به گزارش قدس آنلاین، ترکیه به عنوان یک سرزمین گسترده بر سر راه روسیه قرار گرفته و مهمترین انگیزه غرب از تشویق ترکیه به عضویت در ناتو، مهار اتحاد جماهیر شوروی بوده، اما خود روسیه نیز همواره در این مورد یک نگرش دفاعی و استراتژیک خاص داشته است.

این موضوع وقتی رنگ و لعاب بیشتری به خود گرفت که اردوغان تنها چند روز پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، پوتین را به ترکیه دعوت کرد تا در مراسم افتتاح یک واحد از نیروگاه ها ۴ واحدی هسته ای آک کویو حضور پیدا کند. اما پوتین، ترجیح داد از راه دور و با ارتباط اینترنتی به مراسم افتتاح نیروگاهی بپیوندد که به دست مهندسین روسی ساخته شده و هدف از به کارانداختن عجولانه واحد نخست آن، تاثیر نهادن بر نتایج انتخابات بود.

به نظر می رسد مقامات روسیه در مورد رویکرد عملگرایانه اردوغان، کاملاً آگاه هستند، زیرا ماریا زاخارووا سخنگوی وزرات امور خارجه روسیه، جدیداً گفته است: «مسکو، هیچگاه دچار این توهم نشده که مخالفت مقطعی ترکیه با عضویت سوئد در ناتو، یک تغییر مسیر سیاسی بوده است. خیر. ترکیه عضو ناتو است و در خاک خود، پذیرای تسلیحات و تجهیزات نظامی پیمان نظامی ناتو است. بنابراین اگر به شکل مقطعی، چیزی می گویند که به ظاهر با سیاست ناتو هماهنگ نیست، نباید دچار سوء برداشت شویم».

از سوی دیگر رئیس‌جمهور ترکیه روز گذشته در جمع گروهی از خبرنگاران که او را در سفر به نشست سازمان همکاری شانگهای همراهی می‌ کردند گفت: «اگر آقای پوتین بتواند به ترکیه سفر کند این آغاز روندی جدید خواهد بود. تمام [رویدادهای] سال‌ های گذشته در سوریه به همگان نشان داده که بایستی یک مکانیسم راه حل دائمی ایجاد شود».

این در حالی است که مدت هاست این سوال مهم توجه ناظران و تحلیلگران سیاسی ترکیه را به خود مشغول کرده است: آیا حمایت تمام قد اردوغان از عضویت اوکراین در ناتو و آزاد کردن فرماندهان اسیر، ترکیه را از روسیه دور می کند؟

مهمت اوجاکتان از مفسرین سیاسی ترکیه معتقد است: «اردوغان، در شرایط کنونی روسیه را در مسیر شکست و ضعف می بیند و پیام های گرم ترکیه خطاب به آمریکا، ناتو و اتحادیه اروپا، اقداماتی محتاطانه است تا نشان دهد که تمایل دارد به سوی غرب بازگردد. چرا که قبلاً، اردوغان همه تخم مرغ ها را در سبد روسیه گذاشته و حالا خیلی خوب می داند که باید تا حدودی از روسیه شکست خورده، دور بماند».

همراهی ترکیه با ناتو و غرب یکی از ویژگی های تعیین کننده سیاست خارجی این کشور برای سال ها بوده است. با این حال، اختلافات اخیر بین ترکیه و روسیه لایه جدیدی از پیچیدگی را به روابط این کشور اضافه کرده است. از آنجایی که ترکیه به دنبال متعادل کردن اتحادهای غربی خود و روابط با روسیه است، توانایی مدیریت و حل این تنش ها بسیار مهم خواهد بود. همکاری، گفتگو و یافتن زمینه های مشترک نقش اساسی در شکل دادن به پویایی های آینده بین ترکیه، ناتو و روسیه در صحنه ژئوپلیتیک ایفا خواهد کرد.

اما آن طور که پیداست آنکارا ضمن حفظ عضویت خود در ناتو و همکاری استراتژیک خود با کشورهای غربی، همچنین به دنبال گسترش روابط خود با روسیه در جبهه های مختلف از جمله همکاری در زمینه انرژی و سرمایه گذاری در صنایع دفاعی بوده است.