به گزارش «قدس آنلاین»  مرتضی آبدارمدیرکل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی، در رابطه با ثبت جهانی پرونده منطقه حفاظت شده ارسباران افزود: پس از چند نوبت حضور کارشناسان سازمان در منطقه و انجام بررسی های تخصصی پرونده ثبت جهانی ارسباران تکمیل شده است.  

وی اظهار کرد: پرونده ارسباران ویژگی‌های منحصر به فردی مانند ساخته شدن اولین گنبد جهان در آن، دقیق‌ترین شهر دایره‌ای جهان، سیستم شهرسازی منحصر به فرد، تکنولوژی مواد و مصالح و ساخت برای اولین بار را دارا است.  
آبدار یادآوری کرد: جمع‌آوری اطلاعات و مستندسازی در این منطقه با همکاری نزدیک سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با سازمان محیط زیست و منابع طبیعی انجام شده است.  
جنگل‌های ارسباران با احتساب عرصه و حریم بیش از ۱۶۰ هزار هکتار وسعت دارد و در شمال استان آذربایجان شرقی واقع شده است و صرف نظر از جاذبه‌های شکارگاهی، اقتصادی، اجتماعی‌ و فرهنگی به دلیل وجود گونه‌های گیاهی و جانوری کمیاب، چشم‌اندازهای بکر و وسیع و شکنندگی و آسیب‌پذیری بالای خود در سال‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۲ شمسی ابتدا به عنوان منطقه ممنوعه و سپس منطقه حفاظت شده تحت حفاظت و نظارت اعلام شد.  

همچنین در این رابطه، معاون میراث فرهنگی پیشتر گفته بود: ثبت جهانی پرونده منطقه حفاظت شده ارسباران نه تنها از منظر حفاظتی بسیار اهمیت دارد که این فرصت را فراهم می کند تا جمع زیادی از گردشگران داخلی و خارجی از این منطقه بازدید کنند و این اتفاق منجر به شکوفایی اقتصادی جوامع بومی و محلی و زمینه ای برای ایجاد توسعه پایدار در منطقه شود.

همچنین حضورعشایر ایل شاهسوند با قدمت سکونت چند هزار ساله در این منطقه، نمادی ازتعامل پایدار انسان و طبعیت است.
این منطقه با داشتن کمتر از ۵ صدم مساحت کشور بیش از ۱۳ درصد پوشش گیاهی ایران را در خود جای داده است و ۲۹ درصد از پستانداران، ۴۴ درصد پرندگان، ۳۲ درصد از دوزیستان، ۹ درصد آبزیان و ۲۰ درصد خزندگان ایران در ارسباران زندگی می کنند.  

این درحالی است که پرونده نامزدی ثبت جهانی منطقه حفاظت شده ارسباران با مدت زمان دو سال پیگیری کارشناسان و نمایندگان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی وگردشگری، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل ها ومراتع برای ثبت جهانی شدن به یونسکو به نمایندگی از ایران به پاریس ارسال شده است.

گفتنی است؛ منطقه حفاظت شده ارسباران در تاریخ ۲۹/۵/۱۳۹۳ به شماره ۲۰۴ در فهرست میراث طبیعی کشور ثبت شده است. این منطقه در سال ۱۹۷۷ با پیگیری سازمان محیط زیست به عنوان ذخیره گاه زیست کره در برنامه انسان و کره مسکون یونسکو (MAP) ثبت شد.