به گزارش «قدس آنلاین»، سال ۹۲ و در بحبوحه تبلیغات انتخاباتی وعده های مکرری در مورد بهبود وضعیت معیشت مردم و افزایش قدرت خرید و رشد اقتصادی و کنترل و کاهش تورم و ... داده شد که در این مدت تورم کنترل شده و کاهش یافته اما سایر موارد حداقل به صورت ملموس در زندگی مردم قابل مشاهده نیست.
دولتمردان و مسوولان مختلف دولت یازدهم درباره وضعیت نامناسب اقتصادی و ... مردم، بارها از عملکرد دولت های قبلی انتقاد کرده اند به طوری که در آخرین اظهار نظر علی ربیعی، وزیر رفاه گفته است که قدرت خرید مردم دردولت قبل نابود شد و آن تورم اگر ادامه می یافت معلوم نبود شاخص های ما کجا بود.
این اظهارات در حالی بیان می شود که به گفته رئیس کمیته امداد؛ در حال حاضر ۸۱۲ هزار تومان حداقل حقوق است که با این احتساب، ۱۱ میلیون نفر زیر خط فقر هستند و اگر یک میلیون و ۲۰۰۰ هزار تومان حداقل حقوق باشد، این رقم بیشتر هم می‌شود.
پرویز فتاح گفته است؛ آخرین آمار مستمری‌بگیران کمیته امداد یک میلیون و ۶۰۰ هزار خانواده است که جمعیت آنها بالغ بر ۴ میلیون نفر می‌شود و این تعداد افراد زیاد باعث شده تا کمک‌های ما کم باشد.
وی تاکید کرده است؛ در حال حاضر ما با وسعت فقر روبه‌رو هستیم که اگر بنیه اقتصادی کشور تقویت شود مشکلات ما هم حل می شود اما رکود و بیکاری به مشکلات ما می افزاید و از سوی دیگر دولت و مسئولان هم باید حمایت‌های بیشتری از ما داشته باشند اگر چه تاکنون حمایت‌های خوبی از ما داشته‌اند و ادامه روند آن ما را حمایت حداکثری از محرومان می‌رساند.
این در حالی است که شهردار پایتخت نیز بیان کرده است: در تهران ۷۰ هزار خانواده‌ای که تحت پوشش هیچ سازمان و خیریه‌ای نیستند، اما نیازمند به نان شب هستند، مردم کمکشان می کنند.
قالیباف تاکید کرده است: اگر فردی گرسنه شب سر بر بالین بگذارد شرعاً مسئولیم ولی نگاه‌مان این بوده که مردم خودشان اهل خیر و کمک هستند.
بر اساس آمار شهردار اگر هر خانوار را ۴ نفر در نظر بگیریم اکنون ۲۸۰ هزار نفر در پایتخت محتاج نان شب خود هستند و این با سخنان مسوولان دولت در تناقض است.
با توجه به وجود بیش از ۱۱ میلیون نفر که زیر خط فقر هستند باید از دولت پرسید بر اساس آمارهای رسمی اعلام شده از سوی بانک مرکزی که حداقل در یک سال اخیر ۱۰ گروه مواد غذایی ۵ تا ۳۱ درصد افزایش قیمت داشته اند، چگونه از این افراد حمایت کرده است؟
آیا اعطای سالانه دو تا سه سبد کالا توانسته احتیاج این افراد را به مواد غذایی اصلی تامین کند؟
آیا درآمد این افراد کفاف افزایش قیمت ۷.۹ درصدی لبنیات، ۳۱.۷ درصدی برنج، ۲۱ درصدی حبوبات، ۲۷.۵ درصدی میوه های تازه، ۵.۱ درصدی سبزی های تازه، ۷.۳ درصدی گوشت قرمز، ۱۳.۵ درصدی گوشت مرغ، ۲۳.۹ درصدی قند و شکر، ۱۲.۹ درصدی چای و ۸.۴۴ درصدی روغن را داشته است؟
در این سال ها دایم از کاهش تورم شنیده ایم اما آیا مسوولان مانند مردم عادی در مراجعه به مغازه ها و بازار مجبور بوده اند برخی مایحتاج خود را به دلیل گرانی در حد ۲۵۰۰ گرم و حداکثر یک کیلو خریداری کنند؟ آیا خانواده هایی را می شناسند که برای خرید کیسه ۱۰ کیلویی برنج مجبور به خرید نسیه و اقساط چند ماهه باشند؟
آیا وضیعت رکود عمیق بازار و حداقل رونق نداشتن بازار مواد غذایی در آستانه شب عید نشانه پایین بودن قدرت خرید مردم نیست؟
مردم و به ویژه اقشار ضعیف جامعه امیدی به بهبود وضعیت معیشت خود ندارند و چشم انتظار کمک های هموطنان برای گذران زندگی معمولی خود هستند و این شرایط اصلا زیبنده مردم نجیبی که همیشه حامی مسوولان بوده اند، نیست.
امید است دولت یازدهم در آستانه سال ۹۶ با تدبیرهای مناسب، بذر امید را در دل مردم بکارد هرچند بعید به نظر می رسد قدرت خرید مردم در ۲ هفته باقی مانده از سال ۹۵ افزایش یابد و بتوانند از پس مخارج نوروز برآیند.
نظر شما