روز گذشته ویدئویی از یکی از اعضای وابسته به گروهک تروریست منافقین منتشر شد که نشان می دهد او در آرامش کامل روی دیوارهای سفارت جمهوری اسلامی ایران در دمشق شعارهای «زن، زندگی، آزادی» و «ایران آزاد» می‌نویسد. این هم آغوشی میان منافقین و گروه های سلفی و تکفیری البته به اینجا ختم نمی شود پیش از این همه اخباری منتشر شده بود که این گروهک ورشکسته در زمان حمله داعش و سایر مسلحین به سوریه در قامت امدادگر و خبرنگار وارد این کشور شده و مشغول فعالیت علیه جمهوری اسلامی هستند. سابقه این گروهک هم چیزی غیر این را نشان نمی دهد، جنایات آنان در حمله به سر پل ذهاب و ترورهای متعدد در شهرهای کشورمان ریشه خشونت طلبی آنان را برای مردم ثابت می کند.

این شعار که رمز اعتشاشات سال ۱۴۰۱ بود را می توان نه تنها ورد زبان منافقین بلکه ورد زبان تمام دشمنان جمهوری اسلامی است. چند روزی بیشتر از آن نگذشته که نتانیاهو با مخاطب قرار دادن مردم ایران با زبان فارسی همین شعار «زن، زندگی و آزادی» را تکرار کرد. دقیقا همان زمانی که زنان و کودکان در غزه مورد حمله اشغالگران صهیونیست بودند و از کوچکترین حقوق انسانی خود محروم می شدند او دوباره با سر دادن این شعار بن مایه این کلمات ظاهرا زیبا را نشان داد.

نه تنها منافقین بلکه کل اپوزیسیون جمهوری اسلامی هیچ وقت مستقل نبوده و همیشه در طول تاریخ وابستگی خود به قدرت های خارجی را نگاه داشته است. البته عبارت بهتر در اینجا این است که بگوییم دشمنان کشورمان همیشه از اپوزیسیون به عنوان ابزاری برای پیشبر اهداف خود کمک گرفته اند.

۴دهه همراهی با دشمن

در دهه ۶۰ آنان به دامان صدام پناه بردند و منافقین به عنوان بزرگترین گروه مخالف جمهوری اسلامی ترور ۱۷هزار نفر از مردم کشورمان را در کنار عملیات شکست خورده فروغ جاویدان رقم زد. در دهه ۸۰ همزمان با برخی نهادهای بین المللی خواستار تحریم کشور شدند، در دهه نود و بعد از آن هم دست در دست سایر تجزیه طلبان و تروریست ها شعار های پوپولیستی را در کنار افزایش تحریم ها تکرار می کردند .حضور عبدالله مهتدی سرکرده تروریست های کومله، مریم رجوی سرکرده مجاهدین خلق و ... در تجمعات آنان از جمله همین همراهی هاست.

عبدالمالک ریگی و حبیب اسیود هم که دو چهره شناخته شده ترورییست هستند در زمره همین اپوزیسون در می آیند و با شبکه های معاند با همین عنوان «اپوزیسیون» مصاحبه می کنند. گویی مرزی میان گروهک های تروریستی و اپوزیسون ایرانی باقی نمانده است. شیوه ای دیوانه وار که دیگر تنها نابودی نظام اسلامی را مد نظر دارد و سرزمین و مردم بعد از آن برایش اهمیتی ندارد. که البته این نشانه ای بر همان بازیگر دیگران بودن آنانست.

اغتشاش گزینه همیشگی دشمن

اما بعد از بازخوانی کوتاه این بخش از تاریخ ، باید به تمام نخبگان کشور انذار داد که نگذارید خط ارتباط گروه های اپوزیسیون و دشمنان قسم خورده این کشور گم و کمرنگ شود. زیرا با وجود شکست گروه های مختلف اپوزیسیون به دلیل عدم همراهی مردم و عدم هماهنگی با یکدیگر در اغتشاشات ۱۴۰۱ ؛ اما باز هم نسخه براندازی از روی میز دشمنان کنار نرفته است. رژیم صهیونیستی هنوز امیدوار است بتواند از طریق گروه های مختلف بر روی موج نارضایتی های داخلی سوار شود. اینک بر همه آشکار است که تنها نسخه بعد از جمهوری اسلامی تجزیه ایران است؛ اما این موضوع و عوارض آن هنوز به گوش برخی نرسیده.

همانطور که قاتل حادثه تاسوکی و جنایت های مختلف از ریگی تروریست در رسانه های آمریکایی به یک مخالف ساده حامی مردم بلوچ تبدیل می شود، همانطور که کموله های شکنجه گر نیروهای بسیجی در جنگ هشت ساله به حامیان کت و شلوار پوش حامی مردم کرد و همانطور که محمد الجولانی به محمد الشرع تبدیل می شود؛ این امکان وجود دارد تا از میان جعبه ابزار رژیم صهیونیستی موجود دیگر سر برآورد که اثبات جنایات او برای مردم خصوصا نسل جوان دشوار باشد.

بررسی‌ها نشان می دهد نتانیاهو تمام تلاش خود را برای متمرکز نگاه داشتن نگاه ترامپ برروی غرب آسیا می کند و سعی دارد با بالا بردن تنش ها در منطقه اجازه ندهد آمریکا به سمت دشمنان سنتی خود یعنی چین و روسیه متمرکز شود. همچنین قدرت گرفتن گروهک های تروریستی در غرب کشور و حمله هایی که در شرق کشور از سوی تجزیه طلبان شاهد هستیم هم موید همین موضوع است. از سوی دیگر عدم مدیریت صحیح مشکلات و خواسته های مردم هم می تواند تشدید کننده آن چیزی باشد که دشمن در سر می پروراند. اما مدیریت این شرایط کار سختی به نظر نمی رسد کشورما شرایطی خطرناک تر را نیز با موفقیت پشت سرگذاشته است اما امروز تغییر چهره ها به عنوان راهکار موثر دشمن و همچنین شرایط اقتصادی داخلی شرایط را کمی پیچیده تر کرده است.

خبرنگار: مجید کمالی زاده