به گزارش قدس آنلاین به نقل از فارس، چشم‌انداز درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز ایران توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی مورد بررسی قرار گرفت.

در این گزارش با اعلام این مطلب که بر اساس محاسبات انجام شده درآمدهای حاصل از صادرات نفت از حدود 44 میلیارد دلار در سال 2014 به 63 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش می یابد، آمده است: برآوردها نشان می دهند که در سال 2020 درآمد مذکور بین 92 تا 36 میلیارد دلار در نوسان خواهد بود.

گزارش مرکز پژوهش‌ها می افزاید: طبق پیش بینی ها درآمدهای حاصل از صادرات گاز نیز از 2/8 میلیارد دلار در سال 2014 به 9/4 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش می یابد. همچنین برآورد می شود که درآمدهای حاصل از صادرات گاز نیز بین 6/3 و 12/9 میلیارد دلار در نوسان باشد.

در ادامه، درباره برآوردهای به عمل آمده و به منظور تعیین میزان تحقق پذیری درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز پیشنهادهای ذیل مطرح شده است:

* مدل جدید قرارداد بخش بالادستی موسوم به قرارداد نفتی ایران(IPC) ـ که اخیرا توسط هیئت دولت به تصویب رسید ـ ممکن است برخی از مشکلات قراردادهای قبلی ـ بیع متقابل ـ را رفع کند و حتی شاید انگیزه قوی تری برای بازگشت شرکت های بین المللی نفتی ـ IOC ـ به بخش نفت و گاز ایران فراهم سازد.

نکته مهم این است که مدیریت قراردادهای نفتی منعطف‌تر، مستلزم ایجاد بدنه‌ای قوی و با مهارت است.

* چشم‌انداز بلندمدت بخش هیدروکربن ایران عمدتاً به‌جای تولید نفت به گاز وابسته است. بر این اساس، چارچوب راهبردی جدید دولت با تغییر رویکرد از نفت به گاز و افزایش ارزش افزوده بخش پایین دستی و فعالیت های پتروشیمی هدفگذاری شده است.

با این حال، مصرف داخلی گاز بسیار زیاد است (سومین مصرف کننده گاز دنیا) که ناشی از انواع ناکارآمدی ها می باشد. با یک استنباط درست درباره کارآیی حاصل از انتقال ، توزیع و مصرف گاز طبیعی می توان به سیاست هایی دست یافت که با ایجاد سود قابل توجه داخلی به صادرات و درآمد گازی بهتر منجر شود.

* ایران دومین دارنده ذخایر گازی در جهان است و این حجم عظیم ذخایر گازی می تواند پشتوانه ای برای صادرات گاز در مقیاس بزرگ باشد، اما برای دسترسی به شرایط مطلوب صادرات گاز، مشکلات قابل توجهی وجود دارد. شناخت بهتر از تولید، بهره برداری و استراتژی صادرات گاز طبیعی، کشور را قادر می سازد که در این امر به گونه ای کارآتر و پایدارتر عمل نماید.

* سوزاندن و آزادسازی گازهای همراه، زیان اقتصادی قابل توجهی بر کشور تحمیل می کند و بر سلامت و محیط زیست نیز آثار جبران ناپذیری بر جای می گذارد. لذا مهار و پردازش این گازها عواید چشمگیری برای کشور به همراه خواهد داشت.