محک تجهیزات آمریکایی در نابلس

نیروهای امنیتی دارای کلاه و جلیقه ضد گلوله آمریکایی بودند. هنگامی که این حملات ضعیف علیه آنها انجام شد نیروهای امنیتی انتظار داشتند کسانی که به سر آنها ضربه وارد شده است، از جای خود برخیزند اما در کمال ناباوری شاهد آن بودند که ضربات واصله آنچنان بر نیروهای امنیتی اثر کرده است که توان از جای برخواستن را نداشته اند. سؤال نیروهای امنیتی در ماجرای شهر قدیمی نابلس این بود که آیا آنچه بر سر دارند کلاه های نجات است یا ضربه گیر؟

انواع جلیقه و کلاه ضد ضربه در فلسطین

به طور کلی سه نوع جلیقه و کلاه ضد گلوله و ضد ضربه در فلسطین یافت می شود. نوع اول توان مقابله با ضربات سبک و چاقو را دارد. نوع دوم توان مقاومت در مقابل ضربات چاقو و سلاح های سبک را دارد و نوع سوم در مقابل سلاح های اتوماتیک و جنگی نیز مقاوم است. نوع سوم بسیار گران و کمیاب است و قیمت آن بعضا به 2 هزار دلار می رسد. اما دو نوع دیگر در بازار فلسطین و شهرهای سرزمین های اشغالی یافت می شود. حتی مأموران و اعضای سازمان های بین المللی نیز دو نوع اول را در اختیار خبرنگاران و فعالان سیاسی قرار می دهند.

امتحانی که جلیقه های ضد گلوله و کلاه های ضد ضربه در درگیری نابلس پس دادند نشان داد، این تجهیزات از سه نوع جلیقه و کلاه موجود در بازار فلسطین نیز ضعیف تر و بلکه به کلی قلابی اند.

سپرهای شیشه ای در درگیری اردوگاه الدهیشه

دو سال قبل از این، مسئولان میدانی دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان تصمیم گرفتند اعتراض جوانان فلسطینی را در اردوگاه الدهیشه در جنوب بیت لحم، سرکوب کنند. جوانان فلسطینی که با واکنش نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان مواجه شده بودند اقدام به پرتاب سنگ به سمت آنها کردند. در مقابل نیروهای امنیتی با سپرهای شیشه ای از خود دفاع کردند. غافلگیری حقیقی در آنجا رخ داد که سپرهای شیشه ای مقابل چهره های شگفت زده نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان شکستند و 26 سرباز دستگاه امنیتی زخمی شدند.

در همان زمان فرماندهان دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان از نیرنگ و حیله آمریکایی ها سخن گفتند و اینکه سپرهایی که در مقابل سنگ ها توان مقابله ندارند چگونه می توانند در مقابل گلوله هایی که از برخی سلاح های سنگین شهرک نشینان شلیک می شوند مقاومت کنند؟

سؤال کنونی نزد حامیان تشکیلات خودگردان این است که آیا آمریکایی ها با دادن این تجهیزات قلابی ، مسئولان تشکیلات خودگردان را فریب داده اند؟ چرا مسئولان امنیتی پیش از به کار گیری تجهیزات اقدام به آزمایش کارآمدی این تجهیزات نکردند؟
و سؤال حقیقی اینجا است که در این میان چه کسانی مسئول پرداخت پول و دریافت تجهیزات قلابی بوده اند؟

در این موضع دو احتمال می تواند وجود داشته باشد: نخست اینکه به دلیل سهل انگاری این تجهیزات به دست نیروی میدانی رسیده باشد. دوم آنکه با تبانی و دریافت رشوه از قلابی بودن تجهیزات چشم پوشی شده باشد.

آنچه محتمل تر است

در تمامی سیستم های نظامی امنیتی ، فرآیندی وجود دارد تا تجهیزات هنگام عملیات و در میدان به بهترین شکل عمل کنند و فرآیند کنترل پیش از عملیات بسیار دقیق و از امور غیر قابل اغماض است. در مواردی که کوچکترین قصوری صورت گرفته باشد کسانی که مقصر تشخیص داده می شوند در دادگاه های نظامی به اشد مجازات می رسند.

از سوی دیگر سابقه تشکیلات خودگردان نشان داده است امکان دوم همواره محتمل تر است و احتمال اینکه با تبانی و دریافت امتیاز و رشوه ، یا دادن حق السکوت در مقابل برخی تخلفات، از این اقدام چشم پوشی کرده باشند، قوی تر است.

دولتی خیانتکار به هم پیمانانش

آمریکایی ها با این اقدام نشان دادند حتی به هم پیمانان خود نیز تعهدی ندارند و همواره در هر نقطه ای که بتوانند هر کسی را حتی اگر دوستشان باشد به راحتی فریب می دهند و هیچ گاه قابل اعتماد نبوده و نیستند.