چادر بعنوان حجاب، بیشتر از زمان صفویان رواج یافت. البته چادری که در آن زمان مورد استفاده بوده بیشتر به رنگ سفید، بنفش و آبی بوده و چادر مشکی بیشتر در ایام محرم مورد استفاده بوده است. در حال حاضر به استثنای چند شهر بزرگ، پوشش بیشتر زنان ایران چادر است و البته درصد بالایی از زنان هم پوشش مانتو و شلوار را انتخاب کرده اند. اما آیا تا کنون به نام مارک های مختلف «چادر مشکی» و قیمت های آن توجه کرده اید؟ در بین مارک های نسبتا معروف چادر، اسم هایی چون الگانس، میتسوبیشی، لکسوس و... وجود دارد که از قضا گران هم هستند. اما این اسم ها، نام خودرو های معروف و گران قیمت است که بیشتر مردم به آن دسترسی ندارند. بد نیست بدانیم که در حال حاضر در کره جنوبی صنعت پولسازی به نام تولید چادر مشکی برای زنان ایرانی وجود دارد که با گذاردن نام خودرو های گران قیمت به روی چادر های مشکی، تبلیغ آن را هم انجام می دهند!

پوشش مخصوص مسلمانان در دست غیرمسلمانان

حال سوال اینجاست که چرا باید پوشش مخصوص زنان مسلمان و به خصوص ایرانی ها را کشور هایی تولید کنند که اصلا مسلمان نیستند؟ این نشان می دهد که متفکران و برنامه ریزان اقتصادی در آن کشور ها بیدارند و همین متخصصان در کشور ما اگر باشند در خواب تشریف دارند. در مقابل چنین اقدام زیرکانه و ارزآوری، معلوم است که صنعت نیمه جان نساجی ایران نابود می شود. کارخانه ها تعطیل می شوند و هزاران کارگر بیکار می شوند و تبعات اجتماعی زیادی را به وجود می آورند. آن هم در کشوری که وقتی کره جنوبی، هنوز معنای صنعت را نمی دانسته، بزرگترین و بهترین کارخانه های نساجی را داشته است.
اما در کشور ما کسی به فکر نساجی نیست و همه به سود بیشتر فکر می کنند. با یک حساب سر انگشتی وقتی می بینند وارد کردن پارچه چادر مشکی بسیار سودآور تر از تولید آن است، کارخانه ها را می فروشند و کارگران را اخراج می کنند و با پول بدست آمده چادر مشکی وارد می کنند. مصرف کننده هم وقتی می بیند قیمت مناسب است به سراغ جنسی می رود که مرغوبیتش بیشتر و و قیمتش کمتر باشد.

صدها میلیارد تومان واردات رسمی و قاچاق چادر مشکی

بر اساس آمارهای رسمی، سرانه نیاز ایران به چادرمشکی 40 میلیون مترمربع است و ظرفیت تولید داخلی نیز یک دهم این میزان یعنی چهار میلیون مترمربع است. با این حال مهم ترین واحد تولیدی چادر مشکی در قم تنها قادر به تولید حدود دو میلیون مترمربع پارچه چادری است. آمارهای رسمی واردات و میزان مصرف، بیانگر وجود شکاف عمیق میان این دو بخش و نسبت 10 برابری واردات قاچاق به واردات رسمی و قانونی است!
براساس آخرین آمارهای رسمی سازمان توسعه تجارت، ارزش واردات رسمی چادر مشکی درسال 88، 132 میلیون دلار بوده است. خبر دستیابی ایران به فناوری تولید پارچه چادر مشکی در شهریور سال 1385 اعلام و به دنبال آن نیز تبلیغات وسیعی در این باره انجام شد، اما در همان سال خبر حیرت انگیز صفر شدن تعرفه واردات این محصول منتشر شد که به معنی جوانمرگ کردن تولیدکنندگان نوپای داخلی بود.
در حال حاضر تعرفه وارداتی پارچه چادر مشکی به صورت کامل 16 درصد است، در حالی که تعرفه واردات سایر پارچه ها بین 66 تا 70 درصد تعیین شده که این وضع برای تولیدکننده به هیچ وجه به صرفه نیست. این در حالی است که تعرفه واردات نخ 20 درصد است؛ ضمن این که اجناس وارداتی به صورت کامل مانند چادر مشکی ضایعات ندارد، اما واردات مواد اولیه برای تولید چادر مشکی با ضایعات تولید نیز همراه بوده که مجموعه این عوامل تولید چادر مشکی را در ایران از صرفه اقتصادی به دور کرده است. این در حالی است که جا انداختن یک محصول جدید به نام چادر مشکی ایرانی در کشورمان بسیار دشوار است و نیاز به گذشت زمان طولانی دارد.

تولید نیم درصد نیاز کشور در داخل

«جمشید بصیری» دبیر سابق انجمن نساجی ایران به خبرنگار ما می گوید: در حال حاضر کمتر از نیم درصد نیاز کشور به چادر مشکی در داخل تولید می شود. حتی گاهی تولید کننده ها از دستگاه های تولید این پارچه برای تولید پارچه های مشابه مثل کت و شلواری استفاده می کنند. در سالهای گذشته سرمایه گذاری قابل توجهی در زمینه ایجاد کارخانه های نساجی در چین، هند، پاکستان و ترکیه انجام شده که این مساءله مزیت ایجاد کارخانه های جدید نساجی را در ایران از بین می برد و به همین دلیل بهتر است سرمایه گذاری های جدید در زمینه تولید پوشاک صورت گیرد.
وی با انتقاد از نبود یک سیاست مشخص اقتصادی برای دستیابی به اهداف چشم انداز بیست ساله کشور می گوید: با وجود تدوین استراتژی توسعه صنعتی هم اکنون استراتژی مشخصی برای تولید وجود ندارد. وی در ادامه با اشاره به شکست طرح تولید پارچه چادر مشکی در کشور می افزاید: کاهش تعرفه واردات این پارچه از 70 به 17 درصد لطمه بزرگی به تولید داخل وارد کرد و باعث شد سرمایه گذاری جدیدی در این صنعت صورت نگیرد.
وی همچنین تاکید می کند: بحث هدفمند کردن یارانه ها نیز موضوعی است که به صنعت نساجی صدمه می زند زیرا هرقدر هم که بخواهند یارانه نقدی بدهند باز هم 10 درصد هزینه های تولید نمی شود به همین دلیل این صنعت رو به خاموشی است. بصیری خاطر نشان می کند: از دیگر سو این کشور مرزهای بسیار گسترده ای دارد و آنقدر واردات بی حد و مرز انجام می شود که تولید کننده داخلی نمی تواند کمر راست کند. اکنون بحث قانون ارزش افزوده مطرح است. این قانون بسیار قانون خوبی است اما اگر درست و کامل اجرا شود. اکنون کسی که نساجی دارد به طور کامل ارزش افزوده را می پردازد اما فروشنده در مغازه این مالیات را نمی دهد در حالیکه این رقم باید پرداخت شود. دولت می گوید 3درصد از فروش باید به عنوان مالیات پرداخت شود و این در 20 میلیارد تومان رقم بزرگی می شود. با این اوضاع و احوال ما نمی توانیم مواد اولیه تولید پارچه را وارد کنیم. اگر دستگاه ها دچار مشکل شود قطعات را نمی توانیم وارد کنیم و بدین ترتیب نه تنها چادر مشکی که به زودی چادر سفید هم در داخل تولید نخواهد شد.
بصیری یادآور می شود: باز بودن مرز ها برای واردات پارچه سبب شده که تولید در داخل بسیار گران تمام شود. به عنوان مثال چادری به نام لکسوس که نام یک خودرو است با قیمت متری 60 سنت در خارج از کشور خریداری می شود و اگر بخواهیم هزینه های واردات را هم محاسبه کنیم قیمت یک قواره چادر 6 متری 6 دلار می شود. اما شما فکر می کنید در بازار ایران با چه قیمتی به فروش می رسد؟ این پارچه ها با قیمت بسیار ارزان در خارج از کشور از جمله تایلند، تایوان، کره، مالزی و ژاپن وارد می شود و با قیمت گرانی در داخل به فروش می رسد.
لاله افتخاری نماینده مجلس نیز با انتقاد از تولید نشدن پارچه چادر مشکی در داخل کشور می گوید: هم اکنون حجم بالایی از چادر مشکی از خارج به داخل کشور وارد می شود و این انتظار وجود دارد تا مسؤولان مربوطه هر چه سریع تر نسبت به حل این مشکل اقدام کنند تا از این پس چادر مشکی که پوشش بسیاری از زنان ایرانی را تشکیل می دهد، در داخل کشور تولید شود.انتظار می رود در سال حمایت از تولید ملی و حمایت از کار داخلی، جهش بزرگی در تولید پارچه پرمصرف چادر مشکی در داخل کشور انجام و از خروج میلیونها دلار ارز جلوگیری شود و زمینه اشتغال هزاران کارگر ایرانی در این بخش فراهم گردد.