این واقعیت در انتخابات بازتاب داشت و حزب کارگر به رهبری کی‌یر استارمر توانست با پیروزی خیره‌کننده، نتایج انتخابات پارلمانی روز پنجشنبه را به نفع خود رقم زده و با کسب بیش از ۴۰۰کرسی پارلمان، مستأجر جدید ساختمان شماره ۱۰ خیابان داونینگ لندن شود.
کنار زدن حزب محافظه‌کار از عرصه قدرت، آن هم پس از ۱۴سال نشان‌دهنده نارضایتی جدی مردم از سیاست‌های حمایتی دولت سوناک از جنایات اسرائیل در غزه بود. به‌طور ویژه امروز نسل «زد» در انگلیس خواستار تغییر سیاست خارجی و جلوگیری از ارسال سلاح به سرزمین‌های اشغالی هستند. اکنون این پرسش مطرح است آیا حزب کارگر می‌تواند سکان سیاست لندن را در برابر جنایات رژیم صهیونیستی تغییر دهد یا خیر؟
نباید از یاد برد از زمان شکل‌گیری طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز بسیاری از کشورهای اروپایی خواستار توقف جنگ در غزه بودند، اما محافظه‌کاران حاکم بر لندن حتی به صورت صوری هم که شده کوچک‌ترین قدمی در راستای محکومیت تجاوزات رژیم صهیونیستی برنداشتند. اکنون هم نمی‌توان انتظار تغییر چندانی در سیاست خارجی انگلیس داشت.
در مسئله سیاست خارجی هیچ تفاوتی میان حزب کارگر و محافظه‌کار وجود ندارد و رویکردشان در حوزه تحولات غرب آسیا فراجناحی است.
اگر استارمر بخواهد در برابر تل‌آویو رویکرد جدیدی قرار دهد تغییر در اجرای برنامه‌های سیاست خارجی است، همان‌گونه که در سال ۲۰۰۳ تونی بلر از حزب کارگر، فراتر از رفتار حزبی، جورج بوش جمهوری‌خواه را در حمله به عراق همراهی کرد و توانست مجلس عوام و مردم انگلستان را در جنگ مجاب کند.
سیاست انگلستان و آمریکا به عنوان مبدعان رژیم صهیونیستی در برابر تل‌آویو رفتاری پدرانه است که هیچ‌گاه کودک خطاکار خود را رها نمی‌کند.
اسرائیل بیش از ۸۰سال از حمایت همه‌جانبه لندن برخوردار بوده و از زمان عملیات طوفان‌الاقصی، شرکای غربی مسیر هوایی را به‌عنوان پل ارسال تسلیحات و بمب‌های ممنوعه تدارک دیده و این مسیر حتی با حضور استارمر ادامه خواهد یافت و نباید انتظار تغییر جدی این ریل را داشت.
با روی کار آمدن حزب کارگر حداکثر شاهد تغییر سیاست ظاهری انگلیس در برابر اسرائیل خواهیم بود، اما این تنها در عرصه‌های محدود و کلامی باقی خواهد ماند.
البته نباید فراموش کرد جورج گالووی که به‌عنوان یک چهره شاخص حزب کارگر و یک فرد ضد اسرائیلی در انگلستان شناخته می‌شد در سال‌های گذشته به‌خاطر آنچه رفتار یهودی‌ستیزانه خوانده شد از این حزب طرد و اخراج شد.
او اما توانست به‌عنوان نماینده مستقل دوباره به مجلس عوام راه یابد. این نوع رفتار رأی‌دهندگان نشان می‌دهد مردم انگلستان در خارج از نظام دوقطبی، آنچه را بخواهند حتی درباره فلسطین انجام می‌دهند.
نظر شما