به گزارش قدس آنلاین به نقل از تبیان:

عبرت گیرید و تقوا پیشه کنید!

خطبه شانزدهم نهج البلاغه یکی از مهمترین خطبه های امام(علیه السلام) است که پس از بیعت و به خلافت رسیدن ایراد فرمود و هشدارهای مهمّی نسبت به مسائل آینده به مردم داد و راه نجات از خطرها و انحرافاتی که ممکن است در پیش باشد را به آنها دقیقاً نشان داد.

امام علیه السلام راه نجات را برای کسی باز می داند: « که عبرتهای حاصل از سرگذشت پیشینیان، پرده را از مقابل چشم او نسبت به عقوبتهایی که در انتظارش می باشد بردارد.»

امام علیه السلام راه نجات را برای کسی باز می داند: « که عبرتهای حاصل از سرگذشت پیشینیان، پرده را از مقابل چشم او نسبت به عقوبتهایی که در انتظارش می باشد بردارد [روح تقوا در او زنده می شود و] تقوای الهی او را از فرو رفتن در آن گونه بدبختی ها و شبهات حفظ می کند)؛ «اِنَّ مَنْ صَرَّحَتْ لَهُ الْعِبَرُ عَمّا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْمَثُلاتِ، حَجَزَتْهُ التَّقْوی عَنْ تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ.»

پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود "ایامی پاکیزه تر و پر اجر تر از عشره اضحی (دهه اول ماه ذی الحجه) نزد خدای تعالی نیست"؛ عرض شد:حتی جهاد در راه خدا؟ فرمود: حتی جهاد در راه خدا»

انسان باید به گذشته بازگردد و سرنوشت اقوامی را که بر اثر انحراف از حق و آلوده شدن به انواع هوسها و شهوات و گناهان، گرفتار مجازاتهای دردناک الهی شدند، بنگرد! تا راه آینده برایش روشن گردد و با چراغ تقوا و پرهیزگاری، تاریکیهای شبهات را بر طرف سازد و در پناه این سنگر مطمئن از ضربات هولناک شیاطین و نفس امّاره در امان بماند!

تا فرصت داریدکارکنید

مولای ما امام امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمود:« فَاعْمَلُوا وَ الْعَمَلُ یُرْفَعُ»؛ به این معنا که انسان تا زنده است در عمل آزاد است.و اعمالش را می پذیرند.سپس فرمود:«وَ التَّوْبَةُ تَنْفَعُ»؛توبه مقبول است و نافع به حال شماست.توبه کار باشید. «وَ الدُّعَاءُ یُسْمَعُ»؛ اگر الآن دعا کنید مسموع است. اگر حالا توبه کنید مقبول است. امّا لحظه ای فرا خواهد رسید که نه دعایی را می شنوند نه توبه ای را می پذیرند ونه عملی را قبول می کنند.«وَ الْحَالُ هَادِئَةٌ»؛ فعلاً زمان مهلت و زمان آرامش است. هنوز سکرات مرگ نیامده است، نفس در گلو گیر نکرده است، و انسان هنوز به برزخ نرسیده است.«وَ الْأقْلامُ جَارِیَةٌ»؛قلم های نویسندگان اعمال شما هنوز در حال نوشتن است.ملائکه اعمال شما را می نویسند.«وَ بَادِرُوا بِالْأعْمَالِ»؛دست به کار شوید و پیشدستی کنید.تا مرگ نیامده، اعمال خود را انجام دهید.

انسان باید به گذشته بازگردد و سرنوشت اقوامی را که بر اثر انحراف از حق و آلوده شدن به انواع هوسها و شهوات و گناهان، گرفتار مجازاتهای دردناک الهی شدند، بنگرد! تا راه آینده برایش روشن گردد

اگر تاخیر کنید ...

در ادامه خطبه می فرماید: عُمُراً نَاکِساً أوْ مَرَضاً حَابِساً أوْ مَوْتاً خَالِساً؛ اگر تأخیر کنید، از یکی از این سه حال بیرون نخواهید بود: یا عمر طولانی می کنید و عاقبت پیر می شوید و از کار می افتید و دیگر نمی توانید کارهایی را که در ایّام جوانی می کردید انجام دهید.این عمر، ناکِس است؛یعنی عمری است که در شما نُکْس ایجاد کرده و توانایی شما را از بین برده است. یا ممکن است بیمار شوید و در بستر بیفتید و چند سال در بیمارستان یا خانه بخوابید.این مرض، مرض حابس است؛ یعنی دست و پای شما را می بندد و نمی توانید کاری کنید. و یا ممکن است مرگ ناگهانی فرا رسد. در صورت تأخیر توبه و عمل،از این سه حال خارج نخواهید بود که هر سه آفت است.

الآن که پیر نیستید و بیمار نیز نشده اید و مرگ هم نرسیده، از فرصت استفاده کنید.«فَعَلَیْکُمْ بِالْجَدِّ وَ الْاِجْتِهَادِ»؛بکوشید و تلاش کنید.«وَ التَّأَهُّب وَ الْاِسْتِعْدادِ»؛آمادگی پیدا کنید. برای مرگ آماده شوید.«اِغْتَنِمُوا الْفُرَصَ فَاِنَّها تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ»؛از اینفرصت های زودگذر بهره بگیرید تا به این سه آفت مبتلا نشوید.

منابع: 
- نهج البلاغه، ترجمه فیض الاسلام، جلد 2، خطبه 230، ص223 
- بحارالانوار، جلد 68، نقل از نهج البلاغه ی فیض، ص337 
- کتاب المراقبات ،عارف کامل میرزا جواد آقاملکی تبریزی 
- تفسیر سوره انفال، حضرت آیت الله سید محمد ضیاء آبادی، صص 404 - 406 

تبیان