اما پرسش این است که آیا بنگاههای تولیدی توان ادامه کار و رقابت با کالاهای خارجی را از نظر قیمت و کیفیت دارند؟ در شرایط کنونی، وضعیت صنایع به هیچ عنوان خوب نیست، زیرا صنایع مستاجر بانکها هستند، یعنی از بانکها وامهایی با بهره های کلان گرفته اند و باید با سود و بهره بالایی آن را بازپرداخت کنند، در حالی که صنایع کشور معضلات و مشکلاتی دارند که نه تنها با گرفتن وام حل نمیشود، بلکه باید آن را با سود چندین برابر پرداخت کنند. سیاست بنگاهداری بانکها باعث شده تا شیوه مال خود کردن بنگاه اقتصادی را در دستور کار داشته باشند و به تصاحب کارخانجات فکر کنند. البته برای اثبات این ادعا اگر به دارایی امروز بانکها نگاهی بیندازیم، متوجه میشویم چه تعداد از کارخانهها با این ترفند بدبخت شده اند.
بارها و بارها در گذشته و حال مقامهای کشور اعلام کرده اند که سیستم بنگاهداری بانکها باید اصلاح شود، اما تاکنون در مسیر اجرای این شعار گامیبرداشته نشده است. اما چه باید کرد؟ اکنون به اصلاحیه ای برای سیستم بانکی کشور نیاز داریم تا بانک را از حالت ارباب صنایع بودن، به حامیصنعت و تولید تبدیل کند. این اصلاح باید به وسیله دولت انجام شود و البته نمایندگان نیز اعتقاد دارند که باید در کوتاه ترین مدت زمانی و حتی در قالب دو فوریت، نظام بانکی کشور از این وضعیت نابسامان رهایی یابد. ضمن اینکه نابسامانیهای نفتی و تهدیداتی را برای اقتصاد کشور به وجود آمده، ضرورت بازنگری در نظام بانکی را ایجاب میکند و از طرف دیگر کشور ما در شرایطی قرار دارد که هر لحظه امکان دارد تهدید دیگری علیه کشورمان رقم بخورد، بنابراین باید به سرعت شرایط اقتصادی کلان خود را مدیریت کنیم. و در این بین تکیه گاه ما باید تولید داخلی باشد و در عین حال لازم است بازارهای خارجی را نیز هدف قرار دهیم و این به کیفیت تولید داخلی کشور بر میگردد و کیفیت به نقدینگی نیاز دارد. در این شرایط باید سیستم بانکی از صنایع کشور حمایت کند، نه اینکه آن را صاحب شود.
* عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس
نظر شما