فرامرز عامل بردبار - واژه "چوخه " در اصل واژه‌ای کردی ، کرمانجی است و به همان لباسی میگویند که کشتی گیران آن را با کمربند ی پارچه ای محکم می‌کنند. این ورزش بومی در بسیاری از مراسم های محلی به خصوص در جشن های عروسی رایج است. ازآنجا که این ورزش از قدیم در بین مردم کرد شمال خراسان مرسوم بوده به نام کشتی با چوخه معروف گشته است. کشتی باچوخه در خراسان بزرگ از تاریخچه کهنی برخوردار است و مردم این منطقه برای این کشتی اهمیت خاصی قائل بودند و در پرورش پهلوانان این رشته می‌کوشیدند. جوایز کشتی با چوخه نیز به سبب ماهیت سنتی و ملی اش متفاوت است. در اصطلاح به فاتحان میدان چوخه «قند» اهدا می‌شود، کسی که نفر اول شود قند اول را به او می‌دهند و نفرات دوم و سوم هم به تناسب قندهای دیگر را می‌گیرند. علاوه بر قند بر حسب اینکه چه مقدار کمک از طرف تماشاگران مسابقه جمع آوری شود هدایایی نظیر شتر، قوچ، قالی و گوسفند، لوازم منزل، وجه نقد و سکه عاید پهلوانان این مسابقات می‌شود.