وقتی به راه زدند، حساب‌ و کتاب زندگی و هدف‌شان با هم جور درنمی‌آمد ولی قدم اول را برداشتند و سرنوشت ادامه مسیر را به کسی سپردند که بهترین راه‌بلد است. اگر نبود توکل بر خدا و یاری امام رضا(ع)، کار گروهی خانواده‌های حبوبی و جاودانی، امروز دو ساله شدنش را نمی‌دید، اما چه بگوییم بهتر از اینکه، آن‌ها از امام رضا(ع) برای رضای رضا(ع) خواستند و شد!  حالا آن‌ها موکبی را می‌چرخانند که روزانه کلی هزینه دارد! اصلا هم آدم‌های ثروت‌مندی نیستند اما هیچ وقت کار این خانه زمین نمی‌ماند، بعضی وقت‌ها خودشان هم از یکدیگر سوال می‌پرسند چطوری کار درست شد؟ و خودشان هم پاسخ می‌دهند؛ «زائران آقا خرج و برکت خودشان را می‌آورند.» این‌گونه است که چراغ موکب شاهزاده علی‌اصغر(ع) بیش از دو سال است در خیابان شهید قرنی روشن است و روشنایی‌بخش دل مؤمنان و زائران بسیاری بود.

میراث‌ خدمت به زائران حضرت(ع)

در اولین دیدارهای آشنایی برای ازدواج، امیر آرزوی قلبی خود در زندگی را با طاهره در میان گذاشت، آرزویی که نه خبر از مهاجرات داشت، نه راه‎‌اندازی فلان‌شغل یا خرید ماشین آن‌چنانی و خانه باکلاس! او در مهم‌ترین روزهای زندگی‌اش از اهداف و آمال دنیوی رها بود. خواسته امیر حبوبی از سرنوشت این بود که روزی بتواند فضایی دائمی  را ایجاد کند تا از زائران حضرت رضا(ع) پذیرایی کند و چه کسی در این مسیر همراه‌تر از طاهره جاودانی. خدا سرنوشت آن‌ها را با یکدیکر گره زده بود تا هر دو رسم خانوادگی خود را در فضای وسیع‌تر ادامه‌دهند و همه ایام سال فرش قرمز پیش پای زائران حضرت(ع) پهن کنند.

استقبال از زائران آقا(ع) در این دو خانواده سنتی قدیمی است.  هر دو  آن‌ها  به یاد دارند که از سال‌های دور خانواده‌هایشان در ایام دهه پایانی صفر خانه‌های خود را در اختیار زائران قرار می‌دادند تا حق همجواری با مضجع نورانی حضرت علی‌ابن‌موسی‌الرضا(ع) را به جا آورند. طاهره جاودانی می‌گوید: «این عرض ارادت ما به محضر حضرت رضا(ع) یک رسم خانوادگی است و کاری است که می‌توانیم انجام دهیم. در چند روز آخر ماه صفر علاوه بر اسکان، روزانه بیش از 1000 وعده صبحانه، نهار و شام حاضر می‌کنیم و پذیرای زائران در اقامتگاه‌های مختلف هستیم.»

وقتش شده به آرزوی‌مان برسیم

داستان شکل‌گیری موکب شاهزاده علی‌اصغر(ع) اما متفاوت است، دو سال پیش در چنین روزهایی انگار همه انرژی‌های دنیا و کائنات دست به دست هم داده بودند تا خادم بارگاه منور رضوی در عین دست‌تنگی و فشار مالی به آرزوی قلبی خودش برسد، برای این مهم او همسرش از بسیاری از توقعات و اهداف زندگی شخصی خود گذشتند تا گامی برای زائران حضرت(ع) بردارند و آنهایی را مهمان شهر علی ابن موسی الرضا(ع) کنند  که تا پیش از این، گنبد طلایی حرم را فقط از قاب تلویزیون دیده بودند. آن روزها امیرآقا تازه از کار بنایی ساختمان فارغ شده بود و یک ویتامین‌سرا را در حاشیه خیابان شهید قرنی سامان داده بود. چرخ زندگی امیر و طاهره لنگ نمی‌زد اما نیاز به نونواری داشت، در همین وضعیت طلب قدیمی امیر حبوبی از کار بنایی وصول شد. از اینجا به بعد را از زبان طاهره مرور می‌کنیم؛ «شوهرم گفت این پول را بگیر و به زخم‌های زندگی بزن، همان زمان ملک پشت ویتامین‌سرا خالی شد و با شوهرم فکر کردیم که الان وقتش شده تا آروزی مشترک‌مان را محقق کنیم. خیلی می‌ترسیدیم، پشتوانه مالی نداشتیم، کمبود هم داشتیم، هزینه‌های تعمیرات و فضاسازی هم کم نبود، اما توکل به خدا کردیم و به این باور رسیدیم که امام رضا(ع) کار را پیش می‌برد.»

شروع به کار، توکل به خدا و نگاه ویژه امام رضا(ع) کافی بود تا موکب شاهزاده‌ علی‌اصغر(ع) شکل بگیرد. سقفی امن برای زائران زیارت اولی که در این نقطه از شهر بهشت سامان می‌یابند تا با خیال آسوده به  پابوس شاه خراسان بیایند.

خدمتی شیرین‌تر از زیارت

نام این فضای اقامتی برای زائران از یک ارادت عمیق برگزیده شده است، خداوند تاکنون چهارفرزند به امیر و طاهره داده است، همه پسر هستند و بعد از راه افتادن در همین بساط کنار پدر و مادر خدمت می‌کنند، آن طور که طاهره‌خانم تعریف می‌کند، پسر چهارمش در زمان تولد دچار مشکلاتی می‌شود و او به نیت شفا نام علی‌اصغر را برای او انتخاب می‌کند. در ادامه هم همین نگاه و ارادت به محضر شهید شش ماهه دشت کربلا سبب می‌شود تا آن‌ها موکب را به نام شاهزاده علی‌اصغر(ع) نامگذاری کنند.

کافی است در یک روز در میان هفته‌ای، مثل ما قدم به این بنا با فضای معنوی‌اش بگذارید، تحرک عجیبی از اعضای دو خانواده حبوبی و جاودانی را می‌بینید که در تلاش هستند تا بهترین شرایط را برای استقبال و اسکان زائران فراهم کنند. از پخت و پز برای نهار و شام تا تهیه بسته تبرکی. اینجا حتی شست‌وشوی لباس زائران هم با خادمان افتخاری مجموعه است، خادمانی که همه از قوم‌وخویش‌ها و افراد نزدیک دو خانواده هستند.

موکب شاهزاده علی‌اصغر(ع) فضایی حدودا 200 متری با ظرفیتی حدود 35 نفر را دارد اما گاهی تعداد مهمانان به 50 نفر هم می‌‎‌رسد.  اعضای کاروان‌ها باید یا خانم باشند یا آقا. کمد شخصی، آشپزخانه، سرویس‌های بهداشتی، حمام و... برای رفاه زائران حضرت(ع) فراهم شده است تا شرایط برای بهترین خدمت به مهمانان آقا(ع) فراهم شود.

امیر حبوبی، برادرش، همسرش، خواهر خانمش، مادرزنش، پدرش و بسیاری دیگر از اقوام نزدیک او ، همگی خادمیاران حرم رضوی هستند و با ارتباط‌هایی که دارند، در مناطق محروم افراد زیارت نرفته را شناسایی می‌کنند و بعد آن‌ها را راهی مشهدالرضا(ع) و این موکب می‌کنند تا طعم زیارت بارگاه منور رضوی را بچشند. و چه شیرین است زیارت اول و  چه متبرک است زمینه‌چینی  برای تسهیل زیارت این افراد.

این‌جا کسی ثروتمند نیست

به دور و دیوار ساده مجوعه که نگاه می‌کنی، نمی‌توانی حدس بزنی که زیر این سقف ساده چه آرزوها برآورده شده‌است و در و دیوارش تا امروز چقدر از حضور مختلف زائران علی ابن موسی الرضا(ع) خاطره با خود دارند. از سیستان و بلوچستان گرفته تا هرمزگان و خوزستان و کردستان و ... تاکنون زائرانی بسیاری به مشهد مشرف شده‌اند و در این موکب پذیرایی شده‌اند. در میان آن‌ها آدم‌هایی بوده‌اند که در 80 سالگی و زمانی که فکر می‌کردند دیگر  هیچ وقت طعم زیارت را نخواهند چشید، به آرزویشان رسیده و مشرف شده‌اند، چه اشک‌ها که به پای این زیارت ریخته‌اند و چه نذرها کرده‌اند که این روز و این لحظه را ببینند. و خانواده جاودانی و حبوبی نقش اول این لحظات خوب پایان فراق هستند.

فاطمه تراشی، مادر طاهره‌خانم بانویی است که بسیاری از امور این مجموعه را پیش می‌برد، خودش می‌گوید: «گروه‌های زائران یکشنبه تا چهارشنبه صبح مهمان ما هستند، در سه روز دیگر هفته، اینجا را نظافت می‌کنیم، کمبودها را برطرف می‌کنیم و تدارکات پذیرایی از کاروان بعدی را مهیا می‌کنیم. لازم است بدانید که اینجا کسی ثروتمند نیست که با خیال راحت کار انجام شود. داماد من کار را شروع کرده است و ما هم گوشه کار را گرفتیم تا پرچم این موکب بالا باشد.»

فاطمه‌خانم که آشپزی ویژه زائران را بر عهده دارد می‌گوید: «زائران حضرت(ع) را با بهترین غذاها پذیرایی می‌کنیم تا در شأن آن‌ها باشد، امورات داخل مجموعه با بانوان است و کارهای بیرون و خریدها هم با آقایان. به لطف حضرت رضا(ع) پیش رفت همه امور موکب یک بانی‌ دارد، از کسی که با ماشینش زائران را به حرم ببر تا فردی که با هزینه خود سوغاتی بخرد و همراه این مهمانان کند. به همین خاطر است که ما می‌گوییم کار اینجا به لطف حضرت زمین نمی‌ماند.»

روز دوشنبه‌ای یکی از شلوغ‌ترین روزهای موکب است، در این روز بسته‌‎های تبرکی حرم مطهر رضوی  با وسایل پذیرایی که میزبانان موکب تهیه می‌‎کنند ترکیب می‌شود تا شب، هنگام مراسم فرهنگی و معنوی که در موکب برگزار می‌شود، در میان مهمانان تقسیم شود. نکته مهم در انجام این امور پای کار بودن جوانان است که قرار است مانند بزرگترهای خود در این مسیر گام بردارند. همگی از حاج خانمی کهنسال تا پسربچه‌ای که تازه به مدرسه می‌رود، دور بساط بسته‌بندی جمعند و مشغول کارند. این نصویری است که در دیگر بخش‌های موکب شازده علی اصغر(ع) تکرار شده‌است و همگی با هم نمایش دهنده یک همت خانوادگی زیر سایه خاندان اهل بیت(ع) است.