده شخصیت اصلی هستند و جلوه چندانی ندارند. برخی نقش‌های کوتاه کلیدی، ظرفیت بالایی برای دیده شدن دارند و این شانس یک بازیگر است که چنین نقش‌هایی به او پیشنهاد شود.

 بازیگر در انتخاب نقش، نقشی ندارد
هژیر آزاد درباره اینکه آیا ملاحظاتی برای انتخاب نقش‌های طولانی‌تر دارد، می‌گوید: تا به امروز پیش نیامده است که فیلم‌نامه‌ای به من بدهند و بگویند نقشی که دوست داری را انتخاب کن! معمولاً در اتاق فکری، فیلم‌نامه شکل گرفته و صحبت‌های اولیه درباره بازیگر هر نقش هم در همان اتاق صورت گرفته است، پس از آن به بازیگر پیشنهاد می‌دهند که ایفای فلان نقش را قبول کند. حالا بازیگر باید براساس تیم تولید و کارگردان دست به انتخاب بزند.
این بازیگر پرکار تئاتر با بیان اینکه معمولاً به ‌واسطه کوتاهی نقش و یا قیمتی که مطرح می‌شود، همکاری را منتفی نمی‌کند، خاطرنشان می‌کند: گاهی شاید نقش پیشنهادی خیلی پرت و نامناسب باشد اما در اغلب موارد به دلیل شناختی که گروه‌ها و دوستان از من دارند، این گونه نیست مثلاً کیومرث مرادی (بازیگردان) با شناخت قبلی از من، پیشنهاد بازی در فصل اول «زخم کاری» را داد، در آن سریال نقش طولانی‌تری پیشنهاد شد و در «آبی روشن» نقشی کوتاه‌تر. مهم این است که در هر دو مورد بدانیم انتخاب درستی صورت گرفته است.

 پس از «زخم کاری» دوباره دیده شدم
وی درباره حضور در فصل اول «زخم کاری» در نقش «حاج مظفر» یادآور می‌شود: من آن زمان محمدحسین مهدویان را نمی‌شناختم. البته کارهایش مانند «آخرین روزهای زمستان» و «لاتاری» را دیده و از تماشایشان لذت برده بودم و با معرفی بازیگردان سریال با این کارگردان جوان آشنا شدم. اگر بخواهم نگاه منصفانه هم داشته باشم باید اعتراف کنم حضور در این سریال یکی از شانس‌های زندگی من بود که سبب شد پس از سال‌ها بار دیگر از سوی مخاطبان دیده شوم.
هژیر آزاد تأکید می‌کند: شخصاً در سینما خیلی روی توانمندی افراد حساب نمی‌کنم و معتقدم دنیای سینما مانند یک جعبه جادو است. این مدیوم به گونه‌ای است که یک توانمندی متوسط در ‌آن می‌تواند به یک خروجی عالی منجر شود. همه چیز بستگی به سناریو اولیه دارد و مهم این است که بازیگر به درستی برای یک موقعیت انتخاب شود.