این روزها کیلومترها دورتر از مشهدالرضا(ع) هستند. جایی در نجف، در مسیر زائران پیاده اربعین. خودشان در خاک عراق میهمان‌اند اما می‌خواهند در این سفر میزبان باشند. به آنجا رفته‌اند تا موکبی به پا کنند برای پذیرایی از عاشقان اباعبدالله الحسین(ع). از محمود پهلوان مقدم و همسرش شیرین منصوری به همراه چند نفر دیگر از خدام کفشداری حرم مطهر صحبت می‌کنیم که 12-11 سال پیش یکی از قدیمی‌ترین موکب‌های اربعین را به پا کردند.

برپایی یکی از قدیمی‌ترین موکب‌های خادمان رضوی

حوالی سال ۹۱ یا ۹۲ بود که محمود پهلوان مقدم با چند نفر دیگر از خدام کفشداری شیفت هفتم شب راهی کربلا شدند تا نخستین موکب خادمان رضوی را برای زائران حسینی برپا کنند. اقدامی که تا آن زمان کم‌سابقه بود. البته آن‌ها عادت دارند پیشگام کارهای خیر شوند. 12-11 سال پیش بود که خادمان کفشداری کشیک هفتم شب با هزینه شخصی خود در شارع بغداد کربلا برای زائران اربعین موکب زدند. موکبی که به عشق ولی‌نعمتشان نام «امام رضا(ع)» را بر آن نهادند. هر روز بوی کباب از این موکب بلند می‌شد و زائران را یک وعده میهمان می‌کرد. شاید بسیاری از زائرانی که آن سال در ایام اربعین در کربلا بودند این موکب و سفره بابرکتش را به یاد داشته باشند.

شیرین منصوری همسر حاج محمود که در تمام این چهل و چند سال زندگی همراه شوهرش بوده، در پذیرایی از زائران حسینی نیز با او همقدم شده، او نیز مانند همسرش سال‌ها در حرم مطهر رضوی خدمت کرده است. شیرین خانم که مثل محمودآقا افتخار خادمی امیرالمؤمنین(ع) را نیز دارد درباره ایده خدمت به زائران امام حسین(ع) در نجف می‌گوید چند سال پیش تصمیم داشتند خانه‌ای را در نزدیکی مسجد سهله بخرند و در آنجا مهیای پذیرایی از زائران باشند اما آشنایی با یک شهروند عراقی راه دیگری پیش پایشان می‌گذارد.

سید بدرالدین بصراوی همان سید عراقی که اهل بصره است و خانه و زندگی‌ و دار و ندارش را در راه خدمت به اهل بیت(ع) در طبق اخلاص گذاشته است. در تمام مراسم و مناسبت‌های مذهبی، از ولادت گرفته تا شهادت ائمه(ع) در شهرهای مذهبی است و موکب به پا می‌کند. یک گروه بزرگ تشکیل داده و عاشقان اهل بیت(ع) را از شهرهای مختلف مانند آبادان، خرمشهر، مشهد، تهران، کرمان و... دور هم جمع کرده و در ایام مختلف سال با آن‌ها برای خدمت به قم، جمکران، مشهد، کربلا، کاظمین، نجف و... می‌رود.

حاج محمود درباره او می‌گوید: «سید بدر ید طولایی در این کار دارد. این آدم تمام زندگی‌اش وقف این کارهاست. مثلاً همین امسال همراه گروهش از روز اول تا 14محرم در باب‌الجواد حرم مطهر رضوی هر روز غذا توزیع می‌کرد».

پهلوان در ادامه از «دار صاحب ‌الزمان(عج)» می‌گوید که به دست سید بدر ساخته شده است؛ «زمانی که با سید بدر آشنا شدیم ایشان در حال ساخت مکانی برای میزبانی از زائران در نجف بود. در حال حاضر حدود ۹۰درصد کار به اتمام رسیده است و نام این بنا را «دار صاحب ‌الزمان(عج)» گذاشته‌اند. این مکان در زمینی به وسعت هزار متر در سه طبقه با زیربنای حدود ۳ هزار متر آماده پذیرایی از زائران است».

البته حاج محمود و همسرش می‌گویند آن‌ها هم پای کار بودند و در زمان ساخت این بنا هر کمکی از دستشان برآمده کوتاهی نکرده‌اند.

میزبانی خادمان رضا(ع) در خانه صاحب ‌الزمان(عج)

این شده روال هر ساله این زوج و همراهانشان. هر سال کامیون‌ها را خبر می‌کنند. برنج و گوشت و سیخ و منقل و چرخ‌گوشت و گاز و... همه را بار خودروها می‌کنند و یاعلی! می‌روند به استقبال زائران اربعین. خادمان امام رضا(ع) به سیاق هر سال عازم نجف می‌شوند تا خادم زائران سیدالشهدا(ع) باشند.

طبق گفته پهلوان بیشتر زائرانی که به دار صاحب ‌الزمان(عج) می‌آیند ایرانی‌اند و اندک زائرانی از کشورهای دیگر مانند آذربایجان هم به آنجا سر می‌زنند. حاج محمود می‌گوید: «ما فقط نیروی متخصص می‌بریم برای پخت پلو و کباب. گروه ما حدود ۱۳ نفر است که هفت یا هشت نفر از خدام کشیک هفتم شب و بقیه همراهان هستند. کارهای خدمه‌ای به عهده نیروهای آقای سید بدر است که هم ایرانی و هم غیرایرانی هستند».

اگر در شب و روزهای منتهی به اربعین به این موکب سر بزنید، تعدادی از کفشداران کشیک هفتم شب را با لباس سبز خادمی می‌بینید که در آن هُرم گرمای عراق پای دیگ پلو و منقل کباب‌اند. در این موکب در ایام اربعین حسینی، هر روز 2هزار وعده غذا برای ناهار و 2هزار وعده برای شام توزیع می‌کنند.

در این موکب علاوه بر مردان، زنان هم پای کارند و هر کاری از دستشان بربیاید دریغ نمی‌کنند. از شست‌وشوی ظروف گرفته تا درست کردن شربت و چای و... برای آقایان موکب. البته شیرین خانم می‌گوید آنجا هم حواسم به کار فرهنگی هست و از آن غافل نشده است؛ «امسال هم همراه بقیه وسایل تعدادی کتاب فرستادم تا هر کسی بتواند در زمان استراحتش حداقل یک صفحه کتاب ورق بزند. برای بزرگ‌ترها نهج‌البلاغه، صحیفه، مقتل و... قرار می‌دهیم و برای کوچک‌ترها کتاب‌های مناسب سنشان در نظر می‌گیریم».