به گزارش قدس آنلاین، علاقه مندان به سریالهای نمایش خانگی که در میان سریالهای جنایی معمایی پلتفرم، جای خالی یک کمدی خنده دار را حس می کردند با اشتیاق منتظر دستپخت جدید «مهران مدیری» بودند، کارگردانی که روزگاری طناز بی رقیب تلویزیون و نمایش خانگی بود اما آنچه در اولین قسمت از سریال جدید او پیش رویشان قرار گرفت چنان بی نمک و بی مزه بود که بعید به نظر می رسد تمایلی برای تماشای قسمت های بعدی داشته باشند.

قصه «قهوه پدری» با مشکلات خانوادگی و کاری «جهان» که کتابفروشی قدیمی است آغاز می شود. همسر او «سیمین» که معاون بانک است وقتی می بیند که پدر خانواده زیر بار مشکلات اقتصادی به دام افسردگی افتاده است، سعی دارد تا با کمک بچه هایش، اوضاع را تغییر دهد.

قسمت اول «قهوه پدری» به جز بازی های اغراق شده و دیالوگ هایی که با داد و اطوار ادا می شد، چیز دیگری نداشت. ژاله صامتی که نقش «سیمین» را بازی می کرد همان بازی تکراری و شلوغ «زیرخاکی» را داشت. سام درخشانی جز عینک ته استکانی که به چشم داشت و گریمی که او را یکی دو دهه پیرتر کرده بود، بازی ویژه ای نداشت و باید دید در قسمت های بعدی، چطور ظاهر می شود. جواد رضویان هم در شمایلی مشابه شخصیت «درحاشیه» و با همان لحن گفتار، نقش رئیس شعبه بانک را ایفا می کرد که این شکل از لحن کلامش برای مخاطب تکراری بود.

به نظر می رسد مهران مدیری که روزگاری بر مسند امپراطوری کمدی تلویزیون نشسته و قلمرویش را تا نمایش خانگی هم وسعت بخشیده بود، کم کم در حال از دست مرزهایش است. آنچه مخاطب از قسمت اول «قهوه پدری» دید جز مسخره بازی چند  شخصیت برای گرفتن خنده زورکی نبود، موقعیت های کمیکی خلق نشد و شوخی هایش بی مزه تر از کلیپ های اینستاگرامی بود. دقایق پایانی قسمت اول هم به نمایشی از استایل های مختلف مهران مدیری به سبک کلیپهای فرمالیته اختصاص یافته بود که کشکول بد بودن افتتاحیه سریال را کامل می کرد.

* دوران مهران مدیری به سر رسیده است؟

پس از شکست آخرین فیلم مدیری «ساعت 6 صبح» در گیشه که با کمتر از 7 میلیارد تومان به کار خود پایان داد، عده ای بر این باور بودند که مهران مدیری، کمدین کم نظیری است و فیلمساز اجتماعی خوبی نیست اما قسمت اول «قهوه پدری» چنان ناامیدکننده بود که به نظر می رسد دیگر خبری از سازنده کمدی ماندگار «قهوه تلخ» هم نیست. اگرچه قهوه تلخ به کام مخاطبانش تلخ شد و با ناتمام ماندنش، طرفدارانش را دلسرد کرد اما همان چند ده قسمتی را هم که ساخته بود چنان از موقعیت های کمدی درست و طنازانه ای برخوردار بود و لایه های عمیقی از نقد اجتماعی را در برمی گرفت که کفه ترازو را به نفع مدیری، سنگین کرده بود.

فیلمسازی که در جوانی با ساخت مجموعه طنز «پرواز ۵۷» نبوغش را نشان داد و با «ساعت خوش» بلوغ خود را در تولید کمدی‌های آیتمی عیان کرد، توانست با بازیگران ناشناخته، ستاره‌سازی کند، تیمی حرفه‌ای خلق کند و به خالق یکی از جریان‌سازترین مجموعه‌های تلویزیونی در حوزه طنز و کمدی تبدیل شود، ساخت چنین اثری از او دور از انتظار است. این کارگردان با ساخت آثاری چون «نقطه‌چین»، «پاورچین»، «جایزه بزرگ»، «مرد هزار چهره»، «مرد دو هزار چهره» و «شب‌های برره» سطح کمدی تلویزیون را بسیار بالا برد، آثاری که رگه‌های پررنگی از «کمدی انتقادی» را داشت و پس از آن با «قهوه تلخ» به سلطان کمدی در دهه هشتاد تبدیل شد اما تغییر شمایل مدیری در «دورهمی» او را از یک کمدین- مولف به یک مجری حاضرجواب تبدیل کرد.

مدیری در سال 95 با ساخت اولین سینمایی اش «ساعت 5 عصر» به عرصه فیلمسازی ورود کرد و همان سال در برنامه سینمایی «هفت» گفته بود «حوصله ندارم. خیلی وقت است که حالم خوب نیست. یک نوع دگردیسی نیاز است، برای ترک تلویزیون و سینمای خانگی به سمت سینما می‌روم و سالانه یک یا دو سینمایی خواهم ساخت. برای اینکه از این شکل کار خسته و اشباع شده‌ام.»

او البته پای حرفش نماند و سریالهای «هیولا» و «دراکولا» را برای نمایش خانگی ساخت. آثاری که دومی نسبت به اولی با افت همراه بود و حالا در جدیدترین دستپختش برای شبکه نمایش خانگی، این افول نمایان شده است، گویی حال بد و بی حوصلگی مدیری چنان در کارش تسری یافته که در «قهوه پدری» تلاشی برای خندان مخاطب و خلق موقعیت های کمدی جدید نمی کند.