تولید مواد غذایی در جهان به ۴ میلیارد تن در سال رسیده است که از این میزان، ۱.۳ میلیارد تن تولیدات کشاورزی به هدر می‌رود. با افزایش جمعیت جهان به ۹.۸ میلیارد نفر در سال ۲۰۵۰، تقاضای مواد غذایی به حدود ۱۴.۸ میلیارد تن خواهد رسید. در حال حاضر، حدود ۸۰۰ میلیون نفر هر شب گرسنه می‌خوابند و در صورت عدم توجه به مشکل هدررفت مواد غذایی، ۲ میلیارد نفر دیگر تا سال ۲۰۵۰ به این آمار اضافه خواهند شد.

مشکل اصلی، کمبود تولید نیست، بلکه مدیریت نادرست مواد غذایی و هدررفت بیش از حد آن است. بدون اقدامات مناسب، مشکل گرسنگی حتی با تولید مازاد نیز قابل حل نخواهد بود. در این راستا، اتخاذ زنجیره ارزش کشاورزی-غذایی گزینه‌ای مؤثر برای کاهش هدررفت غذا و ایجاد مدل امنیت غذایی پایدار است.

«عمر مفید کم محصولات» نقطه ضعف زنجیره ارزش کشاورزی

محصولات کشاورزی-غذایی از دو بخش اصلی غلات و باغبانی تشکیل می‌شوند. بخش عمده هدررفت مواد غذایی از بخش باغبانی ناشی می‌شود.

کاهش هدررفت مواد غذایی دو مزیت اساسی «امنیت غذایی» و «افزایش بهره‌وری» به همراه دارد. زنجیره ارزش کشاورزی-غذایی شامل تمامی مراحل لازم برای انتقال مواد غذایی «از مزرعه تا سفره» است.

کشاورزان پس از ماه‌ها تلاش و کشت محصول، با چالش اصلی یعنی فسادپذیری محصولات خود مواجه هستند. عمر مفید این محصولات، پس از ۴ تا ۶ ماه زحمت، تنها ۴ تا ۶ روز است. این مسئله قدرت چانه‌زنی کشاورزان را کاهش داده و قیمت محصولات را به ضرر آن‌ها تحت تأثیر قرار می‌دهد.

زنجیره ارزش کشاورزی-غذایی زمانی به شکست منجر می‌شود که مشکل عمر مفید محصولات به‌درستی مدیریت نشود.

نقش صنعت پالپ‌سازی در افزایش صادرات بدون افزایش تولیدات

صنعت پالپ‌سازی با استخراج محتوای میوه از میوه‌های تازه و تبدیل آن به پالپ طبیعی، مشکل فاسد شدن را به‌طور مؤثر حل می‌کند. فناوری بسته‌بندی پالپ عمر مفید محصولات را تا دو سال افزایش می‌دهد، بدون آن‌که ارزش‌های تغذیه‌ای آن کاهش یابد.

در غیاب زنجیره ارزش کشاورزی-غذایی یکپارچه، گروه‌های منفعت‌طلب وارد عمل شده و سهم عمده ارزش ایجاد شده توسط کشاورزان را تصاحب می‌کنند. در حال حاضر، یکی از این گروه‌ها «دلالان» هستند که این نقش را بر عهده دارند.

پس از برداشت، یک‌سوم محصولات کشاورزی هدر می‌رود. بخشی از این محصولات به‌سرعت مصرف می‌شوند و باقی‌مانده، به دلیل نبود مصرف‌کنندگان فوری، در معرض آسیب‌های محیطی قرار گرفته و از بین می‌رود.

پتانسیل عظیمی برای استفاده از میوه‌ها و سبزیجات فراوان به شکل پالپ و خمیر وجود دارد که در غیر این صورت هدر می‌روند. این محصولات، مازاد صادراتی پنهان هستند. به این ترتیب، یکی از روش‌های تولید ارزش واقعی واحدهای پالپ‌سازی، بررسی آنچه می‌توانند تولید و به بازارهای جهانی عرضه کنند، است، نه فقط آنچه در حال حاضر تولید می‌کنند.