بیایید فرض کنیم همین الان در غزه آتش‌بس شده است. وقتی فلسطینی‌ها به محله‌هایشان برگردند، با این صحنه‌ها روبه‌رو خواهند شد: دیوارهای خانه‌هایشان از داخل و خارج دیوارنویسی شده؛ وسایل خانه‌هایشان تخریب و لباس‌هایشان از دل کشوها بیرون ریخته. اما یک صحنه دیگر هم هست... آن‌ها، در میان این به‌هم ریختگی‌ها، بمب‌هایی را پیدا می‌کنند که منفجر نشده‌اند و دنبال بهانه‌ای می‌گردند تا همه‌چیز را زیر و روتر کنند. سرویس مین‌زدایی سازمان ملل متحد می‌گوید دست‌کم ۱۴ سال طول می‌کشد تا تمام مهمات منفجرنشده غزه پاک‌سازی شود.
انسان نیستند
اگرچه در شرایط فعلی، فلسطینی‌ها و همه ملت‌های جهان با هدف متوقف کردن کشتار و نسل‌کشی، خواهان برقراری آتش‌بس در غزه هستند، اما شواهد و حقایقی وجود دارند که نشان می‌دهند آتش‌بس و پایان جنگ به معنی پایان کشتار فلسطینی‌ها نخواهد بود! خانم «مری تورفه» پزشک و پژوهشگر در گزارشی که هفته‌نامه آمریکایی
«THE NATION» آن را چاپ کرده و در ایران به وسیله «ترجمان» منتشر شده، از زوایه‌ای متفاوت به جنایت‌های صهیونیست‌ها و درد و رنج مردم مظلوم غزه پرداخته است. این پژوهشگر می‌نویسد: در میان سلاح‌های مرگباری که امروزه در غزه در کمین جان فلسطینی‌هاست، بمب‌های ۹۰۰ کیلوگرمی‌ای هستند که محدوده کشندگی‌شان ۳۶۰ متر است. در ماه می، پسری به نام محمد، درحالی‌که داشت میان آواری در حوالی خان‌یونس پرسه می‌زد، یک قوطی پیدا کرد. قوطی را به هوای کنسرو یا ظرف حاوی خوراکی برداشت و نتیجه این شد که دست چپش را از زیر آرنج به‌طور کامل از دست داد و تمام انگشتان دست راستش هم قطع شدند! تیم پزشکی چهارنفره‌ای هم هفت ساعت وقت گذاشتند تا توانستند پاهای او را حفظ کنند. شاید بگویید ممکن است اسرائیل این بمب‌های منفجرنشده را عمداً برای کشتن یا معلول‌کردن نگذاشته باشد. اگر این‌طور است، توجه کنید که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای جنگ اسرائیل این بوده که رکورد بزرگ‌ترین جمعیت کودکان قطع‌عضوی در تاریخ بشر اکنون برای غزه است! گزارش‌ها نشان می‌دهند از ماه اکتبر، ایالات‌متحده سلاح‌های متنوعی را برای اسرائیل فرستاده و نکته حائز اهمیت این است که بیشتر این سلاح‌ها از نظر قوانین بین‌المللی غیرقانونی محسوب می‌شوند. ازجمله این سلاح‌ها مهمات خوشه‌ای هستند که از نظر نظامی بسیار مؤثرند، زیرا شعاع تخریب وسیعی دارند و همین موجب می‌شود برای یک تخریب مشخص از تعداد کمتری سلاح استفاده شود. بیش از ۱۰۰ کشور دنیا این مهمات را ممنوع اعلام کرده‌اند، چون این سلاح‌ها به‌تعبیری «کور»ند و تر و خشک را با هم می‌سوزانند. نکته اینجاست که به جز این بمب‌های به اصطلاح کور، سلاح‌های نقطه‌زن هم در غزه استفاده می‌شود، زیرا اساساً هدف نیروهای اشغالگر کشتن غیرنظامیان و مردمی است که اسرائیل به دیده انسان به آن‌ها نگاه نمی‌کند!
مین‌هایی که از هوا آمدند
اینکه سازمان ملل متحد گفته ۱۴سال طول می‌کشد تا تمام مهمات منفجرنشده غزه پاک‌سازی شود، تخمین غلطی است. دلیل اولش اینکه سازمان ملل فرض کرده نسل‌کشی غزه در زمان انتشار این بیانیه خاتمه یافته و بنا را بر این گذاشته که طی ۱۴سال، هر روز امکان حضور ۱۰۰ کامیون برای پاک‌سازی آوار وجود خواهد داشت. دومین مشکل این است که فرض کرده فقط ۱۰درصد از مهمات انفجاری‌ای که رژیم صهیونیستی در طول ۹ ماه گذشته استفاده کرده،عمل نکرده است، در حالی که مثلاً میزان عدم موفقیت بمب‌های خوشه‌ای که اسرائیل در سال ۲۰۰۶ علیه لبنان استفاده کرد، بر مبنای تخمین‌های سازمان ملل متحد، به ۵۰درصد می‌رسد. هرچند دیگر منابع و مراجعی که در پاک‌سازی لبنان شرکت داشتند، آمار ۷۰درصد را اعلام کردند! حالا به یک واقعیت حیرت‌آور هم دقت کنید. بررسی‌ها نشان داده استفاده از واژه «عدم موفقیت» برای این بمب‌ها واقع‌بینانه نیست؛ چرا؟ چون به گفته سازمان ملل، ۹۰درصد این بمب‌ها در ۷۲ ساعت پایانی پیش از آتش‌بس روی لبنان ریخته شده بودند. براساس گزارش‌ها بسیاری از مهمات عمر مفیدشان گذشته بود و اسرائیلی‌ها می‌دانستند که بسیاری‌شان قرار نیست فعلاً عمل کنند! یعنی قرار بود این بمب‌ها به نحو متفاوتی عمل کرده و آینده یک سرزمین را هدف قرار دهند! مثل مین‌هایی که از هوا می‌آیند و در زمین کاشته می‌شوند و انتظار بازگشت صدها هزار آواره لبنانی را می‌کشند! البته این‌ها به جز بمب‌های عجیب و غریبی است که علیه کودکان پرتاب می‌شدند و مجله «تایم» در سال۲۰۰۷ به آن اشاره کرد و نوشت: «اسباب‌بازی‌هایی که در لبنان آدم می‌کشند!».
زیست‌بوم‌کُشی
نکته وحشتناک‌تر این است که رژیم صهیونیستی، به‌عنوان بخشی از نسل‌کشی خود، زیست‌بوم‌کُشی هم می‌کند. یعنی از قصد محیط زیست غزه را نابود می‌کند. تأثیرات این کار چندوجهی است. کشاورزی غزه که بخش مهمی از اقتصاد آن را تشکیل می‌دهد با این کار از بین خواهد رفت. گزارش سازمان‌های نظارتی نشان می‌دهد اسرائیل درختان زیتون غزه را به‌طور کامل هدف قرار داده است. منابع اصلی تولید سبزیجات را نابود کرده و تمام حیوانات مزارع دامی را کشته است. به این نکته نیز توجه کنید که برفرض اگر آتش‌بس هم شود هر یک از مهمات منفجر نشده موجود در غزه اگر کنترل شده یا اتفاقی منفجر شوند تبعات زیست‌محیطی بلندمدت مهمی بر جای می‌گذارند. حتی مین‌زدایی هم موجب می‌شود خاک‌های سطحی پراکنده شوند که برای بازتولید فقط سه سانت از آن، بسته به اکوسیستم منطقه، تا هزار سال زمان نیاز است! جهان پیش از این شاهد بوده که صهیونیست‌ها در حمله به لبنان از فسفرسفید استفاده کردند که ضمن نفود عمیق به بدن انسان، هوا و آب و خاک را هم به‌شدت زهرآگین می‌کند. امروز هم سازمان ملل در حال بررسی این است که آیا در حمله به غزه از اورانیوم ضعیف‌شده استفاده شده یا خیر؟ این را هم بدانید که اسرائیل طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۲ بارها به غزه حمله کرده و زیرساخت‌ها را هدف قرار داده بود. بنابراین در حال حاضر خاک این منطقه آلوده به سموم مختلف است و اثرات مخرب آن بر مردم به‌تدریج در نسل‌های آینده خودش را نشان خواهد داد. در جنگی که اسرائیل علیه زندگی فلسطینی‌ها راه انداخته، هدفِ اصلیْ مردم و همچنین خاک آن‌هاست، بله خاک، چون با این کار آن را علیه جان مردم مسلح می‌کند.
اسرائیل تمام همت خود را گذاشته تا زندگی‌کردن در فلسطین را ناممکن کند. با وجود همه این‌ها اما سرانجام روزی می‌رسد که صدای خنده‌های کودکان فلسطینی زیر خورشید تابان طنین‌انداز شود. خاک سرزمین آن‌ها پس از سال‌ها تغییر می‌کند و غلظت رادیکال‌های آزاد این خاک، بالاخره به صفر خواهد رسید. بی‌تردید زمان می‌بَرد، اما هر اشغالگری خوب می‌داند که گذشت زمان به نفع بومیان یک سرزمین تمام خواهد شد، نه اشغالگران آن.
نظر شما