به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری ایسنا، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محمدابراهیم لواسانی اظهار کرد: در غروب آفتاب روز چهارشنبه 17 ذی‌الحجه سال 953  در شهر بعلبک لبنان به دنیا آمدند. ایشان با آنکه فرزند شامات سابق و لبنان کنونی هستند در کودکی به ایران مهاجرت کردند.  

وی ادامه داد: کنیه ایشان بهاءالدین است اما اسم اصلی‌شان محمد است. در شوال 1030 فوت شدند و در مشهد هم به خاک سپرده شدند. ایشان از پیشوایان منحصر به فرد اسلام و تشیع هستند. علم تفسیر قرآن و حدیث را نزد پدر آموختند. همچنین حکمت و کلام را که بحث‌های استدلالی عقاید است و مقداری از علوم منقول را نزد عبدالله مدرس یزدی آموختند و هنوز کتابشان به نام «حاشیه ملا عبدالله» در حوزه‌های علمیه تدریس می‌شود.

لواسانی اظهار کرد: ایشان در حوزه شعر و ادبیات نیز تخصص داشت، همچنین فقه، اصول، منطق، حکمت، کلام، عرفان و سیر و سلوک و نجوم را می‌دانست. در مسجد شاه اصفهان زمانی که بلندگو نبوده است طوری سقف‌ها را طراحی کرده‌اند که اگر کسی در ابتدای مسجد صحبت می‌کرد تا آخر مسجد صدایش شنیده می‌شد.

این استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: اشعاری که  شیخ بهایی سروده است همه حاکی از آن است که وی به درجات معنوی خیلی بالایی از عرفان نظری و عملی رسیده بود و این عرفان عملی نیز برای ایشان یک گونه سعادت بود که از همه آن علم‌های ظاهری به آن علم باطنی رسیده و اشعارشان در دیوان و کتاب‌هایی چون شیر و شکر، نان و حلوا و ... گویای این مطالب عرفانی است.

او افزود: یکی از کتاب‌هایی که در حوزه نحو  دارند به نام «فواید الصمدیه من العربیه» عبارات بسیار زیبا را در نهایت ایجاز دارد که یک کتاب کامل نحوی است و در حال حاضر تمام محصلین در حوزه‌های علمیه آن کتاب را می‌خوانند و از کتاب‌های به‌روز محسوب می‌شود.