رقیه توسلی
حالِ چشم هایتان را خوب کنید تا حالِ دلتان خوب شود. مثلاً بروید سفر. سفر یک روزه. خادمان رضا(علیه‌السلام) را دنبال کنید. این روزها بروید تا آشپزخانه حضرت، تا پشت صحنه مهربانی سفره ها. تا پاک کردن و شستن و قابلمه بار گذاشتن‌های سی روزه.
از مَسلک بی ریای رمضانی ها، بیشتر خبردار شوید. از مرامی که گاه، ملاقه و کفگیر می‌دهد دستشان و گاه می‌نشاندشان پای بساط سبزی و حبوبات و برنج.
گاه کنار دیگ‌های جوشان ارادت، پیدایشان می‌کنی و گاه در ردیف آبکش‌های برنجی که غوغایی است در حرارتشان.
قصه عاشقی در آشپزخانه و لبخندهای داغ خراسان، شنیدن و دیدن دارد. سفر تا آنجا که ثانیه‌ها پُر از رایحه و رنگ‌اند. مملو از جلز و ولز معرفت. آنجا که مردانی بالای سر تشت‌های پرروغن و پیاز ایستاده‌اند به صلوات و زنانی نشسته‌اند پشت میزهای رتق و فتق گوشت و کشمش و زرشک.
حال خوب بدهید به چشم و نگاه روزه دارتان. مثلاً بروید آنجا که عده‌ای، رمضانشان را در آشپزخانه خانه‌ای پیدا کرده‌اند که چای و خرما چفت هم بچینند. بروید شریک احوال وصف ناپذیر آنها شوید.
پابه پای محبان، گاهی سفر کنید به دیگ پزخانه و خورشخانه. اگرچه شده از دور بایستید به تماشای دلچسب شان. باید دید و فهمید که پیشقدم شدن و خادمی میهمانان علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) چه شهد و شوری دارد که لبیک گفتن، چه دست و چشم آدم را گوش به فرمان‌تر می‌کند!
همسفر خُدّام شوید. همپای آنانی که بی ادعا می‌روند پی جلای دلشان. و صلوات خاصه از زمزمه هایشان کم نمی‌شود.
بروید آنجا که بارها از مرز قُل قُل و سرخ شدن و جا افتادن و دم کشیدن می‌شود عبور کرد و گوشه‌ای دوستانه به خود گفت: چه خوب که کلون این خانه را کوبیدم!
حال چشم هایتان را خوب کنید... به مسافرت بروید... نه سی روز، یک روز... رد پای خادمان رضا(علیه‌السلام) را بگیرید و به کوی مصفای پخت و پز وارد شوید... به جنب و جوش و سکوت پُر رمز و راز غذاپزخانه رضوی... آنجا ورقی تازه از کتاب مهربانی را مفصل می‌شود خواند.
نظر شما