این فناوری مسیر را برای درمان هایی فراهم می کند که در آن بدن بیماران داروهای مورد نیازشان را می سازد.

پیام رسان آر ان ای حاوی دستوراتی است که با کمک ماشین داخلی خود سلول را به تولید یک پروتئین خاص هدایت می کند. بسیاری به دلیل ارتباط ام آر ان ای با واکسن کووید ۱۹ از وجود این بخش دی ان ای آگاه شده اند اما پتانسیل ام آر ان ای فراتر از این امر و شامل تولید درمان های مبتنی بر ژن برای طیف وسیعی از بیماری هاست.

تحقیقی که اخیرا منتشر شده جزئیات مربوط به چنین کاربردی را توضیح داده است. محققان مرکز پزشکی ساوت وسترن تگزاس از ام آر ان ای مهندسی شده برای ترغیب سلول ها به ترشح کردن داروهای خود برای درمان موفقیت آمیز پسوزیاریس و سرطان در موش ها خبر داده اند.

دانیل سیگوارت پروفسور مهندسی پزشکی در این دانشگاه و همچنین یکی از مولفان پژوهش در این باره می گوید: این فناوری در آینده به بیماران کمک می کند تا به جای مراجعه به بیمارستان یا کلینیک ها، دارو را از داروخانه یا حتی ماهانه یک بار در ماه در خانه دریافت کنند. همین امر به ارتقای کیفیت زندگی آنها کمک می کند.

این دستاورد با پیشرفت های اخیر در حوزه تحقیقات ام آر ان ای مصادف شده که پیشرفتی در حوزه انتقال دارو با نانو ذرات به حساب می آید.

همزمان با پیشرفت های اخیر در تحقیقات ام آر آن ای، در زمینه ارائه درمان با استفاده از نانوذرات پیشرفت هایی ایجاد شده است. با این وجود بیشتر تحقیقات انجام شده درجهت تولید پروتئین هایی توسط سلول ها بوده که می توانند به طور مستقیم وارد سلول شوند یا مسیرهای سلولی مانند آنچه برای اصلاح ژنتیک نیاز است را به وجود بیاورند.

در پژوهش پیش رو محققان رویکرد متفاوتی را در پیش گرفتند و بر خروج پروتئین‌های مهم از سلول‌ها تمرکز کردند تا بتوانند اثرات درمانی در سایر نقاط بدن داشته باشند. در داخل سلول پپتیدهای سیگنال (SPs) به عنوان برچسب های حمل ونقل اصطلاحی (واژه ای که محققان به کار گرفته اند) عمل می کنند تا پروتئین های تولید شده براساس دستورات ژنتیک را به مکانی که تعلق دارند، هدایت کنند.

برخی SP ها پروتئین ها را به بخش های داخلی سلول مانند هسته و میتوکندری هدایت می کنند و برخی دیگر که SP مخفی نامیده می شوند، سبب می شوند پروتئین ها در فضای خارج سلولی ترشح کنند. با توجه به این امر محققان فرض کردند SP مهندسی شده را می توان در کدام آر ان ای کپی پیست کرد تا پروتئین ها به طور معمول در فضای خارج سلولی به گردش درآیند.

یک بخش ایزوله شده از ام آر ان ای SP ترشحی از Factor VII را تولید می کند که یک پروتئین مرتبط با لخته شدن خون است. در مرحله بعد آنها این قطعه SP ام آر ان ای را به ۳۴ توالی ام آر ان ای دیگر متصل کردند که پروتئین mCherry را می سازند. این یک پروتئین فلورسنت است که به طور بصری نشان می دهد آیا اریتروپوئیتین به سلول ها ترشح شده است یا خیر. اریتروپوئیتین یک پروتئین مربوط به تولید خون است که برای درمان بیماری های التهابی و آنتی PD-L۱ به کار می رود که این مورد نیز یک پروتئین دیگر است که برای درمان سرطان به کار می رود.

هنگامی که محققان موش های مبتلا به بیماری خود ایمنی پوستی پسوزیاریس را درمان کردند، کدگذاری ام آر ان ای اصلاح شده، درمان کردند، پلاک‌های پوستی آنها به میزان قابل توجهی کاهش یافت. از سوی دیگر آنها موش های مبتلا به سرطان روده بزرگ و ملانوم متاستاتیک را با mRNA های اصلاح شده کد کننده ضد PD-L۱ درمان کردند و در نتیجه استفاده از این شیوه، رشد تومور به طور قابل توجهی کاهش یافت و موش ها ۲ برابر موش های درمان نشده عمر کردند.