احمد فیاض - و توت از درختانی است که از گذشته های دور با این خاک و سرزمین خو گرفته و بومی شده و مردمان این دیار هم انسی دیرینه با آن دارند. در گذشته هر کسی هم وقفی می کرد و می خواست چیزی از خود برای استفاده عموم به یادگار بگذارد، این وقف و خیر، کاشت یک یا چند درخت توت بود که با آن خیری را بنا می نهاد تا سال های سال ها دیگران با استفاده از سایه و میوه آن ثوابی را برایش روانه کنند. آن روزها که خیلی هم دور نیست شاید کمتر از 15 سال قبل قدم به قدم شهر درختان توت بود و هر کسی به وسع و توان خود یک یا چند درخت توت می کاشت که مراقبت چندانی هم نمی خواست، هیچگاه کسی تعداد این درختان را شمارش نکرد اما آنقدر بود که تعداد آن در شهری چون مشهد به هزاران اصله می رسید. در قبرستان کهنه و قدیمی روستای گردشگری دهبار بینالود این روزها رد پای انبوه توت ها و درختان توت را می توان به عنوان وقف و خیر دیرینه ای مشاهده کرد.