به گزارش قدس آنلاین، هنر اصیل سفالگری در شهرضا به ۷۰۰ سال پیش برمی گردد اما متاسفانه با این قدمت طولانی و فعالیت ده ها کارگاه سفالگری اما نامی در اذهان عموم مردم ایران تداعی نمی کند و شهر همدان و سفال «لالجین» بر  هنر شهرضا و سفاگران تاریخی اش سایه انداخته است.

در حال حاضر در شهرضا حدود ۳۰۰ هنرمند در ۲۳ رشته صنایع دستی در کارگاه‌های صنفی و خانگی مشغول به فعالیت هستند که از این تعداد ۶۰ نفر در ۲۳ کارگاه سفالگری مشغول به فعالیت هستند.

به نام «شهرضا» به کام «لالجین»

بنا بر گفته کارشناسان صنایع دستی در برخی از انواع لعاب‌هایی که در سایر شهرها تولید می‌شود، موادی همچون سرب یافت شده که سرطان زا است، اما لعاب شهرضا عاری از این ایراد است، به همین دلیل است که فرمول ساخت این لعاب، همچون سری نهان، تنها در اختیار تعداد اندکی از هنرمندان این دیار بوده که سینه به سینه از پدران خود یافته‌اند.

برخی از هنرمندان خوشنام سفالگری شهرضایی کم لطفی و بی مهری مسئولان در سال های گذشته و عدم حمایت از هنرمندان این شهرستان را دلیل به وجود آمدن اوضاع نابسامان این رشته هنری در شهرضا می دانند تا جایی که سفال شهرضا برای یافتن بازار فروش به نام «لالجین همدان» در بازارهای همدان به فروش می رسد.

برخی دیگر از هنرمندان سفالگری شهرضا نیز عدم برندسازی مناسب برای سفال این شهر را دلیلی بر ناشناخته ماندن شهرضا به عنوان مرکز سفال ایران عنوان می کنند تا جایی که هنرمندان این دیار مجبورند کالای ساخت دست خود را با برند دیگر شهرها به فروش برسانند؛ از این رو شاید بسیاری از مسافرانی که در شهرضا سراغ سفال لالجین را می‌گیرند و یا مسافرانی که در لالجین به دنبال سفال این شهر هستند، ندانند آنچه خریداری می‌کنند سفال بی نظیر شهرضاست.

حال مسئولان شهرضا ایجاد «شهرک صنایع دستی شهرضا» را راهی برای شناخته شدن سفال شهرضا در سطح ملی می دانند. این در حالی است که ۱۵ سال قبل همزمان با شهرک صنایع دستی لالجین، کاشان، نطنز و جویبار کلنگ زنی شد، و در حالی امروز این شهرک‌ها در حال فعالیت است که شهرک صنایع دستی شهرضا از همان زمان، در سیاست بازی‌های مسئولان گم شد.

ضرورت شناسنامه دار شدن سفال شهرضا

رئیس شورای میراث فرهنگی شهرستان شهرضا با ابراز تأسف نسبت به برخی بی مهری ها نسبت به هنر و صنایع دستی شهرضا، می گوید: شهرضا به اندازه‌ای در این زمینه مظلوم واقع شده است که طرح شهر جهانی سفال از طرف فرمانداری این شهرستان مطرح شد اما نهایتاً لالجین همدان این عنوان را به خود اختصاص داد.

محسن گلابی بر ضرورت شناسنامه دار شدن سفال شهرضا اشاره و ادامه می دهد: تلاشهای زیادی برای معرفی شهرضا به عنوان شهر ملی سفال شده و با توجه به قابلیتهای منحصر به فرد این شهرستان در این زمینه و نیز سابقه تاریخی درخشان آن، مطمئن هستیم که در این زمینه بخشی از حقوق معنوی شهرستان اعاده می شود.

وی تاکید می کند: امروزه میراث فرهنگی و گردشگری هویت یک شهر را معرفی می‌کند و صنعتی پولساز در اختیار مسئولان هر کشور و منطقه است.

فرماندار شهرضا بر ضرورت تغییر فرهنگ کار در بین جوانان این شهرستان تاکید می کند و می گوید: با توجه به اینکه بیکاری یکی از معضلات این شهرستان محسوب می‌شود و از طرف دیگر سابقه شهرضا در هنر سفالگری بسیار غنی است با همکاری مسئولان آموزشکده فنی و حرفه‌ای شهرستان و مسئولان استانی این اداره کارگاه‌های سفالگری در شهرضا تجهیز و حتی طرحهایی برای خرید تضمینی محصولات تولید شده اجرا شد، اما متأسفانه بیشتر جوانان به دنبال مشاغل اداری هستند.

گلابی در نهایت به کاربردی کردن سفال شهرضا تاکید و خاطرنشان می کند: می توان از سفال شهرضا در رستوران‌ها  به جای ظروف یکبار مصرف که برای سلامتی مضر است، استفاده کرد. همچنین ادارات و نهادهای شهرستان می توانند برای اهدای کادو از سفال شهرضا استفاده کنند.

در انتظار تحقق وعده ها

هر چند که معاون صنایع دستی میراث فرهنگی کشور بار ها بر از تغییر کاربری تزئینی سفال شهرضا به جنبه کاربردی آن اشاره داشته و تاکید ورزیده است سفال و سرامیک شهرضا باید به عنوان سرویس در وزارت‌خانه‌ها و منازل استفاده شود. اما هنوز این رویا به تحقق نپیوسته است.

بهمن ناور مطلق پیش از این نیز وعده داده بود باید هنر شهرضا دانش‌بنیان شود و یکی گروه تحقیقاتی تشکیل و به خارج از کشور سفر کنند تا بررسی شود چه سفال و فرش‌هایی در این کشورها به فروش می‌رود.