این فرد مسلح، میکا خاویر جانسون بود که 25 سال سن داشت و با گروه‌های جدایی‌طلب سیاه‌پوست از جمله "حزب نوین پلنگ سیاه"، "امت اسلام" و "حزب آزادی‌بخش سواران سیاه" ارتباط داشته است.

پیش از این‌که میکا جانسون توسط بمبی که با استفاده از یک ربات پلیس منفجر شد کشته شود، به مذاکره کنندگان گفته بود که قصد کشتن ماموران پلیس سفیدپوست را دارد.
او همچنین به پلیس گفته بود که به تنهایی دست به این اقدام زده و به هیچ گروهی وابسته نبوده است.

هر چند حضور جانسون در شبکه‌های مجازی از ارتباط او با گروه‌های جدایی‌طلبی سیاهپوستان خبر می‌دهد.

عکس فیسبوک جانسون او را در حالی‌ که مشتش را به نشانه سلام نظامی به سبک حزب پلنگ سیاه بالا برده است نشان می‌‌داد. سازمان سیاسی رادیکالی که در واکنش به تحولات حقوق مدنی دهه شصت در آمریکا قدرت یافت. با این وجود وابستگی او به گروه‌هایی از این دست هنوز به صورت قطعی مشخص نیست.

وی همچنین در شبکه‌های مجازی منسوب به حزب پلنگ سیاه عضویت داشت.

هرچند طبق گزارش‌ها، بسیاری از سازمان‌هایی از این دست که به نظر می‌‌رسد الهام‌بخش جانسون بوده‌اند، جانسون را در "لیست سیاه" خود قرار داده بودند.

در حالی‌ که گروه‌های فعالی‌ مانند جنبش "زندگی سیاهان اهمیت دارد" نقش معتدلی را در راستای ایجاد اصلاحات در پلیس و برقراری عدالت نژادی در آمریکا عهده‌دار شده‌اند، گروه‌های حامی‌ جدایی‌طلبی سیاهان رویکردی نظامی و نژادپرستانه‌ای را در پیش گرفته‌اند.

به گفته هایدی بیریچ، معاون مدیر "مرکز حقوقی فقر جنوبی" در آمریکا، رویکرد بسیاری از این گروه‌های جدایی‌طلب و "نفرت‌پراکن" ریشه در نژاد‌پرستی‌ و یهودی‌ستیزی دارد.

خانم بیریچ به بی‌بی‌سی ‌گفت آنها با گروه‌های معمول که به برتری سفیدپوستان (مانند کوکلاکس‌کلان) اعتقاد دارند فرق می‌کنند، چون در واکنش به بی‌عدالتی اجتماعی که از طرف سفیدپوستان صورت می‌گیرد، تشکیل شده‌اند.

ریشه بسیاری از این گروه‌های جدایی‌طلب به حزب قدیمی‌ پلنگ سیاه نسبت داده می‌‌شود. حزبی که در دهه 60 میلادی برای رصد کردن رفتار پلیس در کالیفرنیا، شهروندان را مسلح و به گشت در خیابان‌ها می‌گماشت.

هر چند که هیچ کدام از این گروه‌ها وابستگی سازمانی به حزب پلنگ سیاه ندارد.

به گفته کلیبورن کرسون، استاد تاریخ دانشگاه استنفورد، با این که حزب پلنگ سیاه پیش‌تر به ترویج مقاومت مسلحانه می‌‌پرداخت، اما بعدها عمده فعالیت خود را به هدایت گشت‌های نظارت بر پلیس تغییر داد.

او می‌گوید: " آنها به این نتیجه رسیدند که تکیه بر مبارزه مسلحانه نتیجه‌ای عکس آن چیزی که مطلوب آنها بود داشته و دلیل کاهش حمایت جامعه سیاها‌ن از این حزب بود."

"می‌توان گفت گشت‌های نظارت بر پلیس که از سوی حزب پلنگ سیاه هدایت می‌شد به نوعی کار دوربین‌های مداربسته در خیابان‌ها را می‌‌کرد. اگر در آن‌ زمان آیفون وجود داشت، اعضای این گروه نه تنها بر فعالیت پلیس نظار‌ت می‌کردند، بلکه آن را با تلفنشان ضبط هم می‌‌کردند."

حزب نوین پلنگ سیاه برای دفاع (NBPP) که سال 1989 در دالاس تاسیس شد، یکی‌ از گروه‌های اصلی‌ حامی‌ جدایی‌طلبی سیاها‌ن در آمریکا است.

این حزب مرامنامه‌ای 10 ماده‌ای دارد که در آن خواهان اختیار "ملت سیاه‌پوست" برای تعیین سرنوشت خود، آزادی تمامی زندانیا‌ن سیاه‌پوست و پایان دادن به خشونت پلیس علیه سیاه‌پوستان شده و از همه سیاه‌پوستان می‌خواهد که برای دفاع از خود مسلح شوند.

"اتحادیه ضد افترا" و "مرکز حقوقی فقر جنوبی"، این حزب را به نفرت‌پراکنی و رهبران آن را "به تبلیغ خشونت علیه سفیدپوستان، یهودیان و مجریان قانون" متهم کرده‌اند.
بابی سیل، از بنیانگذاران حزب پلنگ سیاه، اظهارات این حزب جدید را بی‌‌معنی‌ و ناشی‌ از "بیگانه‌هراسی" خوانده است.

جنبش "امت اسلام" در سال 1930 تاسیس شد و به عنوان قدیمی‌ترین گروه ملی‌گرای سیاهان شناخته می‌‌شود.

باشگاه تیراندازی هویی پ نیوتن - که به اسم یکی‌ از موسسان حزب پلنگ سیاه نام‌گذاری شده – درمخالفت با "تروریسم پلیس" سال گذشته در دالاس راه‌اندازی شد.
این گروه دفاع شخصی‌ آموزش می‌‌دهد و در محله‌هایی که افراد سیاه‌پوست به دست پلیس کشته شده‌اند، افرادی را برای نظارت می‌گمارد.

راکم بالوگان، از موسسان این باشگاه تیراندازی، می‌گوید: "ما می‌خواهیم با مسلح شدن فرهنگ‌سازی کنیم تا بتوانیم از نهادهای دولتی که اهدافشان به ما نزدیک نیست مستقل شویم."
او به دن مورداچ ، گزارشگر بی‌بی‌سی، می‌‌گوید: "وقتی‌ سفیدپوست‌ها ما را تفنگ به دست می‌‌بینند، فکر می‌‌کنند با پسربچه‌های شرور مواجه شده‌اند، نه سربازان سیاه‌پوستی که قصد دفاع از خود را دارند."

با آن‌ که میکا جانسون در صفحه فیسبوک باشگاه هویی پ نیوتن عضو بود، اما اریک خفره، از اعضای این باشگاه، به روزنامه لس آنجلس تایمز گفته که جانسون هیچ‌گونه وابستگی سازمانی به این باشگاه نداشته است.

خانم بیریچ همچنین خاطر نشان می‌کند که چون این باشگاه عقاید نژادپراستانه را ترویج نمی‌کند، از طرف مرکز حقوقی فقر جنوبی یک گروه نفرت‌پراکن قلمداد نمی‌‌شود.
تعدادشان چقدر است؟

به گزارش مرکز حقوقی فقر جنوبی، در سال‌های اخیر افزایش موارد تیراندازی پلیس به آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار به افزایش تعداد گروه‌های جدایی‌طلب سیاهان منجر شده است.
طبق آمار واشنگتن‌پست، حدود هزار شهروند عادی در سال 2015 مورد اصابت گلوله پلیس قرار گرفته و کشته شده‌اند.

به گفته خانم بیریچ، مرگ مایکل براون، اریک گارنر، فردی گری و اخیرا هم کشته شدن فیلندو کستیل و آلتن استرلینگ نیز جزو مواردی بوده است که این گروه‌ها از آن به عنوان "ابزاری برای آشکارسازی" معضل ساختاری نژادپرستی در نیروهای پلیس استفاده کرده‌اند.

در واکنش به این کشتارها، تعداد این گروه‌های جدایی‌طلب نفرت‌پراکن از 113 شاخه در سال 2014 به 180 گروه در سال گذشته افزایش یافت.

هر یک از این گروه‌ها عقاید متفاوتی در رابطه با قدرت سیاهان و ظلم سفیدپوست‌ها دارند. اما به گفته خانم بیریچ بسیاری از این گروه‌های جدایی‌طلب ضدیت علنی با سفیدپوستان دارند و در بی‌‌اعتمادی به دولت با یکدیگر اشتراک عقیده دارند.

برخی‌ از آنها عقاید یهودی‌ستیزانه دارند و از همجنسگراها هم بدشان می‌آید. این قبیل عقاید را می‌توان به گروه باسابقه امت اسلام نسبت داد.

لوئیس فراخان، رهبر گروه مذکور، پیشینه درازی در فرستادن پیام‌ در دشمنی با یهودیان و همجنسگرایان دارد.

او در سال 2006 گفته بود: " ترویج نجاست هالیوود و کاشتن بذر نجاست در مردم آمریکا و جهان که اخلاق شما را تضعیف می‌کند کار همین یهودی‌های قلابی است. ترویج همجنسگرایی هم زیر سر همین یهودی‌های قلابی و بدجنس است."

خانم بیریچ می‌گوید: "این گروه باقی گروه‌های جدایی‌طلب رادیکال سیاهان را لکه‌دار کرده." به گفته او خیلی از افراد رادیکال ممکن است در ابتدا عضو امت اسلام بوده باشند و سپس در عقایدشان بیش از پیش افراطی شده باشند.

در مقابل، جنبش "زندگی سیاهان اهمیت دارد" علاوه بر آمریکای‌های آفریقایی‌تبار از حمایت نژاد‌های دیگر نیز برخوردار است.

خانم بیریچ گوید: "نکته جالب این جنبش این است که نژادهای مختلف در آن‌ شرکت دارند و احتمالا یکی‌ از جنبش‌هایی است که در آمریکا بیشترین تنوع نژاد‌ی را دارد."