ملیحه پژمان

آرام و مهربان بود، ساده می‌پوشید و در عین سادگی همیشه آراسته و زیبا در میان همگان ظاهر می‌شد.

هرگز خود را بالاتر از دیگران نمی‌دانست، هر جا انسانی فقیر و تهیدست می‌دید، همسفره‌اش می‌شد و تا آن فقیر دست به سفره نمی‌برد، هرگز دستش را به سوی غذا نمی‌برد.

بارها در جلسات درس و بحث علمی ومناظره‌ها از منطق دین و علم الهی به پرسش‌های افراد مقابل خویش که البته مدعی دانایی بودند پاسخ داد، اما هرگز نادانی آن‌ها را به سخره نمی‌گرفت و حق انسانی شان را محفوظ می‌داشت.

همواره در کلام می‌گفت اگر چه افرادی که در مناظره‌ها مقابلم قرار می‌گیرند هم فکر و هم آیین و هم عقیده من نیستند، اما در آفرینش فقط یک خدا ما را آفریده و من باید حق آن‌ها را حفظ کنم.

در دوران ولایتعهدی هرگز دست به اموال حکومتی نبرد و برای خود درجه ای خاص برنگزید که او عالم آل محمد(صلی الله علیه و آله) بود و تربیت یافته مکتبی که در آن جز خدا نقطه تمرکز دیگری وجود ندارد.

در دوران حیاتش هیچ مانندی نداشت و برای ترسیم زندگی خویش سبکی الهی که در امتداد سبک زندگی اجداد طاهرینش قرار داشت، برگزید.

شاید شما هم پی برده اید که از سبک زندگی کدام حجت خدا سخن می‌گویم، بله عالم آل محمد حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) که به یمن حضور قدسی ایشان در ایران وظیفه داریم سبک زیبای رضوی را در زندگی‌هایمان جاری کنیم.

توصیه به نامزدهای انتخاباتی

حجت الاسلام والمسلمین دکتر ناصر رفیعی محمدی استاد اخلاق و معارف اسلامی در گفت وگو با قدس در این ارتباط می‌گوید: در جامعه اسلامی سبک زندگی برگرفته از تعالیم انسان سازی است که از سیره زندگی معصومین(علیهم‌السلام) به یادگار مانده است؛ سبکی که قرآن در آن جایگاه ویژه دارد و در سیره زندگی معصومان(علیهم‌السلام) و فرزندان و ذریه پاکشان درس‌هایی برای زندگی سعادتمندانه جریان دارد. سبک زندگی همه امامان معصوم(علیهم‌السلام) در یک مسیر قرار دارد و هر یک از این بزرگواران نور واحدی هستند که در هیئت چهارده معصوم برای ما ظهور و بروز کرده‌اند؛ بنابراین سبک زندگی رضوی همان سبک زندگی فاطمی، علوی، حسینی و...است. اما از جهتی که بیش از سایر ائمه به بارگاه منور امام هشتم(علیه‌السلام) دسترسی داریم و می‌توانیم بیشتر ایشان را زیارت کنیم، الگو گرفتن از ایشان هم ملموس‌تر خواهد بود. سبک زندگی رضوی همان سبکی است که زائر و مجاور حضرت در زندگی خود جاری می‌کنند و در حقیقت در هر زیارت از دور و نزدیک سعی آن‌ها بر این است که خود را بیشتر شبیه مولای مهربانی‌ها حضرت ثامن الحجج(علیه‌السلام) کنند.

رعایت حق انسانی در مناظرات

وی به موضوع مناظرات و نحوه الگو گیری نامزدهای انتخاباتی از سیره امام رضا(علیه‌السلام) اشاره می‌کند و می‌افزاید: یکی از مهم‌ترین وجوه اخلاقی در سیره زندگی این امام همام رعایت حقوق انسانی همه افرادی است که در کنار ایشان زندگی می‌کنند حالا ممکن است این افراد از بستگان و خانواده باشند یا افرادی که برای مناظره می‌آیند یا مردم عادی. وقتی به مناظرات حضرت توجه می‌کنیم، می‌بینیم ایشان در حین گفت‌وگوها هرگز از مدار انسانیت خارج نمی‌شوند. آن حضرت در مناظره‌ها حق انسانی و آفرینش فرد مقابل را حفظ می‌کنند. این مسئله مهم درس بزرگی برای ماست که در زندگی خود حقوق افراد را در جایگاه‌های مختلف رعایت کنیم. این روزها که بحث‌های انتخاباتی داغ است، همه نامزدها و طرفدارانشان باید  به این الگوی زیبای حضرت رضا(علیه‌السلام) توجه کنند و مراقب باشند حق و حقیقت فدای خواسته‌های جناحی نگردد.

دکتر رفیعی بر توجه انسانی امام رضا(علیه‌السلام) به کارگران و زیردستان اشاره می‌کند و می‌گوید: بارها در احوال ایشان در اقوال تاریخی خوانده ایم که حضرت همسفره آن‌ها می‌شدند و هرگز جایگاه بالاتری برای خود قائل نبودند.

ایشان در حدیثی ارزشمند فرمودند، پنج صفت است که در کسی نباشد امیدی به او نداشته باشید، اول کسی که در نهادش اعتماد نبینی؛ دوم کسی که در سرشتـش کرم نیابـی، سوم فردی که در آفرینشـش استـواری نبینی، چهارم آن که در نفسش نجابت نیابی و در نهایت کسی که از خدا نمی‌ترسد.

سکوت؛ بابی از  ابواب سعادت

استاد اخلاق و معارف اسلامی طرفداران نامزدهای انتخاباتی را به تحمل و بردباری در برابر عقاید طرف‌های مقابل دعوت می‌کند و می‌گوید: امام رضا(علیه‌السلام) سکوت را مهم‌ترین نکته و حکمت دانایی؛ عقلانیت و پختگی می‌دانند و  توصیه می‌کنند همه ما در همه حالات زندگی از این راهبرد  در جای خود استفاده کنیم اگر در جمع خانواده‌ایم و مسئله‌ای و عقیده‌ای موجب خشم ما شده سکوت کنیم و پس از اندکی تأمل با آرامش با موضوع برخورد کنیم. اگر در میان افراد جامعه به مشکلی برخوردیم یا سوء تفاهمی پیش آمد، باز هم پیش از هر اقدامی سکوت کنیم و تأمل داشته باشیم تا خدای ناکرده خشم سبب پایمال شدن حق خودمان یا بنده دیگری از بندگان خدا نشود.

ایشان از سکوت در هنگام خشم به عنوان بابی از  ابواب سعادت یاد می‌کنند، بدان معنا که اگر فردی سکوت را در جای خود بر سخن گفتن ترجیح  دهد، در حقیقت ابواب سعادت را به شکلی دیگر به روی خود گشوده و قلب و باطن خود را از شهوات و آفات روانی مصون داشته است.